donderdag, maart 28, 2024

We genieten!

Een beetje vertraagd, maar hier is dan onze blog! Vertragen doet het hier wel meer, maar daar raken we al aardig aan gewend. Een paar minuten of een uur later dan afgesproken aankomen of beginnen is hier geen uitzondering. We hebben een hele fijne tijd hier, we zullen jullie een beetje op de hoogte brengen.

Met ons werk in het ziekenhuis gaat het goed. Garreltje is nu een paar weken op de kraamafdeling. De ene dienst kan het erg druk zijn in de kraamkamers, terwijl er een volgende dag maar een enkele patiƫnt is. Op de momenten van drukte is er veel te observeren en steekt iedereen de handen uit de mouwen. En wanneer het rustig is zijn de verpleegkundigen en de studenten bereid om veel uit te leggen. Op deze manier doet Garreltje mooie nieuwe ervaringen op over verloskunde. Mirjam is momenteel te vinden op de chirurgische afdeling. De afgelopen weken lagen daar veel patiƫnten. Allerlei specialismen door elkaar: chirurgie, orthopedie, interne geneeskunde en kindergeneeskunde. Er was veel te doen en Mirjam kon veel helpen. We zien vaak heftige casussen voorbij komen, maar 1 casus maakte veel indruk: Op de chirurgische afdeling was een patiƫnt van 19 jaar met doorligplekken zo ernstig dat de botten zichtbaar waren. Een paar jaar geleden had hij een dwarslaesie opgelopen door een verkeersongeluk. Hij is erg mager en werd opgenomen in verband met bloedarmoede. Dat werd wat opgekrikt door het geven van bloed. Thuis hebben ze het arm en leven ze in omstandigheden die zijn gezondheid niet bevorderen. Hij zal waarschijnlijk snel weer dezelfde klachten krijgen. Wat voelen we ons dan machteloos en wat is het oneerlijk verdeeld in de wereld.

Vorige week hebben we twee dagen bij Ć©Ć©n van de projecten van het ziekenhuis gekeken. Het Anugrah programma, een programma voor kinderen met een handicap. Een heel mooi project. Geschoolde vrijwilligers zetten zich in om de kinderen les te geven. De dag wordt begonnen met het zingen van liedjes en hierbij dragen we graag een steentje bij. We hebben in het Engels ā€˜hoofd, schouders, knie en teenā€™ met ze gezongen. Daarna gaan de kinderen in groepjes naar hun eigen klas waar voor elk kind een op maat gemaakt lesprogramma is. EĆ©n van de docenten is doof, hij heeft zelf als kind deelgenomen aan het programma en nu geeft hij in gebarentaal onderwijs aan kinderen die doof zijn en niet kunnen spreken. Het is mooi om te zien hoe behulpzaam de kinderen onderling zijn. De Ć©Ć©n duwt een ander in de rolstoel en ze helpen elkaar tijdens de les. De kleine genietmomentjes die een glimlach op hun gezicht toveren maakt ons ook vrolijk

In onze vrije tijd beleven we ook van alles. We zijn een aantal keer naar Dehradun geweest, de hoofdstad van de staat Uttarakhand. Daar zijn we in een heel andere omgeving, niet te vergelijken met de plattelandsomgeving waar we verblijven. De Westerse shopping mall was voor ons een grote overgang. Westerse kleding en allemaal herkenbare winkels, dat hadden we even niet verwacht. We hebben in Dehradun ook wat cultuur opgesnoven. We zijn bij het Forest Research Institute geweest, waar we op het terrein een gebouw bekeken. Ook hebben we een heilige plek voor boeddhisten bezocht, waar verschillende tempels stonden. Vorige week gingen we naar Rishikesh met twee jongens van de campus. Een toeristenplaats bij de voor de Hindoes heilige Ganges rivier. Een hele mooie plek en het was heerlijk weer, we hebben er genoten. Er waren veel apen. Schatjes, dachten we. Het tegendeel bleek waar. We zaten op een rots sinaasappels te eten, toen opeens de hele apenfamilie ons kwam bezoeken. Helaas namen ze niet genoegen met het fruit, ook wij werden aangevallen. Garreltje werd gekrabd en een van de jongens werd gebeten. Nu kunnen we er om lachen maar het moment zelf was eng. Terug in het ziekenhuis heeft Garreltje kunnen ervaren hoe het is om patiĆ«nt te zijn. Op de spoedeisende hulp kreeg Garreltje een aantal vaccinaties. Gelukkig is het daarmee goed afgelopen. De volgende ochtend was een groot gedeelte van de campus al op de hoogte van onze belevenis. Al spreken we nog geen Hindi, zodra we ā€˜Rishikeshā€™ of ā€˜monkeysā€™ hoorden, wisten we dat het over ons ging. Apen vinden we inmiddels een stuk minder schattig..

