donderdag, maart 28, 2024
HomeScholenreizenScholenreis: 2016 - Guido Amersfoort naar India3. 'We have to give them water of life in an Indian...

3. ‘We have to give them water of life in an Indian cup’

Leuk dat jullie meelezen en af en toe een reactie posten!

We zijn ondertussen een paar dagen en een heel aantal indrukken verder. Nieuwe ontmoetingen, nieuwĀ eten, nieuwe gedachten en nieuwe verbazingen. Tegelijk merken we dat we steeds meer wennen aan de cultuur. De grootste schok is nu wel over. De eerste dagen kwamen we vaak overprikkeld en verbluft terug bij ons appartement. Zoveel herrie en voor ons onbekende luchtjes… Gelukkig voelen we ons nu iets comfortabeler als we over straat lopen, zo raken we meer vertrouwd met het straatbeeld en de bijbehorende drukte. We zijn er achter gekomen dat ze hier met het toeteren niet willen zeggen ‘Ik wil er langs!’, maar dat ze vooral willen zeggen ‘Ik kom eraan!!!’. Dat is nogal wat anders. Proeft u het verschil?

dsc00170
Granaatappels kopen op straat

dsc00169
Sadhu met sinaasappel

In ons vorige blog hebben we het een en ander geschreven over de Sadhu’s. We zien ze onderweg geld afpersen en even later zie je langs de weg dat ze hun gezicht wassen… Wij liepen er ook weer eentje tegen het lijf die Jonathan wilde zegenen. Hij stak zijn armen uit en wilde zijn handen op Jonathan zijn hoofd leggen. Jonathan trok vlug en wat verbluft zijn hoofd weg terwijl hij door liep, waarop de SadhuĀ zich omdraaide. Dit leek Hillene het goede moment om haar net geleerde Hindi zinnen uit te proberen.Ā ‘Preboe Jeshoe ap…’ Verder kwam ze niet met deze zegenwens, want de man stond hier niet voor open en keek haar boos aan. Gelukkig wilde hij wel in ruil voor een sinaasappel even voor ons poseren!

We worden ons meer bewust van de armoede en de complexiteit hiervan. Zo is niet iedereen die zich voordoet als arm ook echt arm. Een voorbeeld hiervan is een vrouw die met een kind op haar arm bedeltĀ terwijl wij stil staan voor het stoplicht. KumarĀ die ons meeneemt naarĀ zijn children’s home zegt dat zij van bedelen haar beroep heeft gemaakt: ‘Ze ziet er goed en gezond uit. Als ik nu tegen haar zeg dat ik werk voor haar heb, zou ze dat negeren. Er is werk genoeg, maar dit is hun werk. En het levert blijkbaar genoeg op.’ Aan de andere kant worden we ook met echte armoede geconfronteerd. Zo zijn er de “slums”. Onderweg naar het children’s homeĀ legt hij dit verder uit. De slums zijn gebiedenĀ waar veel mensen bij elkaar leven in slechte omstandigheden. De levensverwachting ligt extreem laag in deze gebieden.

dsc00186
EĆ©n van de slums

Er heerst een criminele sfeer en dit heeft grote invloed op opgroeiende kinderen. Vaak zit de vader aan de alcohol wat grote consequenties heeft voor het hele gezin. Werkende moeders en vaders die aan het einde da dag het verdiende geld weg drinken. Zo vertelt hij het verhaal van een gezin met zes kinderen. De moeder wilde ’s avonds ijzer stelen bij een fabriek. Dit kan namelijk veel opleveren. Omdat de fabriek hier op voorbereid was, hadden zij alles onder de stroom gezet met als gevolg dat de vrouw werd geĆ«lektrocuteerd en ter plaatse stierf. Vader had een paar dagen daarna een alcoholvergiftiging met de dood als gevolg. Wat er overbleef waren de zes kinderen. KumarĀ heeft toen twee van de zes kinderen kunnen helpen. Het children’s home waar wij naartoe rijden bestaat voornamelijk uit kinderen uit deze slums. Deze kinderen zijn “ragpickers”. Zij verzamelen allerlei verschillende soorten afval. IJzer, rubber en vooral plastic. Dat verkopen zij dan weer en wordt hergebruikt. Veel van de ouders van de kinderen hebben op deze manier wat inkomsten. Helaas missen ze vaak het vermogen om hier goed mee om te gaan.

