Hey!
Nog een paar uurtjes en dan zit mijn tijd er bij Leads op. Wauw, wat heb ik veel geleerd en wat ben ik enorm dankbaar dat ik hier mocht zijn.
Avurudu
Afgelopen maandag begon de week ontzettend goed. Ik heb de hele dag geverfd met kinderen, ter voorbereiding op de woensdag: de afsluiting van hun traject en het vieren van Avurudu (nieuw jaar). Het was heerlijk om de hele dag bezig te zijn met de kinderen. Ik praatte met een meisje die nog nooit met mij had gepraat omdat ze, denk ik, eerder te bang was om Engels te praten. Ons hele gesprek bestond uit zinnen die begonnen met āWat is jouw favoriete..ā Ook zongen we om de beurt liedjes. Ik genoot er echt van. Die dag zeiden een paar meiden dat ik een goeie vriendin van hun was, schattig.
Uiteindelijk was het woensdag en was er een heel programma gepland. Ik mocht kleren lenen van een collega: een blouse en een wikkelrok. Toen ik aankwam werd ik meteen meegenomen door een collega om me klaar te maken. Ik kreeg een grote paarse bloem in mijn haar en mijn rok werd nog even extra goed gewikkeld. Ik was gekleed als een echte Sri Lankaanse en kreeg allerlei complimentjes van de kinderen en collegaās. Zelf vond ik het iets minder mooi haha.
De kinderen voerden hun programma op voor collegaās van het hoofdkantoor en voor de verschillende docenten die hun lesgaven. Het was zo fantastisch om te zien. Ze hadden drie dansen, vier liederen en een toneelstuk voorbereid. Alles was zelf bedacht! Ze hadden ontzettend hard geoefend, daar was ik getuige van geweest de afgelopen weken. Het was zĆ³ leuk om naar te kijken en te luisteren, om de stralende gezichten te zien van de kinderen. Een jongetje had het echt enorm naar zijn zin tijdens het dansen, dat kon je heel goed zien. Iedereen moest lachen omdat het zoān mooi gezicht was.
Na de optredens van de kinderen werden speeches gehouden en cadeautjes uitgedeeld. Tot mijn verbazing kreeg ik ook een cadeautje: een zelfgemaakt, geverfd, bakje en een kaartje. Erg leuk! Ook werden de verjaardagen van de kinderen gevierd omdat niet elk kind de mogelijkheid heeft om zijn of haar verjaardag te vieren, zo sneu. Gelukkig mochten we het die dag vieren! Er was een grote taart, we zongen en ze kregen cadeautjes. Na het zingen is het traditie in Sri Lanka dat de jarige een stukje taart krijgt en elke aanwezig een stukje taart voert uit zijn of haar hand. Ik heb dus 12 hapjes taart gehad van alle kinderen. Hierna waren er Avurudu hapjes, gevolgd door Avurudu spellen. Na de hapjes gingen de genodigden weer naar huis en bleven we achter met de kinderen en medewerkers van het therapiecentrum. Een spel wil ik uitleggen: Kana mutti bindeema.Ā -Potten van klei brengen hier geluk. Tijdens nieuw jaar wordt melk gekookt in een pot van klein in het midden van ieders huis. De pot moet vervolgens overkoken met melk en naar het noorden van het huis stromen. Dat brengt geluk.-Bij het spel āKana mutti bindeemaā worden potten van klei geblinddoekt kapot geslagen. De twee potten hingen, gevuld met water, aan een lijn. Van een afstand word je geblinddoekt, rondgedraaid en dan moet je met een stok richting de potten lopen en deze kapot slaan. Ondertussen word je door mensen aan de zijlijn op het goede en op het verkeerde spoor geleid, waar luister je dus naar? Ik heb het ook gedaan en het is echt moeilijk om in te schatten wanneer je moet slaan! Wel een ontzettend leuk spel.
Na de lunch, een aantal andere spellen en gedanst te hebben, was het tijd om naar huis te gaan. Het afscheid nemen vond ik moeilijk. Ik kwam er toen pas echt achter hoeveel ik van deze plek, de medewerkers en de kinderen ben gaan houden. Ik had het daar zo naar mijn zin gehad en ik was echt opgenomen daar. Ook heb ik er veel mogen leren, het was een hele goede tijd.
Dilruksi, ik, Teja, Nadeesha (collega’s)
De laatste dag
En nu mijn laatste dag op het kantoor. Hier heb ik zoveel mensen mogen leren kennen, heb ik mogen leren over God en het betrekken van God in het werk dat ik doe, heb ik mij mogen verwonderen over de gemoedelijke sfeer en heb ik meer geleerd over wat Leads doet. Ik vind Leads echt een bijzondere organisatie. Hoe de mensen hier echt goed werk willen leveren en middels hun werk opkomen voor de kwetsbaren in de samenleving. Ik denk dat Leads veel impact heeft op levens van mensen in Sri Lanka; door het bieden van watervoorzieningen, het ontwikkelen van communities, voorlichting over de rechten die je hebt als persoon, juridische hulp bieden voor misbruikte kinderen, het bieden van therapie, noem maar op. Ik ben dankbaar dat ik een onderdeel mocht zijn van deze organisatie! Ik zie het echt als een gezegende organisatie en een gezegende tijd.
