We zijn nu een maand in India. De tijd gaat snel! Dat is een goed teken, we wennen hier al steeds meer. Toch beginnen we ook wel wat dingen (en natuurlijk ook mensen) in Nederland te missen. Gelukkig ervaren we hier soms ook wat van Nederland. Bijvoorbeeld met Sinterklaas. Hoewel het feest van Sint en Piet hier niet gevierd wordt, hebben we toch kunnen genieten van de pepernoten die in Mirjams koffer zaten! En een aantal vrouwen wisten van de Nederlandse appeltaart en waren hier benieuwd naar. Samen hebben we een āDutch Apple pieā gebakken. Dit werd zelfs met Indiase ingrediĆ«nten een groot succes!
Nadat we de eerste weken alle afdelingen van het ziekenhuis hebben bekeken, zijn we nu wat langer op dezelfde afdeling. We proberen zo een goed beeld te krijgen van het zorgsysteem hier. In de winter en met name rond de kerst is het rustig in het ziekenhuis. Dit komt doordat het in de wintermaanden kouder is. Dit maakt het minder aantrekkelijk voor patiƫnten om naar het ziekenhuis te komen. De spoedgevallen komen wel, maar als het even kan stellen de patiƫnten hun ziekenhuisbezoek uit.
Daarnaast spelen de problemen rondom de roepie mee. Niet iedereen heeft genoeg contant geld om voor hun zorg te betalen. In India werkt het zo dat mensen hun behandeling in het ziekenhuis direct contant moeten betalen. Zo betaalt de familie elke dag voor de medicijnen, materialen, de handelingen die verricht worden door medici, onderzoeken, operaties etc. In Nederland zijn we gewend dat iedereen de zorg ontvangt die hij nodig heeft. Hier werkt dat anders. Omdat de zorg zo goedkoop mogelijk wordt aangeboden in Herbertpur Christian Hospital, is het wel belangrijk dat er ook daadwerkelijk wordt betaald. Zo zagen we iemand die ontslagvaardig was, maar het ziekenhuis nog niet mocht verlaten omdat er nog niet betaald was. Pas nadat een familielid het bewijs van betaling liet zien mochten ze gaan.
Door de tijd van het jaar en de geldproblemen is het elke dag weer een verassing hoeveel patiĆ«nten er op de afdelingen liggen. Deze week was het op de meeste afdelingen rustig. Er is dan veel personeel en studenten, terwijl er maar weinig patiĆ«nten zijn. Dit zorgt soms voor momenten waarin er voor ons niet zo veel te doen is. Soms slaat dan de verveling toe. Zo wist Mirjam op een gegeven moment te vertellen welke ringtone er bij welk familielid hoordeā¦
Na werktijd waren we deze week erg actief. Deze week worden er namelijk sportwedstijden gehouden op de campus. Toen we aangaven dat we wel mee wilden doen aan de volleybalwedstrijden, kwamen we er achter dat dit alleen voor mannen is. Toch leek het ze wel erg leuk als we meededen. Zo stonden we vervolgens na de officiƫle wedstrijd met een heel mannenteam te volleyballen. Garreltje kreeg een spoed-training volleyballen van een chirurg. We hebben erg veel lol gehad.
Bijzonder was het om deze week Nederlanders te ontmoeten, zo ver van huis. Jonathan en Hillene zijn via Verre Naasten in India om onderzoek te doen naar de christelijke kerk in India. Ze bezochten een project hier in de buurt. Het was erg leuk om ze te ontmoeten en om ervaringen uit te wisselen.
Gisteravond hebben we alvast kerst gevierd met jongeren uit de buurt, die we kennen van een bijbelstudie. Ook hier in India wordt kerst gevierd met familie en vrienden. Voor een paar jongens van de groep is dit niet mogelijk. Ze wonen in een weeshuis omdat hun ouders lepra hebben en bedelen op straat. Het weeshuis moest helaas gesloten worden en de jongens wonen er nu nog als enige. We hebben samen gegeten, kerstliederen gezongen en we hebben stil gestaan bij alles waar we God dankbaar voor zijn. Bijzonder om dit met elkaar te delen. India laat ons onze grenzen verleggen: vorige week werd ons gevraagd om een Nederlands lied voor de groep te zingen en daar stonden we danā¦ We hebben āIk wens jouā van Trinity voor ze gezongen. Met de achterliggende boodschap: āIk wens jou toe dat wat niet te koop is. Dat je mag weten dat waar je ook gaat, God altijd bij je is.ā
We vinden het erg leuk dat jullie met ons meelezen. Bedankt voor de berichtjes!
Ik ben Garreltje, afgestudeerd verpleegkundige uit het noorden van Nederland. Ik wil naar India om ervaring op te doen in een nieuwe cultuur en een ziekenhuis ter plaatse.