vrijdag, maart 29, 2024
HomeScholenreizenScholenreis: 2016 - Guido Amersfoort naar India5. 'Fearfully and wonderfully made for His glory'

5. ‘Fearfully and wonderfully made for His glory’


Sinds afgelopen vrijdagĀ zijn we vertrokken uit Dehra Dun. We maken een rondreis die begint met een treinrit van Dehra Dun naar Delhi. Daarna reizen we af naar Agra om de Taj Mahal te bewonderen. Daarna moeten we terug naar Delhi om het vliegtuig te pakken naar Rajpur. Vandaar gaan we naar Bilaspur, daar vieren we kerst en oud en nieuw bij een pastor en zijn vrouw. De nachttrein moet ons daarna terug naar Delhi brengen. Ook daar blijven we een week. Vandaar gaan we nog naar Jaipur en na een paar dagen vliegen we weer terug naar Dehra Dun. We hopen en bidden op behouden reizen. Ondertussen zitten we in Agra.


Prothesemakerij

Op een Bijbelstudie avond ontmoette Hillene Tamal. Ze raken aan de praat over hun werk in de gehandicaptenzorg. Tamal werkt via World Vision bij Ć©Ć©n van de projecten voor mensen met een beperking. Hij nodigt ons uit om een dagje te komen kijken. Al vroeg gaan we met de taxi naar Herbertpur. In Herbertpur ligt Ć©Ć©n ziekenhuis van de organisatie Emmanuel Hospital Association (EHA). EHA is een overkoepelende organisatie met verschillende christelijke ziekenhuizen in India. In Herbertpur staat Tamal op ons te wachten. Hij heeft een dagprogramma voor ons gemaakt en deze dag begint met een rondleiding. We zien de verschillende afdelingen: wachtruimtes, behandelkamers, kantoren, prothesemakerij, rolstoelmakers en de afdeling voor mensen met een beperking. Na deze rondleiding hebben we eenĀ ontmoeting met de directeur en andere staf-leden. Het EHA probeert goede en betaalbare zorg te bieden, zorg die ook voor de armsten toegankelijk is. Van niet-christenenĀ krijgen ze hierop veel positieve reacties.Ā Het EHA probeert door daden het evangelie uit te stralen naar alle patiĆ«nten. Het is mooi om te zien hoe het evangelie op zoveel verschillende manieren bij de mensen wordt gebracht. Elke dag is er een pastor aanwezig in de wachtruimte voor patiĆ«nten. Deze pastor spreekt een aantal keer op een dag over het evangelie. Het doel van het EHA is om iedere patiĆ«nt met kennis van het evangelie naar huis te laten gaan.

Dagbesteding in ‘community’

Tamal laat het gebouw zien waar ze zorgen voor mensen met een verstandelijke en geestelijke beperking. Er hangt een groot bord boven de deur: ‘Fearfully and wonderfully made for his glory’. We treffen de groep aan (zo’n 25 kinderen) die aan het oefenen is voor het kerstprogramma. Sommige zitten in houten rolstoelen die op de locatie worden gemaakt. Net als alle andere houten hulpmiddel. Na onze rondleiding gaan we in de auto naar een dorpje iets verderop. Daar is een dagbesteding voor kinderen met een beperking. We ontmoeten in een klein en zeer eenvoudig gebouwtje een tiental kinderen zittend op de grond met een aantal begeleiders. Beide zijn we best even stil van de plek waar deze kinderen hun dag doorbrengen. Het is een stuk primitiever dan in Nederland. Bij gebrek aan beter bestaan de leermiddelen soms uit klei en takken. Het is er donker.Ā Aan de andere kant worden de begeleiders hier niet gehinderd door enige bureaucratische verplichtingen. Ondanks deze eenvoud is er duidelijk liefde en aandacht voor de kinderen. Dat is mooi om te zien. De kinderen zijn rek en strek oefeningen aan het doen. We gaan erbij zitten en al gauw komt er een gesprek op gang. Begeleiders laten zien hoe ze hun dagen met de kinderen vormgeven. Lezen, schrijven, fysiotherapie en zingen. Ze vertellen dat ze al zo’n tien jaar actief in deze gemeenschap. Ze merken na tien jaar dat de kinderen uit het dorp steeds meer geaccepteerd worden. De meeste hindoes zien het krijgen van een kind met een beperking als een vloek of een straf van god. Deze kinderen worden daarom vaak weggestopt. Het kostte de begeleiding veel tijd om het vertrouwen van de gemeenschap te krijgen voor hun werk.Ā In deze groep zitten verschillende prachtige kinderen met ieder een eigen verhaal. Waaronder Ć©Ć©n meisje die van het dak is gevallen waardoor zeĀ een beperking heeft gekregen aan haar handen en in haar spraak. Doordat zij meedraaide in deze zorg, is het voor haar nu mogelijk om op een reguliere school te zitten.
Het ontstaan van deze afdeling voor mensen met een beperking begon bij Anugrah. Anugrah is de zoon van Simon. Simon woont in HerbertpurĀ met zijn gezin. Zijn zoon heeft SP (cerebrale parese). Simon kwam er door de geboorte van Anugrah achter dat er bijna geen faciliteiten zijn voor mensen met een beperking in India. Hij is contact gaan leggen met het EHA en vanuit daar is dit project gestart. Het was voor ons beide een waardevolle ervaring.

