Het is zondagmorgen kwart voor 8 wanneer Griselda en ik worden opgehaald om naar de kerk te gaan. Het is een kwartier eerder dan afgesproken, maar dat heeft een reden. In de stad zijn demonstraties aan de gang en die liggen op onze route. Verder is het verkeer in Surabaya heel hectisch! Je weet niet wat je ziet: auto’s die met wisselende snelheden door elkaar krioelen, bromfietsen die links/ rechts inhalen of er zelfs tussen door glippen, zebrapaden die geen doel lijken te hebben en rode verkeerslichten die worden genegeerd. Je zou er een boek over kunnen schrijven. Gelukkig komen we nog mooi op tijd aan bij de kerk. De ontvangst is allerhartelijkst. We mogen op de tweede rij van voren zitten. Er wordt ons verteld dat wij tijdens de dienst worden voorgesteld aan de gemeente. De kerkdienst heeft veel herkenningspunten: de zegen aan het begin en het eind van de dienst, de apostolische geloofsbelijdenis, opwekkingsliederen waarvan we een aantal kennen, de bevestiging van twee ambtsdragers en de preek. Deze preek gaat over psalm 47. Onze begeleider schrijft de hele tijd en na afloop van de preek levert hij ons een samenvatting aan in het Engels. Een mooie ervaring zo’n kerkdienst. Na afloop van dienst is het koffiedrinken met de gemeenteleden. Weer valt op hoe allerhartelijkst de mensen zijn. Ze zijn oprecht blij met onze komst naar Java.
We krijgen eten aan geboden en dat is de start van het overleg dat we hebben met meerdere mensen die verbonden zijn met de Aletheia school. Komende week zullen we in twee groepen een zestal scholen bezoeken. In dit overleg gaat het vooral om bestuurlijke zaken: wat is de visie en missie van de scholen, hoe zit de organisatie in elkaar, hoe is het toelatingsbeleid enz. Bij dit laatste valt op dat de scholen open staan voor moslimkinderen, voor boeddhistische kinderen en voor kinderen van Hindoes. De scholen kiezen er bewust voor om missionair te zijn en dat in een land waar meer dan 80% van de bevolking moslim is. Wanneer ik het in mijn opmerking heb over een moslimland word ik door één van de bestuursleden gecorrigeerd: “Ik woon niet in een moslimland maar in Indonesië, en we hebben hier veel religies”. De christenen in Oost Java staan voor hun geloof.
Een groot boek over wereldgodsdiensten heet: ANTWOORD.
De Aletheia scholen hebben het antwoord: Jezus Christus.
Wim Hutten
