Why couldn’t it be christmas everyday?

December is ook in India begonnen en dat betekent hier op de compound dat het kerst is! Bij Duncan vieren ze in december kerst elke dag in plaats van alleen op eerste en tweede kerstdag. De hele maand staat in het teken van kerst en er zijn veel dingen te doen. Het begon met het versieren van onze woonkamer. Op een middag toen we thuis kwamen had de kok de hele kamer versierd en stond er zelfs een kerstboom! In het ziekenhuis is er zelfs een heuse wedstrijd gaande tussen de verschillende afdelingen. Elk team heeft de eigen afdeling versierd met zoveel mogelijke hergebruikte spullen. Het schijnt dat er nu overal oude infuusslangen hangen, gevuld met kleurstof als slingers. We hebben het zelf nog niet gezien, maar dat komt binnenkort! Wij, als de drie Nederlanders, zijn namelijk gevraagd om in het geheim de verschillende afdelingen langs te gaan en de versieringen te beoordelen. Op nieuwjaarsavond wordt dan de uitslag bekend gemaakt en krijgt de beste afdelingen een prijs.

Naast dat we gevraagd zijn als jury, hebben Laura en ik ook meegedaan met het kerstkoor. We hebben avonden achter elkaar hard geoefend en dat was ook wel nodig aangezien we naast Engels, ook liederen in het Hindi en Nepali zongen. (Voor de liefhebbers, hier een linkje om je een idee te geven: https://www.youtube.com/watch?v=aY6DYbaSFNU&t=29s (Hindi) en https://www.youtube.com/watch?v=s7fDnjIEnnA (Nepali)) De dresscode voor het optreden was een blauwe sari, dus die moesten Laura en ik gaan kopen. Samen met een collega en haar moeder zijn we op sari jacht gegaan. Dat bleek toch iets anders te zijn dan we hadden verwacht. De winkel was één grote chaos. In het midden was een klein looppad, de muren stonden vol met kasten met sari’s en aan beide kanten lagen enorme hopen kleding. Er waren verschillende mannelijke verkopers die op blote voeten over de hopen kleding liepen of zaten. Wij werden naar een paar stoelen gedirigeerd en maakten toen een praatje met een verkoper. We vertelden dat we een blauwe sari wilden en hij keek nadenkend, graaide toen eens in de berg kleren onder zich en wierp ons enkele blauwe sari’s toe. Toen we besloten hadden welke we wilden kopen, gaven we de sari’s terug, waarop de verkoper ze naar de kassa smeet en wij konden afrekenen.

Het kerstconcert was erg gaaf al was de sari aantrekken nog een heel karwei. Een sari is namelijk gewoon een lap stof van zes meter lang waar je je inwikkeld dus daar kregen we gelukkig wel wat hulp bij. Het koste even maar toen we ze eindelijk aan hadden, zag het er erg leuk uit! Het koor zag er mooi uit in de blauwe sari’s en blouses en het zingen ging goed. Het was een mooi concert.

Het was hier ondertussen dus al kerst, terwijl Sinterklaas nog niet eens in India was geweest. Aangezien hij druk was in Nederland, kwam hij op 7 december pas bij ons langs. Wij hebben met z’n drieën lootjes getrokken met een budget van 100 roepie (€1,20). Dat vroeg om wat creativiteit maar er is hier best veel voor 100 roepie te krijgen. Ik had pepernoten en chocoladeletters uit Nederland meegenomen en tot onze grote vreugde had Gerbert nog een cadeautje met chocoladepepernoten meegekregen van zijn zus. Al met al was het een geslaagde avond!

Afgelopen vrijdag hebben we kerst met alle medewerkers van de verschillende projecten van het ziekenhuis gevierd. We gingen naar het trainingscenter (een gebouw ergens in een dorp met een grote omheinde buitenplaats). Daar hebben we eerst met zn allen eten gekookt en daarna kon het kerst vieren beginnen. In India gaat dat wel wat anders dan we gewend zijn. Eerst hebben we een hele tijd gedanst. Ze hebben hier namelijk allemaal traditionele dansen die tijdens feestelijke dagen worden gedaan. Dit klinkt ingewikkeld maar het was vrij simpel. Iedereen staat in een kring en houdt elkaars handen vast en dan dans je in een rondje met verschillende passen. Toen we eenmaal doorhadden hoe het werkte was het best leuk! Na het dansen werden er verschillende spelletjes gedaan. Ze deden ons een beetje denken aan een kinderfeestje maar de volwassenen vermaakten zich er prima mee. Wij moesten natuurlijk ook weer meedoen dus zo heb ik Gerbert verslagen bij het bekertjes-van-een-tafel-afblazen-met-een-ballon-spel. Daarna hebben we ons zelfgesneden eten gegeten. Thuis in ons gastenhuis, hebben we gewoon bestek. Maar aangezien we dat hier niet hadden, mochten we gewoon met onze hand eten. Dat is toch nog wel even wennen maar eigenlijk ook wel een leuke manier van eten. Na de maaltijd was het cadeautjes tijd. Er waren lootjes getrokken, iedereen beeldde de persoon voor wie het cadeautje was uit en dit was erg grappig. Wij hadden niet meegedaan met het lootjes trekken maar er waren zelfs cadeautjes voor ons! Ik heb een mooie sjaal gekregen en Gerbert een stuk stof, waar hij een tshirt van gaat laten maken.

Tot zover onze decemberavonturen, ik ben benieuwd hoe de rest van de maand zal gaan. Elke dag kerst, kan misschien zelfs hier in India niet, maar ze komen wel in de buurt!