Op 8 december, Ć©Ć©n dag na ons bezoek aan EHA, zijn we samen met iemand van PTS afgereisd naar Haridwar (letterlijk: ‘Poort naar god Vishnu’). Onderweg is er veel van alles en nog wat te zien. Om aan deze indrukken een passende uitleg te geven zegt Hillene: ‘Het lijkt wel alsof ik me in een puzzel van Jan van Haasteren begeef’. Jonathan is het daar gelijk mee eens. Dat isĀ inderdaad een goede manier om uit te drukken hoe we ons voelen als we de drukte langs de straten zien. In Haridwar staat evangelist VikalĀ ons op te wachten. VikalĀ is een rasechte evangelist. Een tikje charismatisch met een groot vertrouwen op God. Hij maakt ontzettend makkelijk contact, maar is zich ook bewust van de gevaren en daarom is hij ook voorzichtig. Haridwar is zijn werkterrein. Dit is Ć©Ć©n van de zeven heiligste plaatsen voor hindoes. Sterf je in Haridwar? Dan ga je regelrecht naar de hemel. Het ligt aan de Ganges die hier (nog) kraakhelder is. VikalĀ heeft verschillend bezoekjes geregeld, maar voordat we verder gaan wil hij eerst even bidden. ‘De demonische sfeer voel je gewoon’ zegt hij. Ā Als wij aankomen bij de Ganges zien we veel mensen

Puja wordt uitgevoerd

baden in deze voor hindoes heilige rivier. We dalen met een trappetje af en zien eenĀ sadhuĀ eenĀ puja (andere woordĀ voor ‘ritueel’)Ā uitvoeren met een vrouw en een jongeman. We zijn geĆÆnteresseerd en we vragen waar ze mee bezig zijn. We begrijpen (gedeeltelijk) dat dezeĀ pujaĀ wordt uitgevoerd nadat iemand is overleden. Door deĀ pujaĀ uit te voeren wordt de kwade geest van de gestorvene verdreven en de goede geest wordt aangewakkerd. Als iemand sterft duurt het 10 maanden voordat deze opnieuw geboren wordt (zie de tien balletjes aan de linkerkant). In deze tijd kan er dus nog het Ć©Ć©n en ander recht gezet worden wat deze persoon in zijn leven verkeerd heeft gedaan. Als er een vogel komt om de balletjes op te eten is het goed. Komt er geen vogel dan heeft deze persoon iets verkeerds gedaan, en dat betekent weinig goeds voor een volgend leven. Nog wel bijzonder om te melden, is dat mensen gerust 8000 roepie neerleggen voor dezeĀ Puja.Ā Dit is ruimĀ 100 euro. We begrepen dat het soms kan oplopen tot 100.000 roepie! We vervolgen onze route langs de Ganges en treffen een zeer bijzondere verschijning aan onder een boom. Een naakte devoteĀ sadhuĀ die niets anders doet dan onder een boom zitten om te mediteren. Zijn lichaam is wit geveegd met as.

