Het echte werk

Hallo!
Het schijnt dat wij niet echt goeie bloggers zijn… we hebben al een hele tijd niks meer geüpload en dat komt niet doordat we niks te vertellen hebben. April is ondertussen al in volle gang en het is tijd dat we weer wat delen over onze ervaringen hier in het prachtige Zuid-Afrika.

Staptour
Allereerst zijn we in het eerste weekend van maart op een vermoeiende, maar heerlijke staptour geweest. We hebben de Baviaanstrail in het Kgaswanemountain reserve gelopen. Deze trail duurde twee dagen en beide dagen hebben we ongeveer 10 km gelopen (maar iedereen die een smartwatch had zei dat het meer dan 15km was). Verzwikte enkel, kapotte schoenen en slechte bewegwijzering waren aan de orde, maar ook heerlijk braaien, lekkere koud douchen (emmer boven je hoofd) en prachtige natuur.  Na twee dagen waren we gesloopt, maar een prachtige ervaring rijker. Na deze korte vakantie zijn we weer aan het werk gegaan.

Werk Elianne
Tot en met maart heb ik geholpen bij Grade R op Lesedi. Omdat ik graag wilde zien hoe het ook in andere klassen er aan toe gaat, ben ik na de vakantie van maart/april, hier later meer over, naar Grade 3 (leerlingen van 8/9 jaar) gegaan. Voor deze klas staat een leraar die uit Zimbabwe komt. Hij heeft les gegeven op een middelbare school en werkt sinds dit schooljaar op Lesedi. Hij heeft een erg goede relatie met de leerlingen; hij heeft gezag, maar gaat ook een persoonlijke gesprek aan. Ook wilt hij graag meer weten over wat ik doe en hoe het Nederlandse onderwijs in elkaar steekt. Een man gemaakt voor het beroep als leerkracht. In deze klas ga ik regelmatig een les geven en het plan is om aan het einde van april weer naar een volgende groep te gaan.

Ook ga ik sinds april op woensdag niet meer naar Johannes Calvijn, maar naar het kindertehuis Gracia. Dit kindertehuis wordt gerund door Trudie en verschillende ‘moeders’. Deze moeders staan aan de rand van de samenleving, maar hebben door het kindertehuis een baan en sociale contacten. Ik help de kinderen met huiswerk maken en ondersteun de leerlingen die moeite hebben met lezen. Veel kinderen van het tehuis zitten op staatsscholen in klassen van +/- 50 leerlingen en missen de ondersteuning van een leerkracht. Hier probeer ik ze een beetje bij te helpen. Mijn Afrikaans is natuurlijk nog niet perfect, maar hier maak ik goed gebruik van. Ik geef de kinderen de verantwoordelijkheid om mij te verbeteren, wanneer ik een gekke Nederlandse klankfout maak. Mijn ervaring is dat ze dat erg waarderen. Tijdens deze lessen maak ik gebruik van de methode ‘Lees omdat jy kan’ en dit bevalt heel erg goed!

Werk Jorrit
Ik heb in deze tijd ook niet stilgezeten en heb ondertussen al meer dan acht projecten gefilmd. Ik ben sinds vorige week klaar met het filmen alle zendelingen wat echt ontzettend interssant was. Elke zendeling had weer een ander verhaal en is met andere soorte groepen mensen bezig. Waar ik eerst in de armste wijken van Soshanguve (township) zat, zat ik later bij de middenklasse. Hier stonden de zendelingen weer voor een andere uitdaging. Een uitdaging die meer leken op de uitdagingen die wij in Nederland ook hebben. Voor het filmen van de zendelingen heb ik ook mogen afreizen naar Kaapstad om hier Carl en Peter op film te zetten. Hier ben ik elf dagen bij Linus van ‘t Foort gebleven, wat ik niet anders kan beschrijven als een zeer aangename tijd. Na de zendelingen ben ik naar een aidscentra Nakakela geweest om hier een film over te maken. Hier ga ik binnenkort ook terug om over de manager een mini documentaire te maken voor het vrouwenproject Lume.  Ook reis ik nog af naar Durban voor een ander DVN-project en staat er nog een aidscentra op het lijstje. Alle ingeplande projecten gaan dus goed en voor de niet ingeplande moet ik maar terug komen 😉

Vakantie maart/april
Van vrijdag 22 maart tot 1 april is het de eerste vakantie van het jaar in Zuid-Afrika. Wij hebben deze vakantie heerlijk kunnen invullen met een trip naar Panorama en Kruger met de ouders van Jorrit. We keken erg uit naar deze vakantie. Op vrijdag 22 maart hebben we Jorrit zijn ouders op gehaald van het vliegveld in Johannesburg. Zaterdag naar de boerenmarkt, zondag naar de kerk in Pretoria en maandag op weg naar Panorama in de Toyota Hilux met rooftoptenten (THE AFRICAN DREAM voor Jorrit). Een prachtige route, maar niet alles kunnen zien door de mist en de regen. De eerste nachten was het uitvouwen van de tenten nog wel een klus, maar na een aantal dagen had iedereen zijn taak en stond alles binnen een half uur, inclusief een brandende braai. Op woensdag zijn wij het Krugerpark ingereden, gelukkig was het hier weer goed weer.
Iedereen in Zuid-Afrika die we spreken is helemaal lirisch over Kruger en we  kunnen ze geen ongelijk geven! Het is toch wel wat anders om in een rooftoptent te slapen en zelf door de bush bush te rijden, dan één dagje naar een game reserve rond rijden. Na 1750 km in 5 dagen hebben we dan ook meer van Kruger gezien dan de gemiddelde Zuid-Afrikaan. Maar daar hebben we zeker geen spijt van. De algemene cultuur in Kruger is om op te staan rond 05:00 uur, koffie te zetten, beschuitje te eten en te gaan rijden. Daarna rond een uur of 11:00 stevig eten en tot een uur of 15:00 ontspannen en daarna weer tot een uur of 18:00 te rijden/dieren spotten bij een drinkplaats. Nu stonden wij stonden net als iedereen om 05:00 uur op, dronken koffie en aten beschuit, klapte de tentefn in en gingen op pad. We reden in de ochtend vrij langzaam en ’s middags, wanneer de kans op dieren zien kleiner is, reden we wat sneller om ‘s avonds tussen 16:00 en 18:00 uur weer op tijd bij een volgend kamp aan te komen. Voor ons zeer geslaagd al kun je het niet persé een ontspannen vakantie noemen. Vraag maar aan Jorrit zijn ouders 😉. Ook hebben we een interessante wandeling door Kruger gemaakt om 05:00 uur met twee rangers. Hierbij hadden we geluk en hebben we te voet ook een paar olifanten kunnen zien van 100m afstand. Ze waren erg nieuwsgierig dus kwamen wat dichterbij, toen hebben wij maar wat stappen achteruit gedaan.

En dan nog maar minder als 2 maanden
Het is gek om te bedenken dat het nog minder dan twee maanden duurt voordat we weer in Nederland zijn. Hier is de winter begonnen en word het ‘s ochtends en ’s avonds wat kouder. Ook moeten we regelmatig een lange broek en een trui aan trekken die ‘s middags vaak dan ook wel weer uit kan omdat de zon nog wel goed warm kan worden.Ondertussen is het plannen wat we nog willen doen in Zuid-Afrika en alvast vooruitdenken over Nederland. Gelukkig hebben we nog genoeg om naar uit te kijken en is het vooruitzicht naar de zomer in Nederland met vrienden en familie ook zeker niet slecht. Het leven is -en blijft- alsmaar goed voor ons en we blijven volop genieten.

Bye!