vrijdag, maart 29, 2024
HomeInspiratiereizenWobbe en Doetsje opnieuw naar Zuid-AfrikaDe weken vliegen voorbij, met veel indrukken

De weken vliegen voorbij, met veel indrukken

Schoffelen!

Mijn vingers jeuken om het volgende te tikken. Ik laat jullie weten dat de schoffels die ik meegenomen heb uit Nederland klaar zijn. De mooie ronde stelen die er in Nederland er standaard aan bevestigd zijn, zijn nu boomstammetjes, van Gum-trees. Je kunt hier stokken kopen van verschillende diktes, soms wel van 6 meter lang die over de hele lengte praktisch dezelfde dikte hebben. Twee heb ik voor Nakekela gemaakt, een gewone en een bietenschoffel. En Ć©Ć©n heb ik aan Sam gegeven, voor thuis. Even nog was het spannend of de harde rode kleiachtige grond ze wel wilden accepteren. Hier heb je een heel andere grondsoort dan bij ons in FryslĆ¢n. Maar het ging reuze, jĆ” reuze! Het duurde maar even of er kwam groot bezoek. Een enorme kikker, het beest vrat bijkans de bietenschoffel op. Maar alle gekheid op een stokje. Sam en ik hadden binnen no-time tientallen vierkante meters schoon. De volgende zending schoffels zijn al in bestelling.

Twee oude bekenden kwamen weer op ons pad. Allereerst Letty, een grote steun in de organisatie van Nakekela. Zij was samen met haar man naar een Kerkenconferentie in Korea. Maar zij is er weer. Zij heeft o.a. een pastorale studie gedaan aan Mukhanyo Theological College in KwaMhlanga, waar ook veel van ā€˜onzeā€™ zendingspredikanten in Soshanguve hun opleiding hebben genoten. In Nakekela is ze een spin in het web. Alle patiĆ«ntenadministratie houdt zij bij, ze doet counseling, gesprekken met personeelsleden en patiĆ«nten op geestelijk en pastoraal vlak. Elke week verzorgt ze in de ā€˜woonkamerā€™ van de hospice een devotion, gezamenlijk Bijbellezen, overdenking, zingen en bidden. En Letty heeft een enorme zangstem, kippenvelmomenten zeg maar. Maar ook de patiĆ«nten, hoe ziek ze ook zijn, een geweldige blijdschap stralen ze uit om mee te zingen.

Ook Jane Korevaar, afkomstig uit Canada, is er weer. Zij woont al een aantal jaren in Zuid-Afrika en is ook actief in het Reformatorische Studie Centrum bij Pretoria. Maar in Nakekela helpt ze met name  Dorcas met administratieve en beleidsmatige zaken. Ze is enige tijd ziek geweest en heeft in het ziekenhuis gelegen. Nu gaat het weer redelijk goed en pakt ze haar werk weer op. We zijn blij haar weer te zien.

Dorcas is samen met Letty naar een meeting geweest in KwaMhlanga waar vertegenwoordigers waren van het bestuur van de community, zeg maar het gemeentebestuur. Maar ook andere organisaties waren er, waaronder ook andere hulpinstanties. De bestuurders waren in de veronderstelling dat wanneer patiƫnten van Nakekela uitbehandeld waren dan werden opgenomen in het ziekenhuis. Dorcas en Letty hebben duidelijk moeten maken dat de route juist andersom is. Als patiƫnten uitbehandeld zijn komen ze in Nakekela, vaak om te sterven. Het bestuur was behoorlijk onder de indruk van de bijdrage van beiden en ze beloofden dat Nakekela als eerste met een delegatie een werkbezoek mogen verwachten.

Nieuwe medicijnen

Ook werden er nieuwe medicijnen geĆÆntroduceerd. Prepmedicijn als eerste. Dit medicijn wordt o.a. in kringen van sekswerkers gebruikt, maar ook door jongvolwassenen die seksueel actief zijn en nog niet hiv-besmet zijn. Dit middel kan voorkomen om hiv-besmet te raken. Maar ook het Pepmedicijn. Dat is een middel voor meisjes als ze verkracht worden. Het is een medicijn dat binnen 72 uur na een verkrachting ingenomen moet worden en dan 28 dagen lang. Dit zijn geen fijne dingen om aan te horen, want verkrachting komt hier vaak voor. De middelen voorzien in een grote morele nood om nog erger te voorkomen.

Medicijnboxen vullen
Patiƫntenzorg

Opvallend veel patiƫnten komen de laatste weken uit het hospitaal van KwaMhlanga. Ze zijn erg ziek als ze in Nakekela komen. In een week tijd komen drie van hen binnen een dag al te overlijden. Soms is het nog mogelijk dat familie van de patiƫnt erbij is, maar vaak ook niet. Naaste familieleden wonen meestal niet in de buurt of zijn in Pretoria aan het werk, waar ze door de week ook verblijven. En lang niet iedereen is zo mobiel dat ze snel kunt reizen. Het stervensproces van een patiƫnt geeft Doetsje wel de gelegenheid om de zorg, die in de gehouden presentatie naar voren kwam, in praktijk te brengen.

