Time flies.. Een uitspraak die ik graag gebruik omdat deze uitspraak voor mij op dit moment heel erg waar is. Wanneer ik de lange middagen op het kantoor van Thembalethu doorbreng voelt dit niet altijd zo. Maar wanneer ik kijk naar de dagen, weken, weekenden etc. zou ik graag willen dat ik nog een beetje meer tijd kon doorbrengen in Zuid-Afrika.
De afgelopen weken heb ik genoten in Schoemansdal. Mijn dagen waren nooit hetzelfde. Soms trok ik er ās ochtends op uit met de Home-based-care workers en bezochten we een aantal patiĆ«nten in Schoemansdal of block B. Andere dagen bleven we op het terrein van Thembalethu en werd ik ingezet in de ānurseryā. Plantjes zaaien, onkruid wieden, plantjes verkopen etc. Weer andere dagen trokken we erop uit met het dramateam en de home-based-care- workers en gingen we naar een ander dorp of een grote boerderij met 200 medewerkers om gratis HIV-testen te doen. Kortom, geen week was hetzelfde, wat voor mij erg fijn is. Ik geniet van afwisseling en nieuwe uitdagingen dus ik werd hier heel gelukkig van.
Naast dat Thembalethu thuiszorg teams heeft in Schoemansdal en Block B is er ook een team aan het werk in Mozambique. In het verleden werkte Thembalethu al vlakbij de grenzen met Mozambique. Maar doordat zij ontdekten hoeveel problemen er waren aan de andere kant van de grens werd er besloten daar ook te starten. Cleopas en Jabulane wilden graag dat ik dit ook te zien kreeg dus met zijn drieĆ«n trokken wij erop uit om twee dagen in Mozambique door te brengen. De auto werd volgeladen met voedselpakketjes, gedoneerde kleren en wondverbanden en daarna reden we naar Mozambique. Dit was maar een ritje van zoān twee uur, wat aangeeft hoe dicht Schoemansdal bij de grens ligt. We arriveerden na het middageten in Mozambique en werden daar heel hartelijk verwelkomd door het team. Helaas wordt er Portugees gesproken in Mozambique en beheersen wij dat alle drie nietā¦ Daarom was de leider van het thuiszorgteam continu aanwezig om voor ons te vertalen. Wij namen allemaal wat voedselpakketjes in onze handen en de rest namen de dames op hun hoofd. Iets waar ik gigantisch veel respect voor hebā¦ Ik heb het ook maar even geprobeerd maar helaas behoort dit niet tot Ć©Ć©n van mijn talenten. Waar wij in Schoemansdal en Block B vaak de auto pakken om de patiĆ«nten te bezoeken zat dat er hier niet inā¦ Het was een hele middag lopen, klimmen en uitkijken dat je niet van een richel af gleed. De huizen of krotjes zijn eenvoudigweg niet te bereiken via een normale weg dus het kan alleen te voet. Een ambulance zou deze mensen dan ook niet kunnen bereiken. De leefomstandigheden van de mensen daar verschilt met Zuid-Afrika. Waar ik daar soms schrik van de huizen en omstandigheden die ik tegenkom is het in Mozambique nog wel een beetje erger. Maar aan de andere kant was er overal muziek, de mensen waren allemaal heel vriendelijk en de sfeer kan ik eigenlijk alleen maar omschrijven als gezellig. Nadat we de hele middag en een stukje van de avond bezoeken hadden afgelegd zochten we ons hotel op, namen we een warme douche, bewonderden we de krokodil die het hotel als huisdier houdt en gingen we gauw slapen. De dag erna namen we weer afscheid van alle mensen, kochten we een flinke voorraad brood (dit is namelijk ontzettend lekker in Mozambique, dikke aanrader!) en reden we weer terug naar Thembalethu.
