vrijdag, maart 29, 2024

Kameelperde gaan saterdagoggend kerk toe


Het is er dan toch van gekomen. De eerste week was heet, elke dag boven de 30 graden. Maar nu hebben we veel regen gehad en een dag dat het koud aanvoelde, maar toch nog boven de 20 graden. De regen is hier erg welkom voor mens en dier. Iets anders is minder plezierig. Een dag of wat geleden kwamen we thuis toen bleek dat de stroom er af was. Gelukkig was het nog vroeg in de middag. Ik belde Nico op, hij woont in Pretoria. Hij smsā€™te terug dat er een storing was aan het net en dat er aan gewerkt werd. Het zou hooguit nog een uur duren. Prima, geen probleem, dan is het er voor donker weer. En inderdaad het was snel gefixt. Maar hoe onaangenaam, ā€™s avonds werd het pikdonker. We zijn vroeg op bed gegaan, we moesten immers de volgende morgen om half zes weer op. Maar leuk is anders. De dag begon voor Doetsje zoals andere dagen, overdracht, wassen, Ā eten geven, u weet het al!ā€¦ Maar om elf uur ā€™s morgens ging ook in Nakekela alle elektra uit. De aanwezige aggregaat is ook al defect. Men wacht al een tijdje op de reparateur. Maar er was geen enkele paniek hoor onder het personeel. Dit gebeurt wel vaker. Een van hen vertelde dat het een test was wat vaker gebeurd. En ja hoor, na twee uur kwam alles weer in werking. Later hoorden we van mensen uit Pretoria dat het iets anders zat. Er is de laatste jaren een enorme vraag naar stroom en Escom kan dat niet leveren. Daarom is een groot gebied, ook een gedeelte van Pretoria, verdeeld in regioā€™s wat dagelijks verstoken is van stroom op steeds verschillende tijdstippen en tijdsduur. Soms wel tot vier uur lang. Dit hebben we dus nu al een paar keer meegemaakt, steeds ongeveer twee uur. We hebben olielampen klaar staan voor het geval dit ā€™s avonds gebeurd. Waarom bouwen ze geen nieuwe energiecentrale? Nou die is er al, al jaren klaar, maar wordt niet in gebruik genomen.

Omdat het geregend heeft is de omgespitte tuin nu geschikt om beplant te worden. We zetten de eerste plantjes er in. Sommige zijn zelf opgekweekt in een bedje. De meeste anderen worden door iemand uit Pretoria gebracht. Het is spinazie, wortels, rode bieten, kool, uien en tomaten. Sam is er helemaal blij mee. Sam werkt al jaren als tuinman en klusjesman bij Nakekela. Het tuinwerk vind hij het aller mooist. Daarvoor was hij geboren: ā€œGod created aĀ man and put him in the garden, He put him not in a supermarket!ā€. Nu we het toch over de schepping hadden vroeg ik hem wat God het eerste schiep, een kip of het ei. Sam, niet verlegen, was even uit het veld geslagen. Maar zijn antwoord was duidelijk: de kip natuurlijk, het ei heeft de kip nodig om te ontstaan en niet andersom.

Een dag later waren Doetsje en ik niet op Nakekela. Toen we de dag erna er weer kwamen waren bijna alle omgespitte tuintjes met groenten beplant. Ze waren de vorige dag gebracht en er door Sam en Bhebi er meteen al ingezet. Jammer nu kon ik daarmee niet meer helpen. Maar de regen was prachtig op tijd en na een paar dagen zag je al dat ze groeien.
Veel patiĆ«nten krijgen thuis veel te weinig gezond eten. Maar het eten in Nakekela is heel goed en gezond. Om 6.00 krijgen ze al porridge dat is warme meelpap. Ze hebben dan een goed gevulde maag voordat ze hun medicijnen krijgen. Om 9.30 krijgen ze dan hun ontbijt van vier boterhammen met gebakken ei, of warme goed gevulde soep met brood en een kop warme thee. Om 12.00 krijgen ze lunch, met vlees en pop (maĆÆsmeel), rijst of iets dergelijks en groente.
In de middag krijgen ze nog iets lekkers en om 19.00 uur avondeten. Waar dit avondeten uit bestaat weten we nog niet want rond die tijd zijn we niet in Nakekela.

