Visie Aletheia in de praktijk

We zijn deze keer uitgenodigd op de Sekolah Kristen Aletheia in Surabaya voor de openingsceremonie van de week. Deze begint om 7.00 uur. Een vooral nationaal gebeuren, wat ons enigszins verbaasd. Ongeveer 300 kinderen staan in het gelid, samen met hun docenten. Kinderen van de Junior Highschool marcheren naar de vlaggenmast en hijsen de Indonesische vlag, ze zingen met elkaar nationale liederen en gelukkig wordt er ook gebeden. We horen later dat deze ceremonie  vanuit de regering wordt opgelegd. Gelukkig mogen ze er wel hun eigen inhoud door middel van gebed aan toevoegen.

We mogen bij de klassen even naar binnen kijken,  iedereen is enthousiast. En wil graag met ons op de foto. Wat een verschillende lessen maken we mee, zowel qua stijl als qua leeftijd. We zien kinderen van 2/3 jaar tot ongeveer 15 jaar. Prachtig om te zien dat de oudste en enige moslimleerkracht van de school, met zoveel liefde en enthousiasme les geeft aan haar 9-jarige leerlingen. Zoals wij die ook altijd zouden willen geven. Mooi om hier concreet invulling te zien van de schoolvisie.

In de kerkzaal van de school krijgen  we op een indrukwekkende manier  Amazing Grace te horen! De kinderen spelen op traditionele instrumenten. Ons wordt een microfoon in handen gegeven en we zingen uit volle borst mee. Wat een verbinding geeft dat!

We zien veel klassikaal onderwijs, maar dan opeens komen we in een groep met 11/12 jarige leerlingen en zien we het thema globalisering gepresenteerd worden. In groepjes is er aan gewerkt en de voