donderdag, maart 28, 2024

Onze eerste ervaring met nieuwe werkomgeving

Op het moment dat ik een begin maak van dit eerste schrijven is het hier 8 uur ā€™s avonds, is het pikdonker en hoor ik de geluiden van krekels en kikkers. En af en toe in de verte het geluid van een buffel. Wat?? Op dit moment dat ik deze woorden typ passeert op 5 meter afstand een wildebeest. Het is duidelijk, we in Zuid Afrika zijn gearriveerd.
De reis hier naar toe ging voorspoedig. Omdat het weer in Nederland de laatste tijd wat onzeker was i.v.m. gladheid vanwege sneeuw of ijzel hebben we besloten om de nacht voor ons vertrek door te brengen in het Best Western hotel bij Schiphol. Maandagmorgen, 4 februari waren we binnen no time onze grote koffers kwijt voor de ruimtebagage. Het vliegtuig van British Airways vloog precies op tijd. Ook op Heathrow ging het voorspoedig. We hoefden niet eens met de ondergrondse metro van Terminal 5 naar 3. Een shuttlebus stond ons al op te wachten. Hier moesten we een paar uur wachten voordat het vliegtuig van Virgin Airlines ons naar Johannesburg vloog.

Precies volgens schema landde het vliegtuig op dinsdagmorgen in alle vroegte op de Olivier Tambo in Joā€™burg. In de algemene aankomst-en vertrekhal kochten we 2 simkaarten bij NTM en de huurauto opgehaald. We kregen een splinternieuwe Nissan Almere automaat mee. De auto had nog maar 23 km op de teller. We namen niet de kortste route naar KwaMhalanga via Pretoria naar gingen binnendoor richting Bronkhorstspruit en via Cullinan om te voorkomen dat we in de vroege spits richting Pretoria zouden komen. Voordat we naar onze Lodge reden hebben we in Moloto in de Mall bij de Spar eerst nog snel boodschappen gedaan. Om 09.00 uur kwamen we bij ons tijdelijk thuis. We werden vriendelijk welkom geheten door Maria. Zij zal de komende weken ons verzorgen. Het lijkt een mooie tijd te worden. De locatie is prachtig. De omgeving is heuvelachtig en veel groene begroeiing. Het wordt spannend want in het gebied lopen zebraā€™s en allerlei antilope soorten en buffels. Maar ook een 30 tal giraffen. Zij hebben alle vrijheid op het terrein van de Lodge. Het kan maar zo gebeuren dat ze ons huisje even aandoen met een bezoek. En dat gebeurde dus net vijf minuten geleden. Ze zijn van harte welkom.

Onze eerste nacht begon al meteen een beetje roerig. Nog moe van de lange reis wilden vroeg gaan slapen maar werden wakker gehouden door 2 of 3 vleermuizen op de slaapkamer. Ze scheerden vlak over onze hoofden. We hebben ons maar verplaatst naar een andere slaapkamer waar we rustig de nacht hebben doorgebracht. We waren al vroeg weer op. Er zouden schilders komen om de binnenkant van het huis alle muren te sausen. Daarom zijn we halverwege de morgen vertrokken naar Nakekela. Daar werden we hartelijk ontvangen door een Amerikaans meisje afkomstig uit Michigan. Zij werkt al bijna 9 jaar in Nakekela. We kregen van haar al vast een rondleiding door de kliniek en de tuin. Het management team was in bespreking. Even later zaten wij rond de tafel met dit team en maakten we kennis met het personeel. We kenden Dorcas nog van twaalf jaar geleden toen wij voor het eerst in Nakekela waren bij Froukje Johanna. Zij is de General manager. Verder waren er Martha en Sara en namen van anderen die we ons nog in moeten prenten. In de tuin was Johannes aan het werk. Zijn collega Sam was een dag vrij. Je krijgt bijna het gevoel dat je in het oude IsraĆ«l bent met al die bijbelse namen. Na de kennismaking ging Dorcas nog even met ons mee naar een kledingshop in KwaMhalanga om voor Doetsje een navy blauwe broek te kopen als werkbroek in de kliniek. Maar helaas nog niets kunnen vinden. Daarna hebben we samen nog even inkopen gedaan in de Mall. Dit is een betrekkelijke nieuwe Mall en ziet prachtig uit. Rond een uur of drie waren we weer bij onze Lodge. Daar werden we al opgewacht door de eigenaar Nico. Ons huisje is een rondavel en staat midden in een wildreservaat. Na de kennismaking nam Nico ons mee de safaritruck in. Hij is de eigenaar van de 700 hectare reservaat wat aangrenst aan 1300 hectare wildreservaat van de staat. Toch vormt het een geheel. We kwamen kudus, elanden, buffels, wildebeesten, zebraā€™s en twee giraffen tegen. En een prachtig ijsvogeltje. Het terrein is prachtig groen doordat er de laatste maand behoorlijk wat regen is gevallen. Toch is het veel te droog. Normaal zouden er stroompjes water moeten staan die grote drinkplekken geven voor het wilde dieren. Nu moeten ze het hebben van hier en daar een plas water. We gaan vroeg op bed want om 07.00 uur moeten wij in Nakekela zijn en begint de eerste werkdag.

