Samen eten verbindt

We zijn in het mooie Malang gearriveerd. Het is hier wat koeler. Onderweg zagen we iets van de natuur zoals de eerste bergen en mooie rijstvelden. Ons is beloofd dat we ze nog van dichtbij zullen zien.

’s Avonds worden we uitgenodigd voor een meeting met leden van het bestuur. We worden meegenomen naar een prachtig resort dichtbij een rivier waar we buiten in de tuin een heerlijke Indonesische maaltijd geserveerd krijgen door een man in traditionele kledij. Onder het geluid van krekels en kikkers hebben we bijzondere gesprekken. We zitten aan tafel met drie mannen met een warm hart voor onderwijs. We spreken over de rol van digitalisering in het onderwijs. We merken hier het verschil tussen de beide culturen. Op Java is men vooral bezig met de praktische kant van digitalisering van de samenleving; we merken angst voor het wegvallen van de primaire sector. Wat voor werk zullen onze kinderen later gaan doen?! En hoe bereiden we ze in het onderwijs daarop voor? We herkennen deze vraag. Hoe bereiden we in 2019 onze kinderen voor op de toekomst? We spreken door over onze vragen mbt ethiek. Hoe begeleiden we onze kinderen in het maken van de juiste keuzes. Met name in het gebruik van internet. Het is geweldig om te zien hoe we als twee culturen samen nadenken over de toekomst van het onderwijs aan onze kinderen.

De volgende avond in Malang mogen we samen eten met andere leden van het bestuur. Ook deze keer vinden we elkaar, ondanks de taalbarrière, in onze passie voor onderwijs. We spreken over de salariëring. Ons wordt verteld dat ze als bestuur de leraren van de Aletheia-scholen minder salaris kunnen geven dan andere privéscholen. Misschien is de bewuste keus van de leraren voor het Christelijk onderwijs wel de reden van de enorme drive en passie die we bij hen zien. Ons wordt gevraagd naar de situatie in Nederland. De mannen zijn oprecht verbaasd dat er een verschil in salaris is tussen het basisonderwijs en het voortgezet onderwijs: “Het basisonderwijs is toch het fundament van al het leren?” Groter nog is de verbazing over het feit dat er in Nederland vanwege het lerarentekort kinderen soms naar huis worden gestuurd.
Samen eten verbindt!