Zaterdag (21 juli)
Zoals elke morgen gingen we vandaag ook vroeg op pad. De truck bracht ons dichtbij de plek waar ooit het oudste dorp van Oost-Soemba was gesticht. Om bij plaats van bestemming te komen, moesten we nog een stevige klim maken in de brandende zon. Dit was vrij heftig na onze wandeltocht van gisteren naar de waterval.
Op de plek zelf was niet veel meer te zien wat hier vroeger was, enkel een graf en lege olievaten/tonnen in bomen. Ds. Zakharia Maramba vertelde in het Indonesisch de geschiedenis van het oudste dorp. De heer Sony Radjah vertaalde dit in het Engels en legde ook uit wat de gebruiken waren van de Marapu-religie. Bijvoorbeeld de gebruiken met begraven. Overleden mensen werden in een ton gestopt in een boom. Daardoor hoefde ze geen doodskist te maken. Later werden ze in doeken gewikkeld en in een foetushouding begraven, want zo was het leven ook begonnen. Als een Meester overleed, dan werd zijn slaaf ook gedood. Er werd gedacht dat de slaaf zijn Meester kon helpen om in het hiernamaals te komen.
Na deze plek gingen we naar een andere plek waar traditionele huizen van Soemba met puntdaken stonden. Het eerste traditionele huis werd alleen gebruikt voor begrafenissen en was het huis van de priester. Het tweede huis was van de krijger. Ook waren op deze plek bijzondere graven te zien. Versierd met dieren die allen een betekenis hebben. Bijvoorbeeld de schildpad staat voor wijsheid en koningin en alligator staat voor kracht en koning.
We hebben hierna geluncht bij Helen die in de buurt woonde. Daarna bracht de truck ons naar het strand. Hier konden we zien hoe de vissers werkten en sommige mochten ook mee met het vissersbootje de zee op. Anderen gingen paardrijden op het strand. Afsluitend werd er ons de net gevangen vis aangeboden die ze gebakken hadden.
Zondag (22 juli)
Vandaag hebben we een kerkdienst in de buurt van Melolo bezocht. Onderweg hadden we nog pech met de truck, maar gelukkig kon het terplekke gerepareerd worden. Toen we bij de kerk aankwamen stonden al een paar mensen ons buiten op te wachten. De kerk zelf was niet groot, maar er werd op dezelfde plek een nieuwe kerk gebouwd. In de kerk mochten we vooraan zitten. In plaats van kerkbanken/stoelen had deze kerk plastic stoelen. Wat verder opviel was dat het enige dat aan de muur hing kerstversiering was. De structuur van de dienst was ongeveer hetzelfde zoals in Nederland. De diakenen en ouderlingen zaten voorin, de wet werd voorgelezen en de preek had drie punten. Henk vertaalde voor ons de preek, zodat wij het ook konden volgen.
Aan het begin van de dienst werden we naar voren gevraagd en zongen we het Indonesische lied dat we van Bert Kuiper hadden geleerd. Na de preek moesten wij als Nederlanders een voor een naar voren om onszelf voor te stellen. Bernard vertaalde dit in het Indonesisch voor de rest van de gemeente. De vrouw van de eerste dominee van de gemeente kwam nog naar voren en vertelde over de bouw van de kerk en de samenwerking die deze kerk heeft met de kerk van Zwolle-Noord.
Toen de kerkdienst was afgelopen werden er fotoās gemaakt, bijna elk gemeentelid wilde met ons op de foto. We werden uitgenodigd om bij Paulus te komen koffie drinken. Daar waren veel kinderen. Twee meisjes werden door hun moeder naar voren geschoven en zongen een aantal liedjes voor ons. De rest van de dag hebben we rustig aan gedaan en spelletjes gespeeld met de Soembanezen.
Via deze reisblog zijn verschillende reizigers te volgen die via of namens Verre Naasten buitenlandse mission-partners en -projecten bezoeken. Denk bijvoorbeeld aan: lokale kerken die hun mission-gebied bezoeken, uitwisselingsreizen van scholen en inspiratiereizigers. Deel mee in hun reiservaringen en laat je inspireren door wat er wereldwijd wordt gedaan rondom mission! Geef je op voor de nieuwsbrief en blijf zo op de hoogte van de laatste updates van de reizigers.