Als bedankje had ik kaartjes geschreven met aan de ene kant: Thank you for the great time ā Alinde. Aan de andere kant een bijbelvers. De bijbelverzen zocht ik op op internet. Tijdens het schrijven bad ik of God mij de verzen wilde geven en iemand bemoedigd zou mogen worden via een kaartje. Vandaag kwam een collega naar mij toe die blind haar kaartje had gepakt. Het kaartje sloot perfect aan bij haar proces. Afgelopen tijd maakte zij zich zorgen om bepaalde dingen. Op het kaartje stond dat God groter is dan onze zorgen. Zo bijzonder hoe God tot ons spreekt!
Over bijzonder gesproken, ik heb deze blog een uur geleden geschreven, niet wetende wat voor moois nog zou komen. Vanmiddag tijdens de lunch stonden twee taarten op tafel. Ik vroeg of er iemand jarig was. Diordre, degene met wie ik eerder in Nederland ook al contact had gehad, zei: ‘vast, geen idee wie’. De gedachte ging door mijn hoofd of dit misschien voor mij was. Maar ik zou me het niet voor kunnen stellen, dus ik liet de gedachte weer gaan. Later in de middag zeiden mijn collega’s dat we naar boven moesten voor een verjaardag. Ik vroeg wie er jarig was, waarop werd gegiecheld en het een geheim bleef. Ik vermoedde dat het iets met mij te maken had. Maar wederom dacht ik dat dit vast niet het geval zou zijn, ik ben immers ‘maar’ 6 weken geweest. Toch rees het gevoel dat het om mij zou gaan. En jawel, mijn collega Nadhi begon te spreken over iemand in ons midden uit Nederland die vandaag gaat vertrekken. Ik was zo verbaasd en vond het zo geweldig! Ze benoemde hoe fijn ze het vond dat ik in hun midden was geweest en vroeg andere mensen iets te vertellen over welk impact ik hier heb gehad. Ik dacht: wat! Dit heb ik nog nooit meegemaakt! En het volgende moment waren mensen zo ontzettend liefdevol over mij aan het praten! Over de toevoeging in het werk dat ik deed, maar het meeste over dat ik een sprankelend persoon ben ‘you are so bubbly!’ en over mijn glimlachen. Hoe ik heel snel nieuwe vrienden hier had gemaakt, hoe ik mij in de cultuur heb gevoegd, hoe ik echt bij Leads hoorde en hoe ik met mijn glimlach veel blijdschap bracht in het therapiecentrum. Ik was overdonderd. Ik hield daarna een speech over hoe Leads mijn leven met God heeft veranderd, hoe dankbaar ik hen ben voor deze goede tijd en de ontzettend lieve mensen, en over de kennis die ik heb opgedaan bij het zien van hun werk. Natuurlijk kon ik het niet drooghouden. Wauw, gewoon wauw! Ik kreeg cadeaus, bloemen en kaartjes. Roshan, de directeur, bad voor me en zegende mij en bad voor bescherming tijdens mijn reis. Daarna aten we heerlijke chocoladetaart en hebben we afgesloten met een groepsfoto. Dit had ik nooooit verwacht, maar het geeft wel aan wat voor familie Leads is!
Op reis
Morgen mag ik beginnen met mijn verdere reis door Sri Lanka. Een collega van mij, Suggy, zal tot en met zondag met mij meegaan en zal mij volgend weekend weer vergezellen. Heel erg leuk! Extra leuk omdat het een spontaan ontstaan plan is van gisteren.
Ook heb ik weer veel mensen ontmoet deze week en hebben we samen gegeten. Ik ben twee keer uiteten geweest met een hele lieve vrouw Shereen en haar dochter Natanja (en voor het eerst sushi gegeten). Zij is goed voor mij geweest tijdens mijn tijd in Colombo. Zij is de vrouw bij wie ik eerder op een vrijdagavond thuis heb gegeten. Zo fijn om hen te leren kennen.
Natanja, Shereen en ikĀ
Daarnaast heb ik gegeten met mijn huisgenoot Elijah en zijn vriendin. Dit is ook een hele leuke avond geweest. En heb ik mijn eerste Sri Lankaanse biertje gehad, wat erg lekker was. Ā We waren op een fancy plek (Cinnamon Grand) waar zelfs de auto voor ons geparkeerd en opgehaald werd. Dat heb ik nog niet eerder meegemaakt.
Elijah, ik en Elijah’s vriendin
Hoewel ik het eerder een beetje lastig vond om continu onder de lokale bevolking te zijn, heb ik dat gevoel nu niet meer. Dat komt doordat ik de mensen hier heb leren verstaan. Hun Engels is soms moeilijk te verstaan omdat de meesten echt met een Sri Lankaans accent praten (StEnglisch wordt het ook wel genoemd). Nu ben ik meer gefinetuned haha. Ik vind het hartstikke leuk om met de locals in contact te zijn en het is een toevoeging om een cultuur meer te leren kennen. Ik ben er zelfs mee gezegend dat ik de laatste dag van mijn reis vanuit het zuiden van Sri Lanka naar het vliegveld wordt gebracht met de auto door nieuwe vrienden van de kerk. Zij zullen namelijk mijn laatste drie dagen in Sri Lanka op dezelfde plek verblijven. Wat een luxe!
Voorlopig is dit mijn laatste blog omdat ik mijn laptop in Colombo laat liggen, maar ik zal zo nu en dan vast iets plaatsen op Facebook.
Tot gauw!
Liefs Alinde