Naakte devote sadhu

‘Dit is een radicaleĀ sadhu’Ā zegt Vikal.Ā Als Vikal hemĀ vragen probeert te stellen zuigt hij aan zijn pijp: hash. Verder reageert hij niet. We begrijpen dat hij druk is met mediteren dus laten we hem maarĀ met rust. Het is triest en apart. Hij hoopt door een devote levensstijl dichterbij god te komen. Als je je bedenkt dat het een echt mens is die daar zit en hier echt in gelooft, dan maakt ons dat wel triest…

We gaan kijken bij de rituelen die ze doen als zeĀ baden in de Ganges. Wij vinden dat het druk is, maar Vikal legt uit dat het nu een rustig seizoen is. Nu is het te koud. Als we verder lopen langs de rivier komen we aan bij de badplaatsen.Ā Vooraf aan een bad wordt er meestal eenĀ pujaĀ uitgevoerd. Dit is om de goden tegemoet te komen en hun goed te stemmen. Bladeren, kruiden en bloemetjes wordenĀ met zorg op een bepaalde manier neergelegd. Daarna is het tijd voor een bad. We vuren onze vragen op Vikal af, maar zelfs hij snaptĀ niet altijd wat ze precies doen. Op onze blote voeten lopen we verder naar een twee tempeltjes die langs de rivier staan. ‘Als we hier geen voetschimmel aan overhouden, weet ik het ook niet meer’ zegt Hillene. Dat blijkt gelukkig mee te vallen. Het tempeltje waar we tegen aan kijken moet een voetafdruk van de god VishnuĀ bewaken. We stellen vragen aan Vikal en Vikal stelt de vragen aan de hindoes. Op een bepaald moment worden we weggestuurd, omdat we de aanbidding en rituelen verstoren.

 

