Ook vandaag is de wekker weer gegaan om half 8. De hele nacht hebben wij geen stroom gehad, een schakelaar omzetten bleek het probleem.
Rond half 9 kwamen Elze en Wilma langs, daarna liepen we samen baar het ontbijt. Wat erg verrassend was: we aten poffertjes! Die had Tephillah volgens eigen recept gemaakt en ze waren nog lekkerder dan die van ons!
Na het ontbijt vertrokken we met twee auto’s naar het hoogste punt van Kalimpong en maakten tussenstops bij diverse tempels. Natuurlijk allemaal leuke foto’s gemaakt en om elkaar gelachen! Helaas was het wat mistig, dus konden wij o.a. De Himalaya niet zien.
Nadat we weer wat tussenstopjes hadden achter de rug hadden, gingen we naar Angels Academy. Daar werden we hartelijk ontvangen Door lieve, kleine, schattige kindjes. We werden rondgeleid door de directeur van de school.
De school was nog niet helemaal af, maar het zag er heel mooi uit. Net als de kerk die ernaast gebouwd wordt. De kerk kan worden bekostigd doordat de gemeenteleden een keer per week geen vlees eten. Het geld dat ze normaal gesproken aan het vlees zouden uitgeven, dat geven ze nu uit aan de kerk zodat die verder afgebouwd kan worden.
Daarna hadden we een leuk programma met van de kinderen van de school en stelden wij ons voor. Hierna gingen we lunchen, die door gemeenteleden was klaargemaakt. Bij de een viel dit meer in de smaakt dan bij de ander, dat kwam met name door de koriander.
We maakten een korte plaspauze en vertrokken naar een leuk cafeetje in de buurt van de winkeltjes in Kalimpong.
Nadat iedereen lekker wat gegeten en gedronken had zijn we de stad in getrokken. Daar is heel wat geld uitgegeven aan mooie souvenirs en herinneringen aan onze bijzondere reis in Kalimpong!
Toen we weer “thuis” waren stond het eten al voor ons klaar! Nog even de dag doornemen, en op naar morgen.
Wat maken jullie gave dingen mee zeg! En wat een prachtige kleuren. Hopelijk ook nog wat zicht op de bergtoppen komende dagen.
Elke dag weer nieuwe belevenissen voor jullie, maar ook voor de kinderen van de school heel bijzonder. Ik ben benieuwd naar de verhalen waarmee Wilma terugkomt en natuurlijk nog meer naar de souvenirs:)
Bijzonder om een familie op deze manier te mogen ondersteunen bij een groot verdriet. Ik vond het filmpje op de FB pagina van Matthias Subba Payangu hilarisch, waarbij jullie dwars door de stad heen kruisden met gevaar voor eigen leven. Ik hoorde Wilma er doorheen gieren. Echte aanrader voor bloglezers om even te bekijken!