De youth meetings waar we deel aan nemen zijn erg waardevol voor ons geworden. Het is bijzonder om te zien dat jonge mensen zo vol van geloof zijn, persoonlijke ervaringen delen en dat er een diepgaand gesprek is over een gedeelte uit de Bijbel. 26 Januari is een nationale feestdag: replubic day. Gevierd wordt dat India in 1950 een federale republiek werd en dat de grondwet in werking trad. Iedereen is die dag vrij, een goede gelegenheid om samen te komen met de jongeren van de meetings. Het thema van de dag is: ā€˜How do we handle ourselves when we are fallen away from the will of the Lordā€™. In groepjes behandelden we Bijbelgedeeltes en de pastor geeft hier uitleg bij. Er was ook een pasgetrouwd stel bij. Zij heeft een moslim achtergrond en hij een Hindoe achtergrond. Beiden zijn ze christenen geworden. Omdat de familie niet van hun bekering mag weten, zijn ze alleen voor de wet getrouwd. Deze dag hebben we een zegen gevraagd over hun huwelijk en er voor hen een feestelijk moment van gemaakt.

In Nederland spreken (of klagen) we graag over het weer. We zullen jullie daarom ook even een beetje informeren over het weer hier J. We merken dat het kouder is dan toen we hier aankwamen. Vooral voor zonsopgang en na zonsondergang. Maar met wat extra dekens en een kacheltje op onze kamer hebben we geen last van de kou. Overdag genieten we van de natuurlijke verwarming van de zon. Anders dan in Nederland regent het hier vrijwel niet. Daarom was het wel even een speciaal moment toen we hier voor de eerste keer meemaakten dat het regende. Na een nacht met regen en harde onweer zagen we ā€™s ochtends witte bergtoppen en modderige straten. Als we in India vragen naar de weersverwachtingen krijgen we het antwoord: ā€œOnly God knowsā€¦ā€ Het weer is hier dus niet echt een standaard gespreksonderwerp.

Deze week kwamen er Nederlanders op bezoek. De directeur van Verre Naasten, Klaas Harink, is met een aantal betrokkenen van de organisatie op reis in India en omdat ze hier in de buurt waren kwamen ze langs. Leuk om met hen onze ervaringen te delen en ze het ziekenhuis te laten zien.

 

Wij blijven hier nog even genieten en we zullen proberen de volgende blog wat eerder te plaatsen. Voor nu wensen we jullie een heel fijn weekend!

 

Garreltje Bakker
Ik ben Garreltje, afgestudeerd verpleegkundige uit het noorden van Nederland. Ik wil naar India om ervaring op te doen in een nieuwe cultuur en een ziekenhuis ter plaatse.
Lees ook deze artikelen eens:

5 REACTIES

  1. Leuk om jullie verhalen te lezen,uit een heel andere cultuur. Nog heel veel werkplezier en geniet van alles wat jullie meemaken!

  2. Hallo Garreltje en Mirjam, het was heel fijn jullie in India te ontmoeten. Fantastisch hoe jullie aangaven hoe je zelf bent veranderd (in positieve zin!) door deze ervaring. Dank voor de tijd die jullie voor ons namen en dank voor jullie ‘getuigenissen’. Heel veel zegen!

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Populaire artikelen

Bijna vlucht gemist

Vrouwenproject

Culturele show

Scholen bezoeken

Nieuwste reacties