De eerste werkdag waren we om 05.45 uur op, wat ontbijten en een snelle douch. De eerste 15 kilometer is er bijna geen verkeer. Tot Moloto. Daarna wordt het drukker naar KwaMhalanga. Deze weg is een z.g.n. High Accident Zone. Het viel ons erg mee, om 07.00 uur arriveerden we bij Nakekela. Het was er al een drukte van belang. Er was een overdracht van de zorgtaken. Nakekela kent maar twee diensten: een dagdienst van 07.00 uur tot 17.00 uur en de rest valt onder de nachtdienst. Ik, Doetsje, liep meteen al mee met de overdracht van patiƫnt naar patiƫnt. Alle bijzonderheden kwamen aan de orde.
Ik kreeg Sarah toegewezen om mij te begeleiden. Alles gebeurd een beetje anders dan ik gewend ben in Nederland. Het wassen, aankleden, wonden verzorgen en eten geven van de patiƫnten. Wat er anders is zijn de middelen die daarvoor gebruikt worden. Grote teilen met water worden naar de kamertjes gebracht. Het wassen gebeurd heel zorgvuldig. De wonden van verschillende aard worden op eenzelfde verzorgd en behandeld. Hiervoor hebben wij in Nederland verschillende behandelingen en materialen. Nu wordt bijvoorbeeld eenzelfde zalf voor alle patiƫnten gebruikt.
Om 12 uur kreeg iedereen zijn lunch. Dit keer was het pop met een vissausje en spinazie. De patiƫnten die niet zelf konden eten worden geholpen met eten. Sommigen aten met een lepel maar ook met de handen. Dat is hier heel gewoon.

dav

Zo vroeg in de morgen is er nog geen personeel voor onderhoudswerkzaamheden. Ik, Wobbe, moest het de even rustig aan doen het eerste uur. Daarna kwam Samuel (Sam). Ik ging met Sam naar de tuin, niet op het terrein van Nakekela, maar tweehonderd meter verderop op het terrein van hospitaal van Sectie B. Dit is een nieuw hospitaal. Daar heb ik de hele morgen geholpen met het omspitten van een nieuw aan te leggen tuin. ā€™ s Middags was er niet veel te doen en dat vond ik geen ramp. Het was heet en mijn gezicht is in de morgenuren al behoorlijk verbrand. Om 16.00 uur zat het werk voor Doetsje erop en zijn weer vertrokken naar onze Lodge. Daar hebben we eten gekookt en om 19.00 uur zitten we al weer buiten in het donker. Het lijkt er op dat er regen komt, het onweert in de verte.

Lees ook deze artikelen eens:

5 REACTIES

  1. Hallo Wobbe en Doetsje,
    Fijn om te lezen dat jullie een goede rrus heggen gehad en al druk bezig zijn met het werk daar. Is eerst wel even wennen denk ik , en vooral het warme weer.Maar jullie wonen in een prachtig natuur gebied, dat Is genieten en ook wel spannend šŸ˜‰
    Prachtig verhaal.
    Het ga jullie goed.

    Liefs Hedzer en Anneke

  2. Hoi Wobbe en Doetsje. Wat een bijzonder verhaal. Mooi dat we zo kunnen meelezen. Een heel goede tijd gewenst daar. En Gods zegen over jullie werkzaamheden!

  3. Hoi Wobbe en Doetsje,

    We kijken nu voor het eerst even op jullie blog. Fantastisch wat jullie doen daar en wat weer een mooie levenservaring.

    Leuk om jullie ervaringen zo te lezen.

    We wensen jullie heel veel (werk)plezier daar en geniet er van.

    Liefs van Jelte&Jannie

Laat een antwoord achter aan Froukje Johanna Annuleer reactie

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Populaire artikelen

Bijna vlucht gemist

Vrouwenproject

Culturele show

Scholen bezoeken

Nieuwste reacties