Goodbye India

Voor ons niet te bevatten, maar onze laatste week in India is aangebroken… In deze laatste blog zullen we jullie op de hoogte brengen van onze tijd in Landour.

Het eerste weekend dat we hier in Landour mee maakten was het weekend van Pasen. Met Pasen was er de ‘Easter sunrise service’, die zondagmorgen om 6 uur begon. Een gezamenlijke dienst van alle kerken in Mussoorie, waarbij we vierden dat Jezus is opgestaan. In Mussoorie zijn namelijk veel verschillende kerken. We hebben te weinig tijd om ze allemaal te bezoeken, maar we hebben een aantal verschillende bezocht. Een groot verschil met Herbertpur, waar we elke zondag een dienst in de chapel op de campus hadden. We missen het om met iedereen van de campus God te aanbidden, in een kerk zonder naam. Maar hier in Landour is het goed om verschillende diensten bij te wonen en genieten we er van om de dienst in het Engels te kunnen volgen.

Onze werkdagen in het ziekenhuis kunnen we denk ik het beste omschrijven als relax… Het gemiddelde aantal patiënten bevond zich meestal rond de 5. Als er dan meer verpleegkundigen dan patiënten waren, was er niet zo veel te beleven voor ons. Op de spoedeisende hulp konden we ons nog wel wat nuttig maken door te helpen bij de wondzorg etc. Een groot verschil met het vorige ziekenhuis is dat we hier meer zelfstandig kunnen communiceren met de patiënten. Over het algemeen zijn de patiënten hier meer geëduceerd dan in Herbertpur en de meesten kunnen wel een aardig woordje Engels. Ook hebben we mee mogen kijken bij een aantal operaties: Keizersnedes, een hernia operatie en zelfs een plastische chirurgische operatie. De cosmetisch arts die hier werkt, heeft Mirjam nog een lesje gezicht masseren gegeven… We hebben ook nog een dag meegelopen bij het laboratorium. Interessant om te zien hoe o.a. bloedtesten worden uitgevoerd. En toen de medewerkers er achter kwamen dat we onze eigen bloedgroep niet wisten, moest deze natuurlijk even getest worden.

Naast het werken in het ziekenhuis zijn we ook een aantal keer met het community health team mee geweest. Nadat we langer dan een uur door de bergen zijn gereden komen we in een vallei. Hier is het werkgebied van het community health team. In 2013 was er een grote overstroming geweest, waarna ze veel hebben geholpen met het weder opbouwen van de dorpen. Ze werken als een soort van contact/schakel organisatie tussen de lokale bewoners en de overheid. Door op deze manier te opereren wordt er gebruik gemaakt van de voorziening die de overheid aanbied en stimuleren ze de zelfredzaamheid van de lokale mensen. Samen met het personeel vanuit het community health team werken een heel aantal vrijwilligers. Deze vrijwilligers worden geschoold en werken vervolgens in hun eigen dorp om daar weer mensen te helpen. Wij hadden de mogelijkheid naar twee kleine dorpen mee te gaan en zo enorm veel over het werk van dit community health team en de lokale bewoners te leren. Een geweldig project dat zichtbaar zijn vruchten afwerpt.

Door de weeks maken we volle dagen van 8 tot 5, maar de weekenden hebben we goed besteed. Zo zijn we een weekend naar de Presbyterian Thelogical Seminary in Dehradun geweest. Via Verre Naasten zijn we in contact gekomen met een Indiaas gezin dat voor een tijd in Nederland heeft gewoond met hun 2 dochtertjes. We hebben het ontzettend gezellig met ze gehad en het was net of we bij een gezin in Nederland op visite waren. Thee met stroopwafel en een broodje kaas, we weten weer hoe het smaakt! Zondag hadden we ruime keus aan kerkdiensten: er waren er zo’n 7 op 1 zondag. We hebben een Engelse dienst bijgewoond.

Verder hebben we nog een weekend met vrienden uit Herbertpur doorgebracht hier. Het was erg leuk om ze weer te ontmoeten en ze ons plekje te laten zien.

Onze één na laatste week in India waren we in Kerala, een staat in het Zuiden van India. Samen met een vriendin zijn we er per trein en vliegtuig heen gereisd. Een vlucht van 3 uur, zo groot is India… We verbleven bij haar thuis, bij haar ouders en twee broers. We hebben ontzettend genoten. Het was net of we in een ander land waren, het Zuiden is zo anders dan het Noorden van India! Net een tropisch paradijsje. Het was erg heet, tropisch warm. Maar dat mocht de pret niet drukken. Overal palmbomen, veel water, heuvels, zee en strand… Het viel ons op dat er veel (katholieke en orthodoxe) kerken waren, we hebben weinig Hindoe tempels gezien. Ook zagen de wegen er erg goed uit en zagen we veel mooie grote huizen. Het eten is anders en de taal die er gesproken wordt ook. We zijn een aantal keer naar het strand geweest, hebben een hillstation bezocht, een boottocht gemaakt en veel rondgereden in de omgeving.

Op 12 mei was het International Nurses Day. Dat werd hier uitgebreid gevierd. Als we ’s ochtends onze whatsapp berichtjes openen, hebben we gelijk al een aantal afbeeldingen binnen met de tekst ‘happy nurses day’. ’s Ochtends hebben we nog een van de verpleegkundigen geholpen met het maken van versieringen en corsages. Want ’s middags wordt deze dag gevierd en het hele ziekenhuis is uitgenodigd om dit bij te wonen. Er is een heel programma waarbij verpleegkundigen liederen zingen, er gebeden wordt, toneelstukjes opgevoerd, een speech gehouden, etc. Ontzettend leuk om zo deze dag te vieren.

Afgelopen weekend hebben we doorgebracht in Herbertpur. Wat was het fijn om daar weer te zijn en om onze vrienden weer te zien. Zaterdag hebben we doorgebracht met de leden van de bijbelstudie die we elke week hadden in Herbertpur. The key words voor the fellowship waren altijd ‘faith, food and fun’, en zo was deze dag ook! Zondag zijn we voor de laatste keer naar de chapel op de campus geweest. Dat blijft een bijzondere plek voor ons. Samen met iedereen van de campus zittend op de grond in een overvolle chapel God aanbidden met ontzettend veel enthousiasme.

En nu kunnen we echt de laatste dagen af gaan tellen… We hebben zin om onze familie en vrienden weer te zien, maar het is moeilijk om hier weg te gaan. We hebben zo veel mooie en waardevolle contacten opgedaan. We gaan veel mensen missen. En we gaan India missen. Van tevoren hadden we nog best onze twijfels over India, of het wel het land was waar we een half jaar wilden werken.. Maar we zijn er van gaan houden. Vooral de mensen hier hebben het tot een onvergetelijke tijd gemaakt. We zijn ontzettend dankbaar voor de afgelopen 6 maanden. Wat hebben we een ervaringen opgedaan.

De laatste 3 dagen zijn we in Delhi en maandagavond komen we aan op Schiphol als alles goed gaat. Tot snel!

Verre Naasten

Via deze reisblog zijn verschillende reizigers te volgen die via of namens Verre Naasten buitenlandse mission-partners en -projecten bezoeken. Denk bijvoorbeeld aan: lokale kerken die hun mission-gebied bezoeken, uitwisselingsreizen van scholen en inspiratiereizigers. Deel mee in hun reiservaringen en laat je inspireren door wat er wereldwijd wordt gedaan rondom mission! Geef je op voor de nieuwsbrief en blijf zo op de hoogte van de laatste updates van de reizigers.