vrijdag, maart 29, 2024

Dansen door het leven

Vandaag stond ik te wachten in een enorm lange rij zodat ik iets kon betalen. Het is het einde van de maand en een lang weekend vanwege 2 feestdagen. Mensen hebben hun loon gekregen en waren druk bezig om de eerste inkopen van de maand te doen. Het is fascinerend om te zien, de enorme rijen voor de ATM’s en de belachelijk drukke winkels. Ik stond me af te vragen of het ook zo is in Nederland. Ik denk van niet, mensen zijn over het algemeen zo gewend om geld te hebben, of het nou het begin of het einde van de maand is. Maar goed, ik stond dus te wachten in de rij met heel veel anderen en in de winkel stond een muziekje aan om het wachten wat te veraangenamen. Een volgende nummer begon, een lekker swingend nummertje. Met dat de eerste noten klonken begon de jongen naast mij in de rij te dansen. Niet zo als in Nederland, lekker stijf, maar hij had echt moves. Om jaloers op te zijn. De man even verder op in de rij begon steeds sneller met z’n hoofd mee te knikken en op den duur begon zijn lijf ook mee te bewegen. Er verscheen een glimlach om mijn mond en dat was het moment dat ik besefte; ik ben van dit land gaan houden.

Als je in een ander land bent, vergelijk je altijd de cultuur, de mensen, het eten etc. met je eigen land. Door de afgelopen 8 weken in Zuid-Afrika ben ik zoveel dingen uit Nederland en in mijn eigen leven meer gaan waarderen. Maar daarnaast heb ik ook gemerkt dat ik als Nederlander veel van de Zuid-Afrikanen kanĀ leren. Ten eerste om gewoon in de rij normaal op elkaar te wachten, daadwerkelijk een rij te vormen. Daarnaast om niet al te veel stress te hebben, me niet altijd te haasten en ook even tijd vrij te maken voor een praatje met m’n buurvrouw of m’n collega. En ook om tijd vrij te maken om zo nu en dan gewoon even een dansje in de rij te maken. Natuurlijk, ik dans dan misschien wel niet zo soepel, maar toen ik daar zo enorm lang stond te wachten en iemand naast me begon te dansen werd ik daar toch wel vrolijk van. Dat wachten maakte niet meer zoveel uit.

Daarnaast hebben de Zuid-Afrikanen mij geleerd dat er altijd redenen zijn om te blijven dansen. Om te blijven lachen. Ik heb zo veel mensen gesproken die in armoede en zonder al te gunstige uitzichten leven of hebben geleefd. Toch bleven ze dansen, bleven ze lachen en bleven ze tijd voor elkaar hebben. Wanneer ik hier in een township rond loop, de huizen zie, de armoede zie en de mensen spreek, Ā vraag ik me af; wat had ik gedaan als ik hier was opgegroeid? Ik zou graag geloven dat ik een tiener was geweest die, tegen de gewoonte in, verstandige keuzes had gemaakt. Niet de keuzes van mijn ouders over had genomen. Maar diep in mijn hart weet ik ook wel; het leven overkomt je soms gewoon. Wat weet je nou als tiener, je doet wat je ouders ook doen en hiermee blijft de geschiedenis zich herhalen. Juist om die reden ben ik ook het werk van de organisaties waarbij ik heb stage gelopen zo gaan waarderen, ze proberen iets te veranderen in de steeds herhalende cirkel van het leven. Zij geven hoop, hoop op een betere toekomst.

 

Lees ook deze artikelen eens:

2 REACTIES

  1. prachtige ervaring en het ontwikkelt de relativiteitszin. koester de momenten die je vrolijk maken om anderen te inspireren.
    hoop is er altijd zolang wij ons daar voor openstellen en de andere een reikende hand aanbieden. hoop die je geest moet omhelzen om vrolijk te blijven om een andere ook dat beetje geluk te geven.

  2. Met veel belangstelling gelezen van jullie werk Barbara, we wensen je Gods zegen toe en een stage die een richting in jullie leven mag geven

    br en zr Teunis en Gea Haveman uit Loppersum

Laat een antwoord achter aan Richard Misran Annuleer reactie

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Populaire artikelen

Bijna vlucht gemist

Vrouwenproject

Culturele show

Scholen bezoeken

Nieuwste reacties