 

naamloos
Een fiets met achterop een tas vol plastic

Deze ragpickers worden niet gewaardeerd.Ā Ze staanĀ bekend om hun criminaliteit en hun vieze werk. Hierdoor komen zij moeilijk aan een baan. Het zijn vaak deze mensenĀ die in de slums wonen. Gelukkig zijn er mensen als KumarĀ en zijn vrouw die een hart hebben voor deze kinderen. Hij runt nu samen met zijn vrouw al 25 jaar een children’s home die al heel wat kinderen op een gezonde en veilige manier laten opgroeien.Ā De start was erg moeilijk vertelt Kumar. HindoesĀ van de slums kwamen naar het children’s home om te controleren wat zij de kinderen leerden. Ze vroegen om versjes en gebeden en ontdekten dat dit alleen maar christelijke liederen en gebeden waren. Hierop gingen ze naar de grondbezitter (waarop het kindertehuis staat) om dit aan te geven. Ā Hij reageerde hier niet op. Als laatste poging lichten zij de ouders van de kinderen vals in, namelijk dat KumarĀ de kinderen aan de Britten wilde verkopen. Boze ouders die hem ’s nachts wilden sprekenĀ was het gevolg. ‘Het heeft veel tijd gekost om het vertrouwen te winnen’ vertelt Kumar.Ā ‘Het heeft zeker tien jaar geduurd, voordat wijĀ en onsĀ werden gewaardeerd.’
Wij zijn nu drie keer bij het children’s homeĀ geweest. We hebben mogen sporten, zingen en knutselen met de kinderen. Ā De eerste ontmoeting met de kinderen was overweldigend. Allebei werden we er stil van. We mochten eerst luisteren naar het even harde als mooie gezangĀ van de kinderen.

Daarna mochten wij hun een liedje leren. Wat is er mooier om samen psalm 117 te zingen?

Loof de HERE alle gij volken, prijst Hem alle gij natiĆ«n: want zijn goedertierenheid is machtig over ons en des HEREN trouw duurt tot in eeuwigheid. Halleluja‘ (Ps. 117).

Een paar dagen later bezoeken we het children’s home opnieuw. Een bijzondere dag voor de meeste kinderen. Hun familie komt op bezoek.Ā Een heel aantal kinderen staan te popelen om de familie te ontmoeten, maar van een aantal kinderen wordtĀ duidelijk dat ouders er niet meer zijn of niet komen. KumarĀ en zijn vrouw nodigen deze kinderen uit in hun eigen huis en geven hun wat extra aandacht. Het verschil is schrijnend om te zien. Een meisje (6 jaar) staart vanaf een afstandje naar de andere kinderen die hun ouders op bezoek hebben. Wij ontmoeten familieleden. Ondanks dat ze niet veel hebben deelt iedere familie hartelijk uit van wat ze hebben. We hebben moeite om het aan te nemen en daarom lopen we even naarĀ de vrouw van Kumar. Is het raar om het te weigeren? We willen de Indiase hartelijkheid natuurlijk niet beschamen. Misschien bieden ze het wel aan, maar willen ze eigenlijk dat je weigert. Het blijkt niet zo te zijn, weigeren en aannemen is beide goed. Gelukkig. Ze waarschuwt er wel voor dat de producten soms over de houdbaarheidsdatum heen zijn. Dat blijk inderdaad bij bijna alle producten het geval te zijn…
EenĀ meisjeĀ (16) Ā is vandaag jarig. Haar moeder en zusje zijn er ook. Wij vragen haar hoe het voor haar is dat haar zusje nog thuis woont en dat zij hier woont. Zij vertelt vol geloof en vertrouwen: “It is Gods plan that I am here. He wants it.’ Beide zijn we verbaasd over haar getuigende antwoord. Ze lacht en is dankbaar. Een ander meisje (10 jaar) heeft een even krachtig getuigenis gegeven. Op een dag kwam ze thuis en zag al de goden, waarop zij tegen haar moeder zei dat deze goden allemaal het huis uit moesten. ‘There’s only one God’ had ze gezegd. We zijn verwonderd over de verdsc00289halen die we horen en over het geloof dat de kinderen hebben. Als de ouders van de kinderen zich bekeren komt dit vooral door de veranderingen in de levens van de kinderen! We moeten denken aan psalm 8.

