De laatste dagen

Door Annelot Mul.

Zo, vandaag mag ik schrijven over al onze ervaringen van de afgelopen dagen. Wat hebben we veel gedaan en gezien. Het gaat gelukkig weer helemaal goed met mij en ik geniet hier volop. Ik hoop dat jullie door deze blog een beetje meekrijgen wat voor moois we allemaal meemaken!

Woensdag 26 februari

Vandaag werden we wakker in een hotel in Mbale. We zijn opgestaan met een heerlijke warme douche die we goed konden gebruiken. Na het ontbijt vertrokken we met de auto naar Kaserem christian medical clinic. Het was een stukje rijden dus we hadden even de tijd om wakker te worden. Aangekomen bij de kliniek werden we heel hartelijk ontvangen. We kregen een rondleiding en uitleg waarbij we ook al onze vragen konden stellen. We waren geraakt door het verhaal over dat de mensen van de kerk op zondag bidden met de patiënten van de kliniek. We hebben nog genoten van het uitzicht, stroopwafels uitgedeeld en foto’s gemaakt en daarna was het echt weer tijd om te vertrekken naar de volgende bestemming. We gingen op weg naar de Sipi falls in Kapchorwa. Op gympies en met lange rokken aan stonden we klaar om te gaan wandelen naar de Sipi falls. Gelukkig waren er een aantal Oegandese mannen mee die ons konden helpen want door de bergen wandelen met gladde schoenen aan is toch wel een grote uitdaging. We hebben ontzettend genoten van het uitzicht en de prachtige waterval. Aan het eind van de wandeling was het al laat in de middag dus we vertrokken naar het hotel waar we eindelijk konden lunchen. Nadat de lunch erop zat konden we ons opfrissen en uitrusten van de dag. Het hotel had kamers genoeg om iedereen van een eigen kamer te voorzien dus dat was wel even relaxt. We hebben gedoucht, geslapen, Uno gespeeld, gekletst en foto’s gemaakt. Rond 20:00u in de avond gingen we dineren en dat was een bijzondere ervaring. We hadden namelijk vis besteld maar die bleek iets groter te zijn dan verwacht. Na het eten vertrokken we weer naar het hotel om snel ons bed in te duiken want de volgende morgen moesten we weer vroeg op.

Donderdag 27 februari

Vandaag startten we de dag met een kort wandelingetje door de straten van Oeganda en vervolgens een ontbijtje. Het werd een drukke dag vandaag dus we vertrokken al snel richting de eerste school die we zouden bezoeken, de Bijbelschool. De Bijbelschool wordt niet gesteund door de PCU maar door een Amerikaanse stichting. Wel zijn er voor de PCU mogelijkheden om samen te werken. Ze kunnen de school bijvoorbeeld aanraden bij jonge mensen die theologie willen studeren. Toen we daar aankwamen keken we onze ogen uit want dit was zo anders dan de scholen die we eerder bezocht hadden. Het was een enorm terrein met veel grote gebouwen op een hoge heuvel. De school bestond uit een bibliotheek, conferentiezaal, klaslokalen, kantoortjes en een eigen watervoorziening. We kregen een rondleiding en uitleg over de bijbelschool. Het verschil met de PCU is dat de Amerikanen veel geld in één keer geven. Het nadeel daarvan is het niet ‘eigen’ voelt voor de Oegandezen. Bovendien besluit de Amerikaanse stichting wie wordt toegelaten tot de school. De PCU geeft meerdere keren het geld dat alleen echt nodig is. Ze willen stimuleren dat lokale kerken creatief zijn en zelf een project opzetten. Wanneer ze iets daadwerkelijk hebben opgestart kan de PCU ondersteunen met een, in verhouding, kleine bijdrage. Wat foto’s later reden we gelijk weer door naar de volgende school. Dit was een primary school die net was opgezet, dus nog erg in ontwikkeling was. Het contrast met de bijbelschool was enorm. De school bestond uit kleine gebouwtjes gemaakt van aarde en bamboe waarin de kinderen les kregen. We werden ontzettend hartelijk ontvangen en we mochten gaan lesgeven aan alle kinderen van de school. We stelden ons voor, leerden elkaar liedjes en we lieten ze de Nederlandse cultuur zien aan de hand van foto’s. Toen de les erop zat haalde Harm zijn meegenomen voetbal tevoorschijn en begon het echte plezier. We genoten volop om te zien hoe blij ze ervan werden om een potje voetbal te spelen met ons. We hebben gespeeld met de kinderen en wat video’s opgenomen en helaas moesten we ze toen weer achterlaten om op weg te gaan naar de 3^e school. Maar de bal ging niet met ons mee;).