Hoe meer tijd ik doorbracht met werken in en rond Schoemansdal hoe meer routine mijn collegaās en ik erin kregen. We hadden een aantal vaste cliĆ«nten die we regelmatig opzochten, vooral in Block B. Een voorbeeld hiervan is een alleenstaande moeder met vijf kinderen waarvan er twee HIV-positief waren en waarvan Ć©Ć©n ook nog epilepsie had. De moeder gaf haar kinderen geen medicijnen meer waardoor vooral het jongetje met epilepsie erg verzwakt was, veel aanvallen had en eigenlijk geen energie had om te lopen of te praten. Een trieste situatie. Na verschillende gesprekken en het inschakelen van een social worker verbeterde de situatie en toen ik ze voor de laatste keer bezocht zwaaide ditzelfde jongetje en rende hij mee met de auto. Een groot verschil. Een ander patiĆ«ntje waar ik graag kwam is een 9 jarig gehandicapt jongetje. Deze jongen woont samen met zijn moeder en vijf broertjes en zusjes in een klein huisje. Hij is zwaar lichamelijk en geestelijk gehandicapt en brengt zijn dagen door met liggen op een paar kleden binnen of buitenshuis. Maar elke keer wanneer wij op bezoek kwamen brak er een grote glimlach op zijn gezicht door. Dit soort patiĆ«nten doen mij elke keer opnieuw beseffen hoe gezegend wij zijn in Nederland. Wat hebben wij hier toch een goede zorg, dagbesteding en mogelijkheden voor mensen met een beperking.
De situaties die ik tegenkom zijn vaak schrijnend en zonder hoop. Situaties die ik moeilijk vind te beschrijven omdat ik zelf ook niet zo goed weet hoe ik er het beste mee om kan gaan. Geen baan hebben is erg, ernstig ziek zijn is heel erg maar mensen tegenkomen zonder hoop, zonder eten voor een volgende dag en zonder enige levensvreugde went nooit. Dat is iets wat niet te beschrijven is. Gelukkig kom ik ook zoveel prachtige gezinnen tegen met hun eigen problemen maar vol blijdschap en liefde. Mooie lichtpuntjes in een harde wereld.
Naast het werken bij Thembalethu hoefde ik me ook niet te vervelen na het werk of in het weekend. Olifanten rijden, Kruger nationaal Park bezoeken etc etc. Er was elke keer wel weer iets nieuws te zien of te doen en Sallyās kinderen waren altijd wel bereid om me ergens mee naartoe te nemen. Super gezellig en genieten! Hoe meer weken er voorbij vlogen hoe dichterbij het afscheid kwam.. Iets waar ik behoorlijk tegenop zag.
Het blijft bijzonder hoe je in korte tijd een band met mensen kan krijgen, ook al spreek je niet dezelfde taal of kom je van een ander continent. De laatste weken bezochten we alle patiƫnten nogmaals om afscheid te nemen en mijn afscheid van alle mensen van Thembalethu werd groots gevierd! De dames stonden de hele dag in de keuken om een grote barbecue voor te bereiden. Er was een hele mooie bijeenkomst vol lieve woorden en de dag werd afgesloten met een heerlijke barbecue aan het prachtige meer in Schoemansdal. Alle care-workers van Schoemansdal en Block B waren aanwezig, de managers en zelfs het dramateam. Een prachtige hele bijzondere dag
Nadat ik van iedereen afscheid had genomen en de auto weer vol geladen was ben ik teruggereden naar KwaMhlanga, daar heb ik een nachtje geslapen en daarna heb ik een paar vakantiedagen gehad in Kaapstad. Ik mocht logeren bij Adam en Kerry Feldman. Kerry is werkzaam voor SALT, de samenbindende factor van onder andere Nakekela en Thembalethu. Een lief, hartelijk gezin waar ik ontzettend verwend werd. Het logeren in Kaapstad was geweldig! Een prachtige stad en een dikke aanrader voor iedereen die Zuid-Afrika nog eens bezoeken wil. Het was voor mij fijn om hier de laatste dagen door te brengen, even de knop omzetten en me voorbereiden op het naar huis gaan.
Uiteindelijk zat het er toch echt op en was het tijd om naar huis te gaan. Via Kaapstad terug naar Johannesburg, toen naar Londen en uiteindelijk stond ik weer met beide benen op Schiphol. Terug van weggeweest met een heleboel prachtige herinneringen, nieuwe ervaringen, en voor altijd een speciaal plekje in mijn hart voor Zuid-Afrika.