Tijdens het verzorgen van de patiƫnten zag Doetsje dat een vrouw rondom haar buik vier of vijf gekleurde touwtjes droeg. Doetsje vroeg haar waarvoor die dienden. De vrouw sprak moeilijk Engels en in haar eigen taal ook nog erg verward en onsamenhangend. Uiteindelijk hielp een andere patiƫnte om het duidelijk te maken. De vrouw vertelde dat die touwtjes haar beschermden tegen kwade geesten van voorouders. Die vrouw had dergelijke touwtjes in het verleden ook wel gedragen, maar had ze weggedaan omdat zij nu geloofde in God en zij was christen geworden.

Een patiƫnt, een man, vraagt de hele dag aan Doetsje of ze hem naar de Molotoroad wil brengen. Hij wil naar huis. Hij heeft heimwee naar zijn vrouw en kinderen. Ze komen niet bij hem op bezoek. Onduidelijk is waarom dit zo is. De man is leraar aan een basisschool en is sympathiek en heel beleefd. Een andere, nog jonge man is eveneens opgenomen in Nakekela en is drugsgebruiker. Hij vertelt steeds dat hij in Nakekela is in verband met een zere voet. Hij ligt de hele dag in bed of op de bank in de tv-room. Dit komt echter voor een groot deel doordat hij aan het afkicken is. Hier wordt geen afkick-programma gevolgd om het te reguleren. Maar in werkelijkheid is hij erg ziek. Hij is besmet met het hiv-virus. Hoogstwaarschijnlijk is hij gestopt met de hiv-remmers en dat is wat hem nu zo ziek maakt. Maar daar wil hij het niet over hebben. Hij is dat prototype dat aids en hiv nog ontkent. HƩt taboe wat aids nog steeds is en waarover nog veel openheid moet komen. Is het angst, trots of cultuur? Of een combinatie daarvan? In ieder geval zijn er te veel factoren die er voor zorgen dat aids en hiv niet adequaat kan worden aangepakt. Terwijl er veel mogelijkheden zijn om als drager van hiv er een goed gezond leven te hebben.

Ook dat krijgen we te horen, soms heel onverwacht en spontaan. Tijdens het boodschappen doen in Moloto Spar spreekt een jonge vrouw ons spontaan aan. We vertellen wat werk we doen in Nakekela. Ze is verrast en vindt het prachtig. Zij vertelt dat ze 13 jaar geleden hiv-drager is geworden en sindsdien remmers gebruikt. Ze heeft een fantastisch leven. Om er stil van te worden.

Politiekā€¦

Op 11 februari j.l. was het precies 30 jaar geleden dat Nelson Mandela werd vrijgelaten. In Nederland zal hij vooral als innemend persoon zijn herdacht, een vader des vaderlands. De man van verzoening tussen gekleurde en blanke mensen. En terecht, dat mag duidelijk zijn. Ook hier wordt er in het nieuws veel aandacht aan geschonken. Maar hier wordt bij zijn nalatenschap ook het ANC beoordeeld. Het land wordt verscheurd door allerlei problemen. Het percentage moorden schijnt in dit land Ć©Ć©n van de hoogste ter wereld te zijn. Maar net zo goed leeft het onderwerp ā€˜apartheidā€™ ook nog steeds. Afgelopen weken moest oud president W.F. de Klerk het ontgelden. Hij liet zich, zacht uitgedrukt, ook niet handig uit door te stellen dat apartheid geen misdaad tegen de mensheid is geweest. Elke dag zijn er beschouwingen voor de radio over deze uitspraak te volgen, die de moeite waard zijn om te beluisteren. De Klerk was niet welkom tijdens een Parlementszitting om te herdenken. Julius Malema de leider van de EFF, de partij van de Economische Vrijheidstrijders was er fel op tegen. Het ANC zou met hem heulen. Maar het ANC is zeker niet blij met de uitspraak van De Klerk. En ook de achterban van de oud-president is er ontevreden over. Het zou ā€œDe Klerk Foundation” wel eens grote schade kunnen doen. Dat is een stichting die de erfenis van De Klerk/Mandela een warm hart toe draagt. Malema eist dat De Klerk zijn Nobelprijs voor de Vrede inlevert, die hij samen met Mandela heeft ontvangen. Er zou veel over te schrijven zijn, maar daar is deze blog niet voor bedoeld. Tot mijn blijdschap moeten de medewerkers in Nakekela niets van Julius Malema hebben. Ze vinden hem corrupt en lachen om zijn brutale optredens in het Parlement. Ja, ook deze ontwikkelingen maakt het boeiend om hier te zijn.

Vorig artikelDe eerste dagen
Volgend artikelDe laatste dagen
Lees ook deze artikelen eens:

1 REACTIE

Laat een antwoord achter aan Boukje Annuleer reactie

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Populaire artikelen

Bijna vlucht gemist

Vrouwenproject

Culturele show

Scholen bezoeken

Nieuwste reacties