Nadat we lunch hebben we een bijzondere ontmoeting. Twee vrienden van Vikal en volgens hem hyper charismatisch. Dat belooft wat! Op het station in Haridwar wachten tweeĀ sadhu’sĀ op ons die christen zijn. Dit betekent dat zijĀ sadhuĀ waren voordat zij Christus leerde kennen en in hem geloofden. We zijn nieuwsgierig naar hoe zij Christus hebben leren kennen en hoe ze christen en tegelijkĀ sadhuĀ zijn. We treffen hun op het station en zoeken een rustig plekje. Het verbaast ons dat Vikal moeite heeft om zich verstaanbaar te maken. Hij spreekt een andere taal dan zij. Daarom zijn we zijn erg blij met onze medereiziger vanaf PTS, want hij spreekt dezelfde taal als dezeĀ sadhu’s. Zij komen namelijk uit het zuiden, net als onze medereiziger die de taak op zich namĀ als tolk. ZeĀ hebben beide Christus in een visioen leren kennen op een cruciaal moment in hun leven. EĆ©n van hen vertelt dat dit gebeurde tijdens deĀ tsunami in 2004 terwijl hij erg ziek was. Hij had al gehoord van Jezus en hij verteld dat Jezus hem in een droom heeft verteld om meteen in een bus te stappen en weg te gaan. Ondanks zijn ziekte kreeg hij hiervoor de kracht.Ā Een dag later werd zijn hele dorp doorĀ het geweld van het water verwoest. Hij was gered. Dit wonder maakte hem eendiscipel van Jezus. Door pastorale hulp zijn hebben ze het christelijk geloof beter leren kennen. Hand 1,4-5 en Hand. 2 hebben hun aangesproken. Deze teksten maakten hen duidelijk dat God de enige God is. We merken steeds meer in gesprekken dat dit een lastig punt is voor hindoes: de uniciteit van Jezus Christus. Ze hebben nu gekozen voor een zeer ascetisch leven.Ā Hun dagelijkse besteding bestaat vaak uit bidden (5:00-8:00 uur en 18:30-20:00 uur) , Bijbellezen en evangeliseren. Ze hebben geen huis, net zoals Jezus geen huis had. Ze hebbenĀ een tas met daarin een Bijbel, water en een agenda met gebedspunten. Vikal laat de gebedsagenda zien en vertelt dat alle gebeden zijn verhoord. Ā Soms vasten ze 40 dagen. We zwijgen even een moment, omdat een politieman met een streng gezicht komt kijken wat we aan het doen zijn. Als hij weer wegloopt praten we verder. Ze leven vooral rond het station en slapen daar ook. Als we vragen waarom ze voor deze levensstijl hebben gekozen antwoorden ze dat ze een visioen hebben gekregen.Ā Gedurende het gesprek valt het ons steeds meer op dat ze veel visioenen hebben gekregen. Zo spreken ze geen Hindi, omdat Jezus dat tegen hen geeft gezegd. Vikal heeft dat een keer aan ze gevraagd, maar op dat moment zei Jezus dat ze dat niet moesten doen. ‘I can’t hear his voice’ zei Vikal, maar volgens hen hoorden zij die wel. Vikal verteld dat ze anders geloven dat hij, maar daar doet hij niet zoveel aan. Deze mannen zijn volgens hem ‘krachtpatsers in bidden’ en dat is goed. Ze zijn volledige ‘gecontextualiseert’ zegt Vikal. Dit blijkt ook wel uit het verhaal dat sommige hindoes hun voeten willen kussen of vragen om een zegen, omdat ze eruit zien als eenĀ sadhu. Voor hen is het veel gemakkelijker om te evangeliseren onderĀ sadhu’sĀ en hierdoor zijn al verschillendeĀ sadhu’sĀ tot geloof gekomen. Als we hen vragen wat voor hen de grootste verandering is nu ze christen zijn, vertellen ze dat ze nu geestelijke vreugde ervaren. We ronden het gesprek af, omdat onze taxichauffeur verschillende keren chagrijnig heeft opgebeld. Het was een bijzondere ervaring om van deze mannen te horen dat Jezus in hun leven is gekomen. Uitgerekend twee devoteĀ sadhu’s. We zijn dankbaar dat zij met ons hebben willen praten. Nu willen ze hun leven leiden als een volgeling van Jezus. Wel merken we allebei dat deze manier van leven en discipelschap ver van ons af staat. Ondanks datĀ is het leerzaam en hun toewijding is te bewonderen. We sluiten af met gebed en verlaten de stationshal. We bidden dat God door deze mensen mag heen werken.

Met de taxichauffeur rijden we nog naar twee verschillende hindoetempels. Nadat we hierin een kijkje hebben gekeken, zetten we VikalĀ af. Hij gaat terug naar huis en wij ook. Het was een enerverende en vermoeiende dag. Veel indrukken, veel onbekends en veel afgoderij. Dit is Haridwar, Ć©Ć©n van de zeven heiligste plaatsen voor hindoes, en een moeilijk werkterrein voor evangelisten. Verhalen over vervolgingen zijn hier geen incidenten. De dagen daarna blijft Vikal sms-en of we voor hem en Haridwar willen bidden, dat God maar deuren en harten mag openen.

Zaterdag hebben we een heerlijke bergwandeling gemaakt met twee nieuwe vrienden: Mirjam en Zac. Ze hebben namen ons mee naar Mussoorie en het nog hogere Landor. Hiervandaan konden we de prachtige witte sneeuwtoppen zien. Dat is de eerste keer dat Jonathan dat op zijn verjaardag ziet! En zijn verjaardagscadeau mocht natuurlijk nietĀ ontbreken. Dat had deĀ State Bank of IndiaĀ goed begrepen. We vonden daar namelijk twee ATM’s zonder een rij die onze kaarten accepteerden! We konden dus een mooie voorraad in slaan voor onze reis.

