Vrijdag 13 januari: bezoek jeugdkamp

Rond 5 uur ’s ochtends landden we dan eindelijk aan in Entebbe. Dat betekende echter niet dat we al klaar waren. Er stonden namelijk 2 busjes te wachten om ons naar Gulu te brengen, wat zo’n 5 uur rijden was. Zodra we door alle checks heen waren, was het dus koffers, die gelukkig goed aan waren gekomen, in de achterbak en gaan.
Terend op onze luttele uurtjes slaap begonnen we onze autoreis naar Gulu. Toen de opkomende de zon echter het vooralsnog verduisterde uitzicht onthulde, vergaten we allemaal ons slaaptekort. Huisjes, restaurantjes en bananenbomen, zóveel bananenbomen, flitsten voor de ramen langs. Overweldigd door alle nieuwe indrukken vulden we de auto met gewow en wijzende vingers.
‘Kijk daar dan! Nee, daar!’
‘Wat is dat móói!’
‘Zie je die man daar? Echt erg…’
‘Dit is echt precies wat ze in de aardrijkskundeboeken zetten!’
‘Wow.’

Na 2,5 uur onze ogen uitgekeken te hebben, stopten we voor een heerlijk ontbijt. Na nog 2,5 uur onze ogen te hebben uitgekeken, kwamen eindelijk aan bij het jeugdkamp in Gulu. De oudere jongeren waren nog aan het wandelen, maar er waren nog wel een heleboel jonge kinderen. Met een frisbee en wat ballen hebben we een heleboel plezier gehad. Omdat het nog even zou duren totdat de rest zou aankomen, zijn we even naar het hotel gegaan, waar we de kamers verdeelden en onze koffers konden uitpakken. Daarna gingen we weer terug naar het kamp, waar de anderen nu ook waren aangekomen. We hebben veel mensen gesproken, van wie we de namen ook allemaal probeerden te onthouden. Wat overgooispellen later gingen we allemaal naar het kerkje en hebben we mee mogen klappen, zingen en dansen met de liederen. Daarna verdeelden we ons onder in twee groepen om de door ons voorbereide spellen te gaan spelen. De ene groep ging een quiz doen, de andere kaarten op tafel. Toen we daar klaar mee waren, gingen we voetballen. Wij vormden het ene team, 11 jongeren van het kamp het andere. Het was wel duidelijk dat we niet allemaal zo vaak voetbalden als zij. We waren nog trots dat we maar maar met 2-0 verloren.

Na het potje voetbal maakten we ons klaar om terug te gaan naar het hotel. Met de laatste foto’s en omhelzingen namen we afscheid, waarna we weer naar het hotel gingen. Daar lag de stroom eruit, dus ons avondeten aten we deels onder het licht van onze zaklampen. Gelukkig was het halverwege het eten gelukt om de stroom weer aan te krijgen. Na het eten bleven de meesten nog beneden zitten om wat koffie te drinken en de laatste appjes te versturen. De enige wifi is namelijk daar beneden. Eén voor een druppelden we naar boven, want iedereen was doodmoe na deze drukke dagen. We waren allemaal toe aan een goede nacht slaap.

Geschreven door Lisanne