woensdag, april 24, 2024
HomeWerkreizenReisimpressies Indonesiƫ Mission | Verre NaastenTLT-cursus in Ugo (Papoea), 29 oktober - 2 november

TLT-cursus in Ugo (Papoea), 29 oktober – 2 november

De reis

Vrijdagmorgen om kwart over zeven gaan we vanuit Uni met hetzelfde vrachtwagentje, dat ons gebracht had, naar Bomakia. Maandag had de MAF gezegd, dat er een landvliegtuig uit Wamena zou komen om ons om half tien of tien uur op te pikken en naar Tanah Merah te brengen. Het amfibievliegtuig is niet meer beschikbaar, omdat het voor inspectie in Sentani moet zijn. We komen om vijf over acht bij het vliegveld. Om half tien komt de groep van Okto daar aan.

Ik had via de satelliet telefoon contact willen krijgen met de MAF over de verwachte aankomsttijd van het vliegtuig. Maar de batterij van het toestel was leeg, terwijl ik die een week daarvoor in Merauke helemaal opgeladen had! Het vliegveld in Bomakia wordt door de overheid geĆ«xploiteerd en is geasfalteerd. Er zijn plannen om het vliegveld nog verder te verlengen en er een transitluchthaven van te maken, waar ook grote toestellen kunnen landen. Maar radiocontact maken met de buitenwereld is vandaag niet mogelijk: de generator werkt niet. Dus ook via deze weg kan er geen contact met de MAF gemaakt worden. Het is dus wachten en hopen! Eindelijk om ongeveer half 12 komt het vliegtuig met piloot Tom Bolser Ā en omstreeks half 1 staan we in Tanah Merah! Daar vinden we weer onderdak in hotel Honai. Zondag gaan we naar de kerk van ds. Amotey (Lahai Roi). Ds. Amotey is op tournee en ik word gevraagd voor te gaan. Daar had ik al op gerekend en ik preek over II Timotheus 2,1-13.

De aankomst- en vertrekhal in Bomakia

De boot, die ons naar Ugo bracht.

Maandag gaan we naar Ugo. ā€™s Nachts regent het enorm. Dat betekent, dat we veel sneller in Ugo kunnen komen dan met laag water. Ugo ligt aan de rivier de Kau, die in de Digoel uitmondt ten zuiden van Kawagit. Bij laag water kan de tocht over de Kau wel vier uur duren door de vele vastgelopen boomstammen.

We staan om zeven uur klaar, zoals afgesproken. Om kwart voor acht worden we gehaald en naar de zuidelijke haven van Tanah Merah gebracht. Om kwart over negen vertrekken we in een zogenaamde fiber boot met een 40 pk buitenboordmotor. Twee stagiaires van de Setia school, Ernita en Sasdi, gaan mee.

Om ongeveer 12 uur zijn we in Kouh, waar de stuurman een ander regelt om ons verder te brengen. Dat kost wel even tijd. De stuurman voelt zich ziek (malaria). Dat verklaart waarom wij het gevoel hadden dat de boot soms wat vreemde bewegingen maakte.

Om ongeveer half 2 vertrekken we uit Kouh en om kwart over 3 varen we de Kau op, waar het water goed hoog staat. Onderweg meren we nog even aan bij een plek waar mensen uit Ugo een bivak hebben. Zij worden ook uitgenodigd voor de cursus. Kort na vijven komen we aan in het Kombaidorp Ugo.

De cursus (pastorale zorg)

De start op dinsdagmorgen is wat moeizaam; we beginnen een uur later dan we gepland hebben. In Wanggemalo (het dichtstbijgelegen Kombaidorp) heeft Laurens de Vries in de tachtiger jaren gewerkt als linguĆÆst; meerdere mensen denken, dat ik dat was. We hebben meteen maar verteld, dat dat niet zo is.

Een pijprokende cursist

Een spelletje triomino’s met onze huisgenoten bij het licht van een zaklantaarn

Het aantal deelnemers valt eerst ook wat tegen: iets meer dan een half dozijn. Maar dat verandert snel; het worden er meer dan 20.

