Dag 6: stralende gezichten

Goedenavond iedereen!

Vandaag was een heel bijzondere dag, vooral de middag, waarin we Hope’s Childrens Home bezochten, was voor veel van ons heel indrukwekkend. Hieronder het verslag van deze dag:

Vandaag toen we wakker werden begonnen we met bolletjes echt fijn om iets te eten wat niet pittig is. Na het eten hadden we even de tijd om ons klaar te maken om weg te gaan naar een soort natuurmuseum, die ons aanraden werd. Dit is een onderzoeks instituut: the forest research institute. Dit gebouw was echt super mooi om te zien alleen de dingen die erin stonden als presentatie vond ik niet zo interessant. Er waren verschillende soorten paddenstoelen en dier- en plantensoorten te zien. Hierna gingen we naar naar de bazar de bazar was echt heel erg druk en overal reden scooters en motors tussendoor. Maar verder was het super indrukwekkend door alle geuren en geluiden. Er stonden grote speakers waat heel harde muziek uit kwam. Het was vooral ook leuk om te zien dat er zoveel verschillende dingen verkocht worden.

Vervolgens gingen we terug naar de campus voor de lunch en we kregen weer even de tijd om ons klaar te maken voor de volgende activiteit. Om 2 uur zijn we vertrokken naar Hope Childrens Home, een opvanghuis voor weeskinderen en kinderen die niet goed verzorgd konden worden door de ouders.

Na een uur rijden kwamen we aan in het kindertehuis waar al een hoop kinderen buiten op ons stonden te wachten. Na de aankomst ging de eigenaar van het huis vertellen over het kindertehuis en over de geschiedenis van Hope Home. Daarna ging een deel van de groep bezig met de kinderen, terwijl anderen aan de slag gingen met het verven van de jongenskamer. De kinderen werden in groepjes verdeeld en konden allemaal met één van ons mee voor een activiteit. Er werd voor gelezen door Amber, voetballen met Arjan en Nathan, bal overgooien met Shirine, bellenblazen en met ballonnen spelen met Marije, armbandjes maken met Sandra. Op de blije gezichtjes van de kinderen was te zien dat ze het enorm naar hun zin hadden. Tijdens het voetballen zag je dat ze het erg naar hun zin hadden, maar toch gingen die koppies elke keer naar de ballonnen. Dus stopte we met voetballen en gingen de kids met de bellenblaas en ballonnen spelen. We hebben er als groep zo ontzettend vangenoten, omdat we konden zien hoe deze kinderen die eerst geen toekomst hadden maar nu dus wel op kunnen groeien bij mensen die oprecht heel veel van ze houden. Ik vond het vooral zo leuk om te zien dat toen we aankwamen ze er niet echt blij uitzagen, maar toen we zo met ze gingen spelen werden ze super blij! Die lach op hun gezichten zullen we als groep echt NOOIT meer vergeten! De mensen die aan het werk waren in het tehuis waren erg gastvrij en tijdens het eten boden ze vaak extra aan als het op was. De kinderen aten apart, Omdat er in de zaal niet genoeg ruimte was. Na het eten was het dan toch echt tijd om afscheid te nemen. Het was lastig om de kinderen te verlaten, omdat we in deze korte tijd toch een hechte band hadden gekregen met de kinderen. Na veel gezwaai, high fives en geknuffel zijn we vertrokken met de bus terug naar de pts. Grappig was ook dat Sandra vertelde dat wij altijd ‘hou doe’ zeggen als we afscheid nemen, waarop alle kinderen ‘hou doe’ gingen roepen. De meesten van ons hadden echt nog veel langer willen blijven, maar dit was helaas niet mogelijk. Dat was echt super leuk! Ik heb het nog nooit mee gemaakt dat je zo enthousiast uitgezwaaid wordt.

Op de terug weg was iedereen redelijk stil. Stilletjes aan het verwerken wat er deze dag is gebeurd. Gelukkig waren we op tijd terug zodat we nog even na konden genieten van deze super leuke dag, die we als groep graag opnieuw zouden willen beleven.

Geschreven door: Nathan en Marije