vrijdag, maart 29, 2024

Noorderlijkste puntje en Hoop

foto13
Op vrijdag 28 oktober ben ik na mijn laatste interview op de BTC, op weg gegaan naar Mannar. Hier staat de Boerderij van Nambikay, deze is opgezet door Utheyan en Jakolien Meas (Ken in van mijn tijd bij Verre Naasten). Zij hebben mij veel geholpen bij het plannen van deze reis. Door Ć©Ć©n van de studenten ben ik in Trinco afgezet bij het busstation, onderweg eerst nog even wat water ingeslagen. Dit was geen overbodige luxe, de bus vertrok om 13:45 en dat is zoā€™n beetje op het heetst van de dag. Het was een drukke volle bus dit keer, schouder aan schouder, met mensen die half op schoot komen zitten en de kaartjesverkoper die elke door de hele bus moet, om nieuwe passagiers een kaartje te verkopen. Gelukkig stond er wel een leuk Sri Lankees muziekje aan, op volume gehoorbeschadiging šŸ™‚

Tijdens de reis werd het stedelijke gebied steeds verder ingeruild voor het platteland. Er was mij verteld om uit te stappen bij de 10mile post, een bushalte bij het kleine dorpje Pandarapandal. Hier zou ik worden opgehaald. Toen ik doorgaf aan de buschauffeur dat ik daar graag er uit wilde, geloofde hij mij niet helemaal. Ook de kaartjesverkoper en een aantal passagiers leken lol te hebben dat ik met 2 rugzakken en een grote koffer in the middle of nowhere uit wilde stappen. Ze spraken in het Tamil, dus ik kon ze verder niet verstaan, misschien maar goed ook, haha.

Verder goed aangekomen bij mijn nieuwe gastgezin, de familie Meas, bij de broer van Utheyan, Selva. Selva is een predikant in Mannar, daarnaast heeft hij wat rijstvelden en fruitbomen. De familie bestaat uit vader, moeder, en 3 zoons, Samuel (22), Shantan (20) en Santos (13). Na de gebruikelijke kennismaking en avondeten ben ik lekker gaan slapen. Op zich kon ik daar prima slapen, alleen is het bed een beetje aan de korte kant, dus ik heb met de benen buiten boord geslapen. Sowieso is in Sri Lanka alles wat korter, kleiner en lager. Zoals de deurkozijnen bijvoorbeeld, ik ben er al een aantal keren achter gekomen dat een kozijn niet veel meegeeft.

De volgende dag (zaterdag 29-okt) ben ik met Shantan naar de boerderij geweest. Zoā€™n 10 minuten rijden vanaf het huis. De boerderij bestaat op dit moment uit een koeienschuur (14 koeien), een geitenschuur (35 geiten) een schuurtje, rijstvelden, fruitbomen en grote plannen. Jakolien en Utheyan willen de boerderij verder uitbreiden met o.a. meer koeien en geiten, maar ook een vis kweekvijver en een guest house. Het guest house moet 3 verdiepingen hoog worden. Op de begane grond komt een gezin te wonen die de boerderij draaiende gaat houden (ze zoeken nog een gezin, dus, nog geĆÆnteresseerden!?) Op de 1ste verdieping komen een aantal kamers, met keuken en badkamer, die verhuurd worden. Op de 2de verdieping naast nog een kamer, een vergaderruimte/grote veranda.

De bedoeling is dat de Boerderij van Nambikay (Nambikay betekent Hoop in het Tamil)
zelfvoorzienend gaat worden en een grote stimulans wordt voor het hele dorp, het zal voor werkgelegenheid zorgen en meer toeristen/bezoekers aantrekken. Er is namelijk genoeg te zien in de omgeving, alleen bijna geen hotels, hostels etc. Het ligt in een stille, rustige omgeving met een zeebriesje. Het is op het moment een wat droger gebied want het regenseizoen laat een beetje op zich wachten. Water voor de boerderij en het irrigatiesysteem komt uit een put en uit Giants Water Tank, een groot meer dat Ć©Ć©n kilometer verder ligt. Hier leven veel vogels en er wordt veel in gevist.
Voor meer info:

