donderdag, maart 28, 2024

Eerste indrukken Zuid-Afrika

De eerste weken zitten er alweer op!

Na een lange voorbereiding, veel mail contact met Zuid-Afrika en een paar reisjes naar de Ambassade in Den Haag brak de dag aan dat het avontuur echt kon beginnen! Na een relaxte nachtvlucht was ik dan toch echt in Zuid-Afrika beland.

Eenmaal geland ontmoette ik Jane Korevaar die mij zou begeleiden naar mijn accommodatie. Nadat ik mijn gehuurde auto had opgehaald reed ik ongeveer 1,5 uur achter Jane aan naar Butjani Lodge, mijn verblijf voor de komende zes weken. Ik was voorbereid op het links rijden maar ik had er even niet bij bedacht dat ik dan ook aan de andere kant van de auto zou zitten en zou schakelen met linksā€¦ Maar de koffers in de auto en op naar Butjani Lodge. Butjani Lodge is van John en Penny en bestaat uit een aantal kamers plus een aantal prachtige tenthuizen midden in een groot natuurreservaat. Dit houdt in dat het vanaf de hoofdweg ongeveer tien minuten rijden is over hobbelige zandweggetjes naar de lodge toe. Je hebt hier een grote kans om zebraā€™s, giraffes, buffels etc. etc. tegen te komen. Een prachtige plaats in the middle of nowhere!

 

Nadat ik mijn koffers gedropt had en kennis gemaakt had met John en Penny stapten Jane en ik weer in onze auto en reden we naar Nakekela toe. Nakekela is een organisatie die mensen met HIV, TBC of kanker zorg geeft in Ć©Ć©n van de armere provincies van Zuid-Afrika. Naast het centrum van Nakekela, waar plaats is voor 20 bedden, is er ook nog een team Home-based care werkers, die zoals de naam het aangeeft bezoeken brengen aan de mensen thuis. Dorcas, de manager van Nakekela stond ons al op te wachten en van haar kreeg ik een rondleiding en heel veel informatie over de organisatie. Aan het einde van de middag mocht ik een medewerker van Nakekela thuisbrengen en terug rijden naar Butjani Lodge. Dit vond ik erg fijn omdat ik allang de weg terug vergeten was. Maar helaas woonde deze dame vlakbij Nakekela en mocht ik toch echt de rest van de weg alleen rijdenā€¦ Op een paar verkeerde afslagen na en een telefoontje naar Jane, belandde ik terug bij de Lodge. Daar werd ik weer hartelijk verwelkomd door een aantal vrienden en kennissen van John en Penny. Een warm welkom na een lange dag. Na een gezellige avondmaaltijd met mensen uit AustraliĆ«, Zimbabwe, Zuid-Afrika en Nederland zat de eerste dag er alweer op.

De volgende dag begon mijn eerste ā€˜echteā€™ werkdag bij Nakekela! Op dag Ć©Ć©n kreeg ik een mondkapje en een doos handschoenen aangereikt die ik goed moest bewaren in mijn kluisje. Wanneer ik aan het werk ben bij Nakekela ondersteun ik waar nodig de ā€˜care workersā€™ zij dragen de zorg voor de patiĆ«nten bij Nakekela en geven hun zorg waar nodig. Dit bestaat grotendeels uit het wassen en aankleden van de mensen, verzorgen van eventuele wonden, vitale functies controleren en gedurende de dag de mensen helpen waar nodig. Van het keukenpersoneel krijgen ze driemaal daags een warme maaltijd waar de Zuid-Afrikaanse ā€˜papā€™ meestal een belangrijk onderdeel van is. Verder is er een fysiotherapeut/activiteiten begeleider die de mensen activeert of begeleidt bij therapeutische oefeningen. Ook komen er wekelijks mensen langs die bidden/zingen met de mensen. Heel bijzonder om mee te maken. Wanneer de patiĆ«nten en care workers samen zingen, zijn ze vaak maar met ongeveer 15 mensen, maar ze produceren net zoveel geluid als een volle kerkzaal in Nederland. Er wordt vol passie en emotie gezongen en gebeden. Verder bespreken de care workers wekelijks een bepaald onderwerp met de patiĆ«nten met betrekking tot hun ziektes. Hiermee proberen ze HIV bespreekbaar te maken en vooral ook duidelijk te maken dat de patiĆ«nten zich niet hoeven te schamen omdat ze HIV positief zijn. Heel belangrijk in deze omgeving omdat mensen namelijk vaak stoppen met het gebruiken van de medicatie omdat ze het nut er niet van inzien. Of niet willen dat anderen weten dat ze de medicatie slikken. Er heersen nog veel taboes op het hebben van HIV.

Ik ben hier gekomen omdat ik erg nieuwgierig was naar de mensen en het werken in een land met een totaal andere cultuur als dat ik gewend ben. In Nederland zijn we vooruitstrevend in de gezondheidszorg. Onze patiƫnten zijn gewend het beste van het beste te krijgen en wanneer ze ergens niet tevreden zijn, kunnen ze ook ergens anders terecht om nog betere zorg te krijgen. De patiƫnten hier in de kliniek hoor je niet klagen. Zelfs de letterlijk doodzieke mensen zijn blij met de aandacht die ze krijgen of wanneer ik hun flesje water ververs met nieuw koud water. Ambulances in Nederland doen hun best binnen zo weinig mogelijk minuten op de plaats van bestemming te zijn, zelfs wanneer dat in een uithoek van Nederland is. Wanneer wij deze week proberen een ambulance te bereiken om een erg zieke jongen van 29 jaar naar het ziekenhuis te vervoeren wordt er niet opgenomen. Na een lang uur en vele telefoontjes later, wanneer de care worker tegen de familie wil gaan zeggen dat ze hem het beste zelf kunnen brengen, is het al te laat en is de jongen overleden. Een ontzettend harde realiteit. Natuurlijk weet je niet of hij het had gered wanneer hij in een ziekenhuis had gelegen maar dat hij daar niet eens een kans voor kreeg vind ik moeilijk te begrijpen. De gelatenheid waarmee familieleden reageren als er een familielid overleden is laat zien dat het hun aangrijpt. Maar dat ze het ook op een rare manier gewend zijn. De blijdschap van familieleden die een patiƫnt mogen ophalen die stabiel genoeg is om terug naar huis te gaan staat daar tegenover! Dat is dan weer prachtig om mee te maken.

De eerste ā€˜werkweekā€™ zit er alweer op! Het relaxte werktempo is even wennen maar ook erg lekker. De collegaā€™s zijn allemaal heel vriendelijk en proberen me de eerste zinnetjes Zoeloe bij te brengen, een behoorlijke uitdaging! Ik ben onder de indruk van het werk wat Nakekela doet en heb veel respect gekregen voor alle medewerkers. Komende week ga ik nog een paar dagen werken in de kliniek en waarschijnlijk daarna een aantal dagen mee met een aantal medewerkers van het Home based care team, oftwel de ā€˜communityā€™ in! Maar eerst genieten van het weekend!

Lees ook deze artikelen eens:

6 REACTIES

  1. Hallo Alieke! Mooi beschreven zeg. En die foto’s erbij… wat een ervaringen voor je. Fijn dat je er nu een paar maanden mag wonen en werken!!

Laat een antwoord achter aan Alieke Annuleer reactie

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Populaire artikelen

Bijna vlucht gemist

Vrouwenproject

Culturele show

Scholen bezoeken

Nieuwste reacties