Kerstvakantie, vuurwerk, en een bruiloft

Zoals je in de vorige blog misschien wel hebt gelezen, hebben we tijdens kerst met z’n drieën (Laura, Joëlle en ik) de kerstversieringen van verschillende afdelingen van het ziekenhuis becijferd. Verreweg de origineelste en mooiste versiering was die van de beveiliging. Ze hadden bij de ingang, zodat iedereen die binnenkwam het goed kon zien, een beest van een kerstverhaal uitgebeeld. En dat terwijl niemand van de beveiliging christelijk is! Ze hebben de eerste plaats dan ook zeker verdiend: een lekkere taart en een pakketje waarvan ik de inhoud niet weet, omdat ze die op het podium niet uitpakten.

Bij het Duncan ziekenhuis vieren ze kerst op een uitbundige manier. Bij een ‘christmas carol’ dacht ik altijd aan een rustig rondje door het dorp zingen ’s ochtends vroeg, maar dat doen ze hier toch wel anders. De eerste carol gingen we ’s avonds een rondje op de campus lopen. Vooraan fietste een bakfiets met daarop een gitarist en een versterker, en daarachter liepen een aantal mannen met flinke trommels en een paar zangers. Daarachter danste weer een flink grote groep mensen die daarnaast ook nog eens de zangers ondersteunden door mee te zingen. De stoet was vaak wel zo’n 10 tot 20 meter lang omdat sommige wegen op de campus wel érg smal zijn. De tweede carol ging precies zo, alleen was het niet op de campus maar op de weg richting het centrum van de stad, Raxaul. Zo kon ook de rest van de stad meegenieten van de muziek!

Ook hebben we flink gedanst op eerste kerstdag. Van 15:00 tot 21:00 stond het sportveld vol met allemaal dansende mensen. Hoewel het nooit leek op te houden, zijn we op den duur toch maar wat gaan eten op uitnodiging van een dokter van het ziekenhuis. Dit was ook wel nodig want we waren al zo’n 4 uur lang aan het dansen!

Onze huishouders, Gianu en Idris, zorgden er ook voor dat we goed in de kerstsfeer kwamen door de woonkamer mooi te versieren met ballonnen, versierseltjes, en een kerstboom die licht geeft. Idris was erg trots op alle versieringen, en ik werd dan ook een maand lang rond 16:00 doordringend aangekeken als ik de stekker van de kerstverlichting gebruikte om mijn laptop te voorzien van stroom. Als hij wegliep zorgde ik er dan snel voor dat als hij terugkwam, de kerstboom weer prachtig licht gaf.

Wat ook prachtig licht gaf waren de sterretjes die we tijdens de jaarwisseling op het dak van ons appartement hebben afgefikt. Met een flesje Sprite, zonder oliebollen jammer genoeg, wensten we elkaar een prachtig 2019 toe en kregen we hier en daar appjes van oplettende familie en vrienden die rekening hadden gehouden met het tijdverschil. We waren een van de weinigen in het bezit van vuurwerk, en hebben slechts één vuurpijl die avond zien exploderen in het rustige Raxaul. Twee dagen later zagen we echter meer siervuurwerk afgaan, maar dit was omdat er een trouwerij plaatsvond in het Duncan ziekenhuis. In India zetten ze bij een bruiloftsreceptie vaak een enorme tent op en nodigen zoveel mogelijk mensen uit. Het schijnt zo te zijn dat als er meer gasten zijn, het een geslaagdere bruiloft is. Het was dan ook een lange rij voor het eten, maar liefde gaat nou eenmaal door de maag.

Ik wil deze blog afsluiten met een foto van een leuk whatsapp-gesprek met de wiskundedocent waarbij ik meeloop. Nadat ik hem gevraagd had hoe zijn vakantie was, werd het gesprek onverwacht zeer persoonlijk. Groetjes, en tot de volgende blog!