De zondag erna hebben gaan we na de ochtenddienst mee met Mr. Steven en zijn vrouw. Elke zondagmiddag regelt hij samen met zo’n 30 jongens en meiden een bijeenkomst, als is het deze keer wat rustiger.Ā Al deze jongeren komen uit de staat Tripora en studeren in Dehra Dun.Ā Tripora ligt in het noord oosten van India tegen Bangladesh. Mr. Steven heeft gevraagd of wij onze getuigenis willen geven. Dit hebben we gedaan. Na onze getuigenis zingen we ‘It is well with my soul’. De preek die Mr. Steven hield ging erover dat het christendom geen ruimte laat voor andere goden. Er stond groot op het krijtbord: ‘Syncretism: to join together different beliefs and practices of oppossing religions’. Het valt in India niet altijd mee om je oude geloof volledig

Plaatje van Google

achter je te laten. Vaak is er nog een grote invloed van de vorige godsdienst.Ā Goede counseling is nodig om mensen hiermee verder te helpen.Ā Veel van deze jongeren komen uit een stam. Na de dienst spreekt JonathanĀ met Ruhit, hij komt uit de stam Jamatia. Dit is de derde grootste stam van Tripora. Hij verteld over een bamboe god in zijn stam. Een Ā drie meter hoog ding met kleden eraan en met een gouden kop. Dit is god Garia (zie plaatje). Tijdens feesten voel je de demonische sfeer vertelt hij. Soms gebeurt het dat iemand ter plaatse sterft, omdat deze bijvoorbeeld onrein is en toch aanwezig is. Dit kan een ongestelde vrouw zijn of iemand met een grote zonde. Het is bizar om te horen hoe deze stam zijn rituelen uitvoert. Nu gelooft hij in Jezus, dat hij de schepper is en zijn redder. Jezus houdt alles in de hand en zorgt voor hem!

Afgelopen maandagĀ hadden we een bruiloft bij het children’s Home van Chris. Hier warenĀ we al eerder geweest (zie een vorig blog). Drie weken geleden waren we daar en toen werd er gepraat over een eventuele bruiloft.
ZeĀ overlegden met de moeder van de eventuele bruid dat ze wilden gaan trouwen. Dit was goedgekeurd en na twee en halve week werd de daad bij het woord gevoegd. Bij aankomst maakte Hillene een paar foto’s, waarmee zij gelijk door Chris werd gevraagd om die dag voor fotograaf te spelen. Die hadden ze nog niet geregeld. Dat deed ze met plezier. Tja, als je maar twee en halve week hebt om het te organiseren… Helaas heeft Jonathan niet veel van de dag meegekregen. Hij had iets van een voedselvergiftiging. Hij moest op bed liggen en kon geen ‘pap’ meer zeggen. Hij had overigens ook helemaal geen pap gelust, want dat zou er toch weer gelijk uitkomen. Gelukkig was het kort en krachtig en woensdag was hij weer de oude.

We zijn gisteren veilig aangekomen in Agra. We hopen op een aantal ontspannen dagen waarin we India nog verder kunnen ontdekken.

Waarschijnlijk zullen we weer een blog posten na kerst. Daarom willen we jullie via deze weg alvast gezegende kerstdagen toewensen. Christus is gekomen, hij heeft al zijn heerlijkheid afgelegd om ons volledig te reinigen van onze zonden!Ā ‘Hij die de gestalte van God had, hield zijn gelijkheid aan God niet vast, maar deed er afstand van. Hij nam de gestalte aan van een slaaf en werd gelijk aan een mens.’ (Fil. 2,Ā 6-7).Ā Hij is ImmanuĆ«l, God met ons! In India, Nederland en waar ook ter wereld.

Jonathan Hoekstra
Wij zijn Jonathan en Hillene en we doen onderzoek in India voor de Theologische Universiteit Kampen.
Lees ook deze artikelen eens:

5 REACTIES

  1. Hoi Jonathan en Hillene

    wat een mooi verslag. Fijn dat jullie het goed hebben.
    En ook daadwerkelijk mogen bijdragen aan de gemeenschap der heiligen.
    Wees zo tot zegen voor hen die jullie ontmoeten.
    Een gezegend kerstfeest en Gods vrede voor 2017.

  2. Mooi om dit allemaal te lezen! Veel zegen daar ! Dat jullie de Liefde van God mogen uitstralen daar!
    Groet, Walenka Hollaar.

Laat een antwoord achter aan Jaap Meijer Annuleer reactie

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Populaire artikelen

Bijna vlucht gemist

Vrouwenproject

Culturele show

Scholen bezoeken

Nieuwste reacties