Afdalen van de ladder

“Na 10 jaar ervaring kijk ik met Afrikaanse ogen”, vertelt Egbert Brink me. We zitten op het balkon van het huis waar hij verblijft en kijken uit over een wijk van Yaoundé. In de verte is het rode dak van de FATEB, de school waar hij lesgeeft, goed te zien. “Als je onderwijs geeft hier moet je niet tegenover ze gaan staan maar naast ze”, gaat hij verder. “Dat zijn ze helemaal niet gewend. Meestal zit de docent op een hoge ladder en komt hij niet naar beneden. Als je wel de ladder afkomt dan merk je gelijk dat ze zich op hun gemak gaan voelen. Je laat dan zien dat je niet op ze neer kijkt maar dat je met ze mee gaat in hun leerproces. Alleen dan durven ze eerlijk te zijn”.

Ik denk terug aan afgelopen vrijdag. Samen met Henk Prins had ik de eer een deel van een les van Egbert bij te wonen. Aangezien we halverwege binnenvielen en het bijna pauze was, hebben we niet alles meegekregen maar wat me wel opviel is dat de leerlingen erg enthousiast meededen. “Waar ging die les eigenlijk over?”, vraag ik aan Egbert. “Waarom waren ze zo enthousiast?”

Hij begint te vertellen. “Het ging over het stellen van vragen op 4 verschillende niveaus, namelijk onthouden, begrijpen, integreren en toepassen. Als je iets na kunt zeggen, betekent dat nog niet dat je weet wat het inhoudt”. Als voorbeeld had hij de gelijkenis van de Verloren Zoon gebruikt. De studenten kregen de opdracht om vragen te stellen over de gelijkenis op deze 4 verschillende niveaus. Er ging een wereld voor ze open. Ze waren helemaal niet gewend op al deze niveaus vragen te stellen! Ze waren gewend moeilijke vragen te stellen op niveau 4 en nooit op niveau 1. Door het doen van de oefening lukte het ze steeds beter de verschillende niveaus te onderscheiden. Wat gaf de vader aan de zoon? Waarom gaf de vader een ring? Wat herken ik bij mezelf? Wat zou ik doen in deze situatie? De oefening was nog niet voorbij of de studenten wilden nog een oefening doen. Ze konden er niet genoeg van krijgen. Dit konden ze werkelijk gaan gebruiken in hun eigen onderwijs!

Een van de studenten kwam een paar dagen later terug. Hij vertelde dat hij Bijbelstudie had gegeven aan vrouwen en gelijk had toegepast wat hij had geleerd. Hij had in plaats van uit te leggen hoe je moet bidden, de vrouwen vragen gesteld over hun ervaring met gebed. Het liep als een trein. De vrouwen begonnen te vertellen en het werd een mooie bijeenkomst. “Ik heb echt een bekering doorgemaakt!”, zei de man. Egberts’ ogen glimmen als hij vertelt. Ik zie dat hij geniet van de momenten die hij meemaakt tijdens zijn lessen. Hij heeft nog een mooi voorbeeld: Er was een man naar hem toe gekomen die er niet van had geslapen. Hij zei: “Ik zie nu pas dat ik tekort ben geschoten in al het onderwijs dat ik heb gegeven. Hoe kan ik dat nog veranderen?” Gelukkig stelde Egbert hem gerust.

Boven aan de ladder hebben de mensen je stem duidelijk kunnen verstaan. Het is nu tijd om af te dalen.