Veel hobbelige wegen later arriveerden we op de 3^e school. Hier werden we ook weer hartelijke welkom geheten door zowel de kinderen als volwassenen. We gingen alle klaslokalen langs om ons voor te stellen en daarna gingen we lunchen in een kleine ruimte met veel mannen met een belangrijke functie in verband met de kerk, school of PCU. We aten samen en luisterden naar wat de mannen te vertellen hadden over de school en de kerk. Na de lunch mochten we nog les geven aan de kinderen van de school. Aan het eind speelden we tikkertje en toen was het tijd om verder te gaan naar het laatste project van de dag. Omdat er continu mannen meereden in ons busje was het erg vol dus het was ook helemaal niet erg dat Harm en Leonore een keer een ritje mee maakten op de boda boda, een brommer. Sterker nog, ze genoten ervan. We gingen naar een plek waar ze van mais meel maken. De maismolen is eigendom van de lokale kerk. Een aantal vrouwen van de kerk werken daar. De mensen uit het dorp kunnen hun mais laten betalen en met de betaling daarvoor krijgen zowel de vrouwen als kerk betaald. We hebben rondgekeken en zijn daarna door gereden naar het hotel waar we dinsdagavond ook waren geweest. We hebben gegeten en zijn daarna ons bed ingedoken.

Vrijdag 28 februari

Vandaag moesten we echt heel vroeg opstaan. We reden naar de Kaïti school. Hier is de reisgroep van vorig jaar ook geweest. De opbrengst van onze actie in 2019 is voor en deel gebruikt voor deze school. We hebben in de klassen gekeken en de veranderingen gezien die met het geld mogelijk gemaakt konden worden. Zo zaten de hogere klassen eerst in een schoolgebouwtje bestaande uit wat palen en golfplaten. Nu zitten ze in een mooi, solide gebouw waar met de steun vanuit Guido een nieuw dak, ramen en vloer in zijn gemaakt. We zijn al snel weer vertrokken want we moeten nog een eind rijden. Op dit moment zitten we in de auto en we hebben net geluncht. Over ongeveer 3 uurtjes  komen we aan in Kampala. We gaan nog wat sightseeing doen en we moeten ook nog onze koffers inpakken. Vanavond sluiten we af met een diner met alle mensen die betrokken waren bij onze reis. We hebben er zin in, het wordt vast heel leuk!

Al met al kijken we terug op een reis met mooie ontmoetingen, gave gebeurtenissen zoals het lesgeven aan de kinderen en de uitbundige kerkdienst. We hebben genoten van Oeganda met het drukke verkeer, de Oegandezen die gastvrij zijn en heel makkelijk hun geloof laten zien. We keren terug naar huis met ontzettend veel indrukken en zijn ons meer bewust geworden van onze rijkdom.

Door Harm en Leonore

Onze reis in Oeganda is bijna ten einde. Wat een week was het, wat hebben we met elkaar veel meegemaakt. De eerste drie dagen startten direct heftig. Onze tassen die nog op Caïro waren, zeer weinig slaap en een programma van ’s morgens vroeg tot in de avond. Ingrediënten die misschien juist onze reis gemaakt hebben. Tijdens de reis mochten we optrekken met David Kabaale, de coördinator van de Presbyterian Church of Uganda. Onze waardering en respect voor hem is groot. We hebben hem leren kennen als een zeer integere, vriendelijke man met een groot hart voor al de mensen om hen heen, jong en oud. De leiding van de kerken is bij hem in goede handen. Ook waren we geïnspireerd door de manier hoe hij van zijn geloof getuigt, hoe de relatie met God onderdeel is van zijn dagelijkse leven. En dat geldt niet alleen voor David, maar voor vele mensen die we hebben ontmoet.
We hebben ervan genoten om de meiden te begeleiden bij deze reis. Ze moesten uit hun comfortzone stappen, wennen aan de temperatuur en de Oegandese cultuur. Ze zijn een hele ervaring rijker, het is mooi om te zien hoe ieder zich op zijn eigen manier ontwikkeld heeft. Straks in Nederland hebben ze de tijd om alles een plekje te geven, het was een reis die hen hun leven lang zal bijblijven.

We willen iedereen bedanken die deze reis hebben mogelijk gemaakt en we bidden voor het werk van David en zijn team in Oeganda.

Verre Naasten

Via deze reisblog zijn verschillende reizigers te volgen die via of namens Verre Naasten buitenlandse mission-partners en -projecten bezoeken. Denk bijvoorbeeld aan: lokale kerken die hun mission-gebied bezoeken, uitwisselingsreizen van scholen en inspiratiereizigers. Deel mee in hun reiservaringen en laat je inspireren door wat er wereldwijd wordt gedaan rondom mission! Geef je op voor de nieuwsbrief en blijf zo op de hoogte van de laatste updates van de reizigers.