‘U die aan de hemel uw luister toont, met de stemmen van kinderen en zuigelingen bouwt u een macht op tegen uw vijanden om hun wraak en verzet te breken’ (Ps. 8, 3).

dsc00148
Lange rijen voor de ATM

Ondertussen ontmoeten we nieuwe mensen en leren we meer over de cultuur. We merken ook dat de verandering van het geldsysteem veel invloed heeft de bevolking.Ā Alle biljettenĀ van 500 roepie (ongeveer 7,25 euro) en 1000 roepie (ongeveer 14,50 euro)Ā zijn vanaf 8 november ongeldig verklaard. ‘Just useless piece of paper’ zei Modi in zijn toespraak. Deze verandering moet zwart geld en corruptie tegen gaan. De meningen zijn nogal verdeeld over deze manier. We hoorde dat vlak voor onze komst er grote stapels geld werden verbrand!Ā Men kan momenteel maximaal 2000 roepie uit de muur trekken. Het gevolg is dat er lange rijen mensen staan voor de ATM’s. Veel ATM’s zijn leeg en mensen zijn op zoek naarĀ een ATM waar cash in zit. Wij hebben hier ook veel hinder van gehad. De eerste dagen hadden we weinig cash. We troffen echter een lot in de loterij. Nadat we druk op zoek waren geweest naar een ATM waar het rustig was, liepen we teleurgesteld terug. Te druk. Onderweg kwamen we langs een klein deurtje met ATM erboven. Toch maar even proberen? ‘Zou wel niets zijn’ zeiden we tegen elkaar. Maar wat bleek? Er rolden probleemloos biljetten van 2000 roepie uit dat ding! Het gevolg was dat er binnen een mum van tijd een rij mensen voor dezelfde ATM stond! ‘God is opening doors’ zei een vrouw later die lerares was geweest op een kindertehuis van Red Een Kind. Tja, zo hadden wij het nog niet gezien…

WeĀ zijn uitgenodigd voor een Bijbelstudie. Cristopher had een taxi geregeld. Nadat we eerst hopeloos verdwaald waren kwamen we aan bij een prachtig huis. We hebben samen een korte Bijbelstudie gedaan over Psalm 138. Daarna hebben we heerlijk met elkaar gegeten. Opnieuw leert een gesprek ons meer over India. We spreken een getrouwd paar. De man is Europees en de vrouw is een Indiase en wonen nu al zo’n 30 jaar in Dehra Dun. Ze hebben eerst drie dochtersĀ gekregen en daarna Ć©Ć©n zoon. Daar zit het probleem. Ook binnen sommige christelijke gemeenschappen is het een vloek om meer dan Ć©Ć©n dochter te krijgen. Zo vertelt de manĀ dat hij bij de geboorte van zijn derde dochter zijn schoonvader verheugd opbelde om het goede nieuws te delen. Het eerste wat zijn schoonvader vroeg was of het een dochter of een zoon is. Een derde dochter zou weinig goeds betekenen. Hij vertelt dat zeĀ een prachtige dochter hebbenĀ gekregen…Ā ‘And her name is Beloved!’ Bewust hebben zij haar deze naam gegeven. Het verbaast ons dat ook binnen christelijke gezinnenĀ het idee bestaat dat dochters een vloek van God kunnen zijn. Dit is een voorbeeld van hoe het christelijke leven en denken nog wordt beĆÆnvloed door cultuur en context.

