1. ‘The rules are just guidelines’

We zijn aangekomen in India!

We hebben een goede reis gehad. Jonathan werd wel uitgebreid gecontroleerd op Delhi Airport. Alle elektrische spullen eruit en daarna nog een keer door de scan. De militair wilde toch nog even in het Gereformeerd Kerkboek kijken en het Kaartspel van Catan controleren. Nadat hij dat had gezien vertrouwde hij het wel. Jonathan wordt wel op een lijst geschreven. ‘Zie je dat Joon’, zegt Hillene, ‘hij schrijft je op een psychische lijst’. ‘Nee schat, er staat “physical”, dat is wat anders’. Het is even wennen aan het Engels.
Hillene had een beetje last van wat claustrofobie in de krappe twee-propellervliegtuig naar Dehra Dun. De stewardess stelde haar gerust: ‘We are here, and … is here’, waarbij ze met beide wijsvingers omhoog wijst. Bijzonder, zij herinnert ons aan Gods aanwezigheid. We vragen ons af of we het over dezelfde God hebben…

De taxirit vanaf de luchthaven van Dehra Dun maakte ons snel bekend met het verkeer van India. ‘The rules are just guidelines’, zegt een student twee dagen later. Aha, op die manier. Het idee van ‘links rijden’ moeten we dus niet al te serieus nemen. Onze taxichaffeur heeft dat goed begrepen. Hij scheurt langs iedereen alsof we achtervolgt worden en dit gaat gepaard met een hoop getoeter. Tegenliggers moeten uitwijken, maar zolang als dat kan is er geen probleem. Doet een tegenligger dat niet: toeteren natuurlijk! Dit lijkt de normaalste zaak van de wereld, want niemand die hier raar van opkijkt. Het grappige is dat iedereen zijn eigen gang gaat, maar tegelijkertijd iedereen toch rekening houdt met elkaar. In de chaos gaat het meeste dus toch goed. Wel missen veel auto’s één of meerdere zijspiegels, maar we kunnen er niet achter komen hoe dat komt…

Het straatbeeld is erg variërend. Naast auto’s rijden er veel scooters en brommers. Er rijden ook grote bussen, kleine bussen (genaamd: Vikrams), Riksja’s (genaamd: auto’s) en fietsers. Het minimale aantal van twee personen op een brommer wordt hier ruim overschreden. Het is ook fascinerend om te zien wat mensen allemaal meekrijgen op en brommer. Soms wel palen van vier meter! Aan het aantal zitplaatsen te zien, is de Vikram gebouwd voor vier mensen. De bevolking presteert het echter om zich met z’n achten of negenen in de Vikram te proppen. Verder staan er veel kraampjes langs de kant van de weg, mensen bouwen kampvuurtjes en er lopen verkopers met grote karren met fruit of noten erop. Tussen het verkeer en de kraampjes aan de zijkant lopen dan ook nog veel mensen. Het verkeer moet zich hier omheen bewegen, want niemand kijkt achterom. Koeien, apen en honden lopen en liggen langs de straat. Als ze op de weg staan of liggen zit er niks anders op dan er omheen te rijden. Een goede foto ontbreekt nog, maar die houden jullie nog te goed.

Uiteindelijk komen we aan in Dehra Dun op de Presbetyrian Theological Seminary, afgekort PTS. Het is een campus. Er wonen dus studenten, docenten en ander personeel. Wij slapen op een prettig appartement. Het is eenvoudig, maar ruimer dan dat wij gewend zijn. We zijn blij en God dankbaar dat we zijn aangekomen en vallen allebei als een blok in slaap. Nieuwe indrukken maakt de mens moe.

Jonathan Hoekstra

Wij zijn Jonathan en Hillene en we doen onderzoek in India voor de Theologische Universiteit Kampen.