Zondag (30-okt) zijn we eerst naar de kerk geweest. Een klein kerkje met zoā€™n 60 mensen. De dienst was in het Tamil, maar gelukkig had ik een tolk naast me. Want veel verder dan Hallo (Vanakam) en Dankjewel (Nandri) kom ik nog niet. Na de dienst zijn we (Shantan en een aantal vrienden) wezen zwemmen in de zee, bij Keeri Beach. Op de fiets die kant op en ik had in mijn hoofd dat het een mooi palmstrand was, met strandtentjes en een blauwe zee, net als in Trinco. Dat was dus niet zo, veel afval op het strand, ruige zee, geen strandtentjes. Dat viel een beetje tegen, maar ik heb wel heerlijk gezwommen. Ook ben ik nog even naar de vissershutjes en boten gelopen, dat blijft een mooi gezicht. Tijdens mijn wandeling vond ik een mooie schelp en ik vond dat best bijzonder, zo grote schelp. Toen ik terugkwam bij de rest lagen er verschillende, veel grotere, schelpen op het strand. Die hadden ze uit het water gehaald en op het strand gesmeten, omdat ze zich anders snijden aan de schelp. Blijkbaar was het toch niet zo bijzonder, alleen voor domme toeristen zoals ik šŸ˜‰

Maandag (31-okt) heb ik eerst op de boerderij gewerkt. Die dag werd ook de eerste steen gelegd van het guest house, een bijzonder moment waar lang naar uitgekeken is. Er waren een aantal mensen uitgenodigd uit de omgeving om de steen te leggen; de medewerkers Siva en Jeremy, de metselaar, Shantan, Selva en een lokale predikant, ook ik mocht helpen de steen te leggen, als afgevaardigde van Nederland (zoiets šŸ™‚ een hele eer en speciaal. Helemaal voor de medewerkers en de metselaar/bouwvakker. Normaal gesproken doen hooggeplaatste mensen dit soort dingen in Sri Lanka. Hiermee willen ze op de boerderij juist laten zien dat zij er helemaal bij horen, betrokken worden en dat dit alles samen wordt gebouwd en gerund om de lokale bevolking vooruit te helpen.

Die avond ben ik met Utheyan naar Jaffna gereisd, hier wonen Utheyan, Jakolien en hun drie kinderen (Hannah, Nathan en Daniƫl). Ze wonen in een mooi huis, met een grote achtertuin, een prachtig plekje met veel vogels (papegaaien, roofvogels). Jaffna is de meest noordelijke grote stad in Sri Lanka. Ook hier is veel gevochten, en daar is hier en daar nog wel wat van te zien. Zoals het oude Nederlandse Fort. Helemaal stuk geschoten en vernield. Hier is een maand lang gevochten tussen de Tamil Tigers (LTT) en het regeringsleger. Dinsdag (1-nov) ben ik daar wezen kijken, mooi en interessant om te zien en de geschiedenis te horen. Ook ben ik met Utheyan naar een Hindoe tempel geweest. Een mega complex met verschillende tempels. Vrij te bekijken, mits de mannen hun shirt uitdoen. Logisch natuurlijk.
Na het bekijken van de toeristische plekjes heb ik nog wat souvenirs gekocht, zoals een Sarong.

Vandaag (2-nov) ga ik weer terug naar Mannar, ik ga nog twee dagen werken op de boerderij. Verder ben ik van plan om een medewerker van de boerderij te interviewen en een predikant die veel heeft meegemaakt tijdens de burgeroorlog. A.s. zaterdag zit het werk er op en ga ik backpacken, eerst met Shantan naar Kandy en daarna alleen verder naar Ella en wie weet waar ik terecht kom.
img_6261

Lees ook deze artikelen eens:

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Populaire artikelen

Bijna vlucht gemist

Vrouwenproject

Culturele show

Scholen bezoeken

Nieuwste reacties