VerderĀ werken we samen aan het onderzoek van Jonathan. Afgelopen week hadden we een gesprek met een man uit een hindoe-familie. Hij leest nu sinds twee jaar de Bijbel en gaat ook zo lang naarĀ de kerk. In het gesprek bleek dat hij een voor ons wat troebele kijkĀ op Jezus Christus heeft. Volgens hem is is Jezus Christus het ultieme voorbeeld vanĀ geloof. Jezus geloofde volmaakt en Zijn dood aanĀ het kruis laat dit zien op de uiterste manier. Met zonden en genade heet hij niet zo veel, het gaat om geloof en het goede doen. Dan kom je dichter bij God. Hij wil zich nog niet laten dopen, om dat te kunnenĀ moet hij nog harder werken vindt hijzelf. Elke dag lezen we een ‘tekst van de dag’, deze hebben we op onze bruiloft gekregen van onze gasten. We kregen vandaag een tekst uit Ef. 2, 8-9 en we moeten denken aan het gesprek dat we met deze man hadden:

Door zijn genade bent u nu immers gered, dankzij uw geloof. Maar dat dankt u niet aan uzelf; het is een geschenk van God en geen gevolg van uw daden, dus niemand kan zich erop laten voorstaan.’

We proberen er steeds meer achter te komen wat het betekent om christen te zijn in India. Dat is interessant, maar ook lastig. Soms lijkt het alsof we het over hetzelfde hebben, maar als je dan doorvraagt blijken er soms toch wel verschillen te zijn.Ā Docenten en leerlingen hier op het PTS kunnen ons veel over christen zijn vertellen. Gisteren zijn alle studenten terug gekomen die weg waren voor ‘practical work’. Deze studenten gaan naar verschillende kerken en projecten om te werken, te ondersteunen of te evangeliseren. Er gebeurt hier erg veel op missionair gebied. Christen zijn betekent missionair zijn. Die mentaliteit is hier duidelijk voelbaar. We hebben een heel aantal keren gesproken over missionair werk in India. EĆ©n van de docenten die we hebben gesproken citeerde Sadhu Sandra Sing: ‘We have to give them water of life in an Indian cup‘. De beker kan aangepast worden, maar het levende water niet.Ā Het is in elke context zoeken naar de juiste beker, zo ook hier in India. En God werkt hier in India. We horen vaak datĀ veel Indiaanse mensen zich bekeren ondanks de tegenstand. Deze tegenstand verschilt per

dsc00243
T-shirt bij het protest

staat, afhankelijk van het bestuur van de staat. Bekeerde hindoes worden soms gedwongen om weer hindoe te worden. Het evangelie vindt vaak ingang bij de armereĀ bevolking. Hiervan maken sommigeĀ hindoes gebruik om henĀ met geld te verleiden. Zo hopenĀ ze ‘hun mensen’ weer terug te winnen. Het is voor de christenen moeilijk om invloed uit te oefenen, omdat veel christenen doorgaans weinig invloed hebben vanwege hun lage positie in de samenleving. Ondanks dit proberen ze toch op andere manieren invloed uit te oefenen. Zo was er afgelopen zaterdag een protest, een ‘rally’. Christenen uit Dehra Dun kwamen bij elkaar om te protesteren tegen verschillende incidenten tussen radicale hindoes en christenen.Ā De chapel puilde uit van de mensen en nadat ze gezongen hadden gingen ze met elkaar de straat op. Niet ongevaarlijk, maar ze willen opkomen voor dsc00177hun rechten. Welke rechten dit zijn, begrepen we niet helemaal. PTS heeft een blad uitgegeven met als onderwerp ‘Tolerance’. Er zijn verschillende T-shirts uitgedeeld die de studenten nog steeds aan hebben. Dit staat ook op de site van DVN.

We zijn weer een paar dagen verder en we kijken terug op een gezegende tijd. We weten en ervaren dat God ons leidt, ons met de juiste mensen in contact brengt en ons beschermt. Het gaat goed met ons en we zijn dankbaar dat we hier nu al zo’n mooie tijd hebben beleefd.