Wat lezen betreft blijken er een stuk of vijf mensen te zijn, die dat wel kunnen. Begrijpend lezen kunnen ze niet. Dat is bij de discussiegroepen een behoorlijk probleem. Er blijkt 1 groep te zijn, waar 1 man een beetje kan lezen en de rest analfabeet is. Ik ga daarom telkens maar bij deze groep zitten om de discussie op gang te krijgen en te houden. Bij de andere groepen helpen Henny, Ernita en Sasdi.

Aan het eind van de cursus vraagt men een volgende keer de cursus voort te zetten.Ā De evangelisten van Wanggemalo, die de cursus gevolgd hebben, vragen heel dringend om deze cursus ook in Wanggemalo te geven. Daar werd in Uni ook al op aangedrongen.Ā We hebben gezegd, dat we daartoe op zich bereid zijn en dat we volgend jaar ook weer naar Papua hopen te komen. Maar het schema voor de cursussen kunnen we niet vanuit Nederland regelen.

Saski en Ernita helpen vrouwen bij het maken van een werkplan

EĆ©n van de cursisten met haar baby

Alfabetiseringscursus

Het Indonesische Bijbelgenootschap heeft een onderwijzer naar Ugo gestuurd om een cursus voor analfabeten te geven. Een heel mooi initiatief. Die persoon is na 8 maanden vervangen door een ander, een jonge man uit Sumatra. Hij heeft met een aantal mensen uit Ugo de TLT-cursus in Uni gevolgd, op 2 dagen loopafstand! We ontmoeten hem weer in Ugo en logeren in hetzelfde huis als hij.

Verschillende analfabeten hebben al leren lezen, vertelt hij. Het is nodig, dat men daarna de leesvaardigheid oefent met lectuur in eenvoudige taal. Anders is de kans groot, dat de opgedane kennis voor een groot deel weer wegzakt.

Iemand heeft twee grote dozen met boeken cadeau gedaan aan de mensen van Ugo. Als wij die bekijken, zien we, dat het boeken zijn, die een hoog niveau van leesvaardigheid vereisen. Geen lectuur, die mensen met weinig leesvaardigheid kunnen begrijpen. Net zo min als deze mensen de Indonesische Bijbelvertaling kunnen begrijpen. Het bekende rode boekje van Ellie Nieboer (met Bijbelverhalen in eenvoudig Indonesisch) zou misschien wel haalbare lectuur zijn. Er wordt verwacht, dat deze boekjes half november aankomen. We hopen, dat dit ook gebeurt. Dat zou een geweldige stimulans zijn om de Bijbelse Geschiedenis beter te leren kennen en daarnaast ook een goede oefening in leesvaardigheid zijn.

In de kerk, tijdens de cursus, zingen kinderen Bijbelteksten onder leiding van Ernita

Bijbelteksten in versvormĀ 

Ernita en Sasdi hebben schoolkinderen meerdere liederen geleerd. Het zijn Ā Bijbelteksten die op muziek gezet zijn. Ze verwachten daar heel veel van wat Bijbelkennis betreft. Het is de bedoeling dat de plaatselijke onderwijzers dit project voortzetten zodat de jeugd en daardoor hopelijk de ouders door deze liederen veel bijbelteksten leren. De onderwijzers kunnen de liederen downloaden van internet. Daarvoor moeten ze dan wel eerst naar een stad waar internet is. We hopen dat het project slaagt.

Jan en Henny

 

 

 

Verre Naasten
Via deze reisblog zijn verschillende reizigers te volgen die via of namens Verre Naasten buitenlandse mission-partners en -projecten bezoeken. Denk bijvoorbeeld aan: lokale kerken die hun mission-gebied bezoeken, uitwisselingsreizen van scholen en inspiratiereizigers. Deel mee in hun reiservaringen en laat je inspireren door wat er wereldwijd wordt gedaan rondom mission! Geef je op voor de nieuwsbrief en blijf zo op de hoogte van de laatste updates van de reizigers.
Lees ook deze artikelen eens:

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Populaire artikelen

Bijna vlucht gemist

Vrouwenproject

Culturele show

Scholen bezoeken

Nieuwste reacties