vrijdag, maart 29, 2024

Stranden, luxe en interviews

Ik loop een beetje achter met mijn blog. Inmiddeld ben ik namelijk alweer op mijn 3de locatie, in Mannar. Ik zal eerst wat vertellen over mijn dagen in Trincomalee (Trinco), dit ligt in het noord-oosten. Daar verbleef ik op de campus van het Baldaeus Theological College (BTC). Een theologische hogeschool waar predikanten en kerkwerkers les krijgen op een prachtige locatie aan het strand. De school heeft ongeveer 15 studenten en een aantal docenten. Bijna alle studenten en docenten zijn Tamil en krijgen ook les in Tamil.

Eerst even wat geschiedenis en achtergrond informatie. In Sri Lanka zijn er 2 grote etnische groepen; Tamil en Singalees, waarvan de laatste groep veruit de grootste is. In de burgeroorlog, van ongeveer 1979 tot 2009, streden de Tamil voor gelijke rechten, The Liberation Tamil Tiger (LTT), tegen het regeringsleger. De vrede is getekend in 2009 na bloedige gevechten, vooral in de buurt van Jafna (noorden van Sri Lanka), hier is de LTT en de Tamil bevolking begin 2009 voortdurend opgejaagd. 300.000 mensen hebben hierbij het leven verloren. Alsof dat nog niet genoeg was, kwam er tussendoor (2004) ook nog een tsunami het land over.

Dit vertel ik omdat alle studenten en docenten die naar het BTC gaan, familie en vrienden verloren hebben in de oorlog. Tijdens de interviews die ik heb afgenomen bij twee studenten en twee docenten kwamen die verhalen dan ook veelvuldig naar voren, omdat dit voor een belangrijk deel hun leven heeft getekend. Ondanks die ellende en achtergrond hebben ze hun leven opgepakt en weten ze dat God een plan met ze heeft.

Ik ga over Ć©Ć©n persoon iets meer vertellen, zijn verhaal heeft mij het meest aangegrepen. Zijn naam is Dixon, 31 jaar, hij en zijn familie (vrouw, 2 kinderen) wonen in Jafna, hij is nu 3 maanden op het BTC. In zijn beste Engels (in de tijd onder LTT mocht er geen les worden gegeven in het Engels, alleen in het Tamil) verteld Dixon dat hij tijdens de oorlog al predikant was. Hij zal toen zoā€™n 24 zijn geweest. In maart en april van 2009 waren de gevechten het hevigst. Hele dorpen hadden hun huizen achtergelaten om te ontkomen aan de gevechten en de kogels van het regeringsleger. Dixon en zijn gemeenteleden waren voor de zoveelste keer op de vlucht geslagen tijdens een gevecht dichtbij, toen hij het gehuil van een baby hoorde, ergens aan de rand van de weg waar ze overheen renden. Samen met wat anderen is hij gaan kijken, en vond daar een vrouw met haar kind op schoot. De baby huilde, maar de vrouw gaf geen kik. Ze was geraakt door een granaatscherf of kogel in haar hoofd en was overleden. Het kind hebben ze meegenomen en later aan een weeshuis overgedragen.

Dixon wilde tijdens het interview heel graag vertellen hoe hij zich toen voelde, maar kon het niet goed onder (Engelse) woorden brengen. Toch kreeg ik een aardig duidelijk beeld van wat hij toen heeft meegemaakt. ā€œik voel nu zoveel emotiesā€ zei hij ā€œmaar ik kan het niet goed uitleggenā€. Deze ervaring heeft Dixon uiteindelijk wel sterker gemaakt, en hij weet nu hoe hij mensen kan helpen in zijn omgeving. Hij heeft het allemaal zelf ook meegemaakt. Dixon verteld dat hij de studie op het BTC wil gaan afronden om nog beter in staat te zijn, anderen te helpen en te kunnen vertellen over Gods genade. Hoe gek dat na zoā€™n verhaal misschien ook klinkt.