‘Vertrouw op de HEER met heel je hart, steun niet op eigen inzicht. Denk aan hem bij alles wat je doet, dan baant hij voor jou de weg’ (Spr. 3,5-6).

EN DAN NOG WAT FAUNA:)

dsc00233
Er vliegen hier heel veel steenarenden

dsc00251
Het stikt hier van de palmeekhoorns

dsc00217
Volgens ons is dit een pruimkopparkiet:)

Jonathan Hoekstra
Wij zijn Jonathan en Hillene en we doen onderzoek in India voor de Theologische Universiteit Kampen.
Lees ook deze artikelen eens:

17 REACTIES

  1. Wat een mooie verhalen. Wat maken jullie veel mee. Fijn dat het goed gaat met jullie.
    Liefs, pa en ma Hendriks

  2. Jonathan en Hillene,
    Ik heb net jullie verhalen gelezen en ben diep onder de indruk. Jullie maken mooie dingen mee, maar zien ook veel armoede.
    We bidden voor jullie en hopen dat jullie tot zegen mogen zijn voor de mensen daar en dat jullie ook gezegend mogen worden.
    Hartelijke groet, Arjo Klapwijk

  3. geniet van alles, maar bovenal van Gods werk in zo een ander land, met zo een andere cultuur. Hartelijke groet en Gods Zegen

    Ada en Fred

  4. Wat fijn om jullie zo te kunnen volgen. Erg boeiend om alle verhalen te lezen. Dat zal jullie ook vast erg raken al die armoede en te gelijke tijd maken jullie hele mooie dingen mee. Succes deze week weer. We bidden voor jullie.

    Groetjes,

    Wilfred en Rianda

  5. Mooi! Veel plezier daar en ga in alles met hem! Ik hoop dat het rond komt met de planning. In Bilaspur wachten ze met enthousiasme op jullie!

    Groet,

    Pieter

  6. Fijn om jullie mooie bijzondere verhalen te lezen
    En goed om te lezen dat het zo goed met jullie gaat!

    Geniet van alles!

    Liefs Marit

  7. Leuk jullie verhalen te lezen! Wat een prachtige ervaring en mooi dat jullie dit samen kunnen doen.
    Veel plezier en Gods zegen toegewenst!

    Groeten,
    Rolinda

  8. Wat mooi en indrukwekkend om op deze manier mee te krijgen hoe jullie het in India hebben en ervaren. Ik wens jullie beide een goed verblijf in India verder toe. Gods zegen. Liefs

  9. Prachtig Jonathan en Hillene, indrukwekkend om te lezen.
    Het doet me soms denken aan de verslagen van Evert Jan.

    Maar ja, (ik kan het niet laten) die Steenarend op de foto is in het echt een Rode wouw!

    Hartelijke groeten, Wim Geelhoed

  10. Ha Jonathan en Hillene,
    Wat een uitgebreide en interessante verhalen. Mooie gesprekken van mensen die echt heel wat over moeten hebben (gehad) om te geloven in Jezus Christus.
    En dan dat India. Ik kan het me nog wel herinneren. Pas bij de tweede keer dat ik er was ontdekte ik ook de schoonheid van palmbomen etc. Daarvoor was het vooral de armoe, chaos (autos met gedempte lichten in het stikkedonker links en rechts voorbij rijdend) en vuiligheid, die me bijbleven.
    Ga met God. Zijn zegen toegewenst over jullie tijd daar, en dat jullie tot zegen mogen zijn voor iedereen die je daar ontmoet!

    Groeten,
    Ingrid en Erik

  11. Jonathan en Hillene,

    Mooie verhalen van jullie, uit het land van de grote tegenstellingen. Jullie krijgen zo wel een beeld over wat leven in India is en hoeveel geestelijke nood er is. Wat een ervaringen en indrukken.
    Gods zegen!

    Groeten,
    Bea en Remko

Laat een antwoord achter aan Marit Annuleer reactie

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Populaire artikelen

Bijna vlucht gemist

Vrouwenproject

Culturele show

Scholen bezoeken

Nieuwste reacties