Bijzondere ontmoetingen

Naar de kerk met Dorcas

Door Dorcas, de manager van Nakekela, waren we uitgenodigd om een kerkdienst bij te wonen in haar gemeente. We pakten het met beide handen aan. En dat hebben we geweten. Niet omdat het een dienst van twee uur was, of omdat er een totaal andere liturgie werd gevolgd dan we gewend zijn. Er werd veel gezongen, harde muziek op een keyboard, dat wel. Veel gemeenteleden kwamen aan het woord, met een getuigenis of zomaar een ingeving. Dorcas vertaalde alles voor ons in het Engels. Ook de preek door de vrouwelijke pastor werd gezamenlijk uitgesproken in twee talen. En het was zeker geen korte preek, maar wel veel herhalingen. We zouden er in Nederland een heel punt van maken. De preek was uit Matteüs 5:13-16 over het zout van de aarde. Je kan een christen zijn zonder zout, maar dan bederft het, niemand heeft wat aan je. Je bent niets waard en zal worden weggedaan. Je gaven en talenten hoor je te gebruiken voor elkaar, in dienst van het Koninkrijk van God.

Doetsje kreeg ook nog het woord om iets over het vrijwilligerswerk te vertellen, wat Dorcas weer in het Zulu vertaalde. Het was een mooie dienst in een ongedwongen sfeer.

Maar er wachtte ons een verrassing. Het gebeurt al niet zo vaak dat er gasten in de gemeente komen. En blanke gasten zijn een zeldzaamheid. Na de dienst werd er een grote maaltijd klaargezet. Dorcas was al om zes uur opgestaan en had samen met nog twee vrouwen het eten klaargemaakt. Met zo’n twintig gemeenteleden hebben we heerlijk gegeten.  Een prachtige ervaring zo’n kerkdienst en samen eten in een totaal andere setting en omgeving. Het bereiden van en het eten van een maaltijd is voor deze kerkgemeenschap een blijk van welkom.

Onverwachte ontmoetingen
Voor mij, Wobbe, is het rustig op Nakekela. Het tuinwerk is klaar, veel materiaal is er niet en gereedschappen al helemaal niet. Ik wilde wel gaan schoffelen, maar er is niets wat ook maar op een schoffel lijkt.  Ik neem van de gelegenheid gebruik en wandel naar de Cashbuild (een Gamma bij ons), een prachtige zaak en vergelijk de prijzen eens met die in Nederland. Het ontloopt elkaar niet zoveel. Maar geen schoffel of iets wat erop lijkt… Dan maar wat anders doen. Ik maak hele wandelingen door KwaMhlanga en praat met jan en alleman. Veel jonge mannen spreken goed Afrikaans, dat is voor mij het gemakkelijkst. Trouwens hier ‘spreek’ je niet maar ‘praat’ je. Ik voel me hier heel veilig. Je ziet veel armoedige huisjes, maar ook goede huizen van stenen muren. Veel inwoners hebben een mooi tuintje en verbouwen veel groenten.

Soms heb je van die onverwachte ontmoetingen. We reden van Nakekela weer richting huis en ik wilde in Moloto gaan tanken. Maar hoe dichterbij we daar kwamen, hoe slechter het weer werd. Tijdens het tanken sloeg de bliksem in. De pomp stopte er prompt mee. We stappen uit de auto en ontmoeten de blanke eigenaresse en raken aan de praat. Ze heeft meteen door dat we voor Nakekela werken. Zij kende Joke en Joop Parre uit Zwolle en ook onze dochter Froukje Johanna. Ze was helemaal blij en verrast.

Twee oude bekenden bij het RSC
Een dag later waren we uitgenodigd door Jane Korevaar om een keer komen kijken op het Reformational Study Centre (RSC) in Pretoria. Jane zelf komt uit Canada en is hier sinds 2010, als vrijwilligster begonnen in Nakekela. Ze geeft veel ondersteuning op organisatie- en management-gebied. Zo ondersteunt zij ook Dorcas één dag per week. Zij vertelde dat HIV een groot probleem is in Zuid-Afrika, Namibië, Botswana en Swaziland. Men zegt dat er veel openheid is, maar wanneer je in sommige streken de mensen zou gaan testen, zou zeker meer dan de helft hiv-positief zijn.

Jane is verbonden aan het RSC, waar ze drie dagen in de week voor werkt. Dominee en online zendeling Jopie van der Linden, de initiatiefnemer van het RSC, vertelde hoe het allemaal begonnen is. U kunt dat uitgebreid lezen op de site van Zuid-Afrika Mission | Verre Naasten. Je zou het RSC een digitale universiteit kunnen noemen die in 10 jaar tijd in 65 landen aan duizenden voorgangers en studenten ondersteuning geeft. Pastors van rooms-katholieke tot reformatorische tot pinkstergemeenten maken gebruik van de diensten van dit studiecentrum. Er is in Afrika een veelheid aan pastoraat, niet zelden met een onbijbels en manipulatief karakter. Prachtige resultaten worden hier gezien. Er is grote behoefte aan gedegen theologische ondersteuning. Gods zegen op dit werk wordt dankbaar ervaren.

Op dit centrum treffen we twee oude bekenden: eerst Jerry Mhlanga. Wij ontmoeten hem en zijn vrouw en kinderen in 2007 in Soshanguve. Een jaar later waren zij bij ons te gast in Ureterp. Wij zijn toen met hen naar het Fleayelfeest in Nieuwehorne geweest, een historische boerenoptocht. Nog een verrassing wachtte ons toen we even door de bibliotheek liepen en op een kamer kwamen waar we werden voorgesteld aan 3 pastors die daar informatie haalden. Eén van hen gaf ons een hand en stelde zich voor. Ik gaf meteen een blijk van herkenning. Hij studeerde in 2007 theologie aan de Mukhanyo-universiteit in KwaMhlanga. Samen met nog een student hebben we toen een paar gezellige avonden gehad en hebben we hen opgezocht op de universiteit. Ik herinnerde hem eraan dat hij zo geweldig goed kon zingen in het koor. Hij heet Malwande. Een leuk en verrassend weerzien. Inmiddels weten we waar hij dominee is. De afspraak om een keer een dienst bij te wonen is al gemaakt.