Die studie afronden gaat helaas niet heel gemakkelijk voor hem, hij heeft veel moeite om alles te financieren, ondanks de studiebeurs van Verre Naasten. Ook zit het hem vaak dwars dat hij op de campus drie goede maaltijden krijgt (studie, eet en woonkosten zijn gratis op BTC). Terwijl zijn vrouw en kinderen het met veel minder moeten doen. Dat houdt hem natuurlijk bezig en hij denkt erover om na het eerste jaar een pauze in te lassen van twee jaar, alles op orde te brengen. Om daarna de laatste twee jaar van bachelor opleiding af te maken.

Zoals ik al zei heb ik meerdere interviews afgenomen. Dit heb ik gedaan voor Verre Naasten, om de sponsoren en donateurs op de hoogte te brengen en te vertellen wie de studenten nu eigenlijk zijn en wat ze drijft om deze studie te volgen. Op de campus van het BTC wordt op dit moment ook een conferentiecentrum gebouwd, voor eigen gebruik; colleges, lezingen etc. Maar ook om te verhuren, zodat er wat inkomsten kunnen worden gegenereerd. Om in de toekomst misschien wel zelfvoorzienend te worden. Van het centrum heb ik een aantal fotoā€™s gemaakt en een video, om de sponsor in Nederland de voortgang te showen.

Naast de interviews heb ik natuurlijk ook Trinco gezien en beleefd. De stad is een stuk kleiner en veel rustiger dan Colombo, wat ik wel prettig vind. Ze hebben prachtige stranden, met een heerlijke warme en kalme zee om in te zwemmen. Daar heb ik uiteraard gebruik van gemaakt. Verder heb ik nog een hindoe tempel bezocht, die van Shiva. Deze staat midden in een oud fort, die nog steeds als kazerne gebruikt wordt. Ook ben ik nog naar de Kanniya Hot Wells geweest. Een paar gaten in de grond, met zeven warme waterbronnen. Top attractie natuurlijk šŸ˜‰
Een van de studenten, Thiru heeft me die dag rondgereden (geracet) in een Tuk Tuk, wat een tof apparaat. Als ik later groot ben wil ik ook zoā€™n machine.

Ik heb nog helemaal niet over de reis er naar toe verteld. Na afscheid te hebben genomen van de familie Perera. Heb ik op dinsdag 25 oktober, vanuit een nogal regenachtig Colombo, de bus gepakt naar Trincomalee, om 07:30. Na zoā€™n 7 uur hobbelen in de bus kwam ik aan op het centrale busstation. Daar ben ik na even wachten en zoeken en zweten opgepikt door Thiru, een van de studenten van BTC.

Mijn kamer op de campus was van alle gemakken voorzien, kingsize bed, klamboe, ventilator, eigen badkamer, koelkast, 2 relaxstoelen, tafeltje en zelfs een airco in de kamer. Veel te luxe, maar wel lekker.
De dagen op het BTC zijn omgevlogen en dat kan alleen maar betekenen dat ik een leuke en goeie tijd heb gehad. Nou, dat klopt dus ook gewoon. Het waren 3 fantastische dagen ļŠ

Vrijdag (28-okt) ging ik naar mijn volgende locatie nog iets noordelijker, maar dan wel weer aan de westkust. Naar Mannar, om precies te zijn naar het plattelands dorpje Parapankandel. Zeg dat eens 20 keer achter elkaar… nou… Zo moeilijk is dat Tamil eigenlijk niet toch šŸ˜‰ Vlakbij het dorp ligt ook de Boerderij van Nambikay. Hier zal ik ook wat werkdagen doorbrengen. Hierover meer in mijn volgende verhaal.

teun-sri-lanka

138_50x50-teun-bij-water-sri-lanka

Lees ook deze artikelen eens:

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Populaire artikelen

Bijna vlucht gemist

Vrouwenproject

Culturele show

Scholen bezoeken

Nieuwste reacties