De dagen vliegen voorbij. Ik, Doetsje, ben al een beetje gewend aan de routine van elke dag. Een aantal patiƫnten verzorg ik al alleen. Ik geef zelf aan wie ik graag wil verzorgen. Dat is een patiƫnt met een grote wond. De wond werd elke dag gespoeld met een zout oplossing of bethadine vloeistof. Dit is erg pijnlijk. Ik had gelukkig wat verbandmateriaal meegenomen uit Nederland en dat kan 5 dagen blijven zitten. Dit moest er vandaag weer af en dat wilde ik zelf graag doen.
De wond was wel iets groter geworden maar is lang niet zo pijnlijk meer doordat de wond 5 dagen rust gehad gekregen en de patiƫnt ook.
De volgende patiƫnte heeft een sonde waarmee zij voeding naar binnen krijgt. Wat zij erg fijn vindt is dat ik haar met een soort sponsje wat water in haar mond breng waar ze op kan zuigen en zo haar dorst een beetje kan stillen. En het is lekker fris.
Ik hielp een man met wassen. Deze man is halfzijdig verlamd met vergroeiingen die erg pijnlijk zijn. Ook de artsen weten niet wat er aan te doen is. Ook heeft hij HIV.
Het is een intelligente man. We hebben soms hele gesprekken, en hij onthoud alles.
De eerste keer dat ik bij hem langs kwam tijdens de overdracht heb ik mijn naam genoemd en dat onthoudt hij goed. Hij vroeg mij waar ik vandaan kwam en of ik getrouwd ben, kinderen en kleinkinderen heb. Als ik bij hem wegga geven we elkaar een high five.
Wanneer je even bij hem zit dan weet je dat hij niks kan en de hele dag op bed ligt. Soms vergeet je even dat hij ook aids heeft . Een dag later kwam ik weer bij hem. Ik moest van hem de groeten doen aan mijn familie in Holland. Prachtig zoā€™n lieve vriendelijke man.
Een praatje met de patiƫnten, even gek doen, zingen, water geven aan iemand die dat nodig heeft. Het kan allemaal. Met veel patiƫnten heb ik al echt contact.

Ook ontmoeten wij Jane Korevaar van het Reformational Study Centre. Zij komt eens per week vanuit Pretoria naar Nakekela en zet samen met Dorcas het beleid uit en doen ze samen financiƫle zaken. Zij nodigde ons uit om een keer langs te komen op de digitale bibliotheek in Pretoria. Pastorale werkers, ook die verbonden zijn aan Nakekela, maken daar gebruik van in hun voorbereiding op hun pastorale werk aan de patiƫnten.

Er worden in de loop van de dagen nieuwe patiƫnten opgenomen in de kliniek. De eerste is nog een jonge vrouw. Zij heeft Tbc en Aids en gebruikt daarvoor geen medicijnen omdat ze er allergisch voor is. Het tast haar lever aan.
Een dag later komt er weer een vrouw die ernstig ziek is. Het loopt tegen de eind van de middag. De vrouw wordt door een zus gebracht. Enkele maanden geleden heeft ze een hersenbloeding gehad en nu veel te hoge bloeddruk. Ik help mee om de eerste verzorging te doen. Zij krijgt kleding van Nakekela aan. Haar eigen kleding gaat weer mee naar huis. Wanner deze patiƫnt weer naar huis gaat dan nemen ze de kleding weer mee. Alle kleding wordt door de kliniek zelf uitgewassen omdat dit veel praktischer is. De vrouw was zo ernstig ziek dat ze de volgende dag is overleden.

We maken met Dorcas de afspraak dat we de eerst volgende week een aantal dagen zullen meegaan met de medewerksters van Home Base Care, de thuiszorg. Dit is het werk wat ik ook dagelijks doe in Nederland. Hoe zal dat hier gaan? Ook ik, Wobbe, ga mee. We hebben nog geen idee hoe dat functioneert in deze streek van het land. Het lijkt weer een heel andere kant van zorg te zijn. We hebben er zin in!

Lees ook deze artikelen eens:

1 REACTIE

  1. Hallo Wobbe en Doetsje,

    Weer genoten van jullie ĀØreisverslagĀØ. Prachtige en waardevolle verhalen over hetgeen jullie daar meemaken en doen.

    Ook het meelopen in de wijken/dorpen is fantastisch als ik het zo lees. Dit zou ook wel iets voor in Nederland zijn.

    Verder heeft Wobbe zijn ervaring als wijkagent ook al wel een paar keer kunnen inzetten, als ik het zo lees.

    Nog veel plezier daar en we hopen dat jullie nog veel goed werk kunnen doen daar, maar dat komt wel goed gezien de verhalen.

    Groetjes,

    Jelte&Jannie

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Populaire artikelen

Bijna vlucht gemist

Vrouwenproject

Culturele show

Scholen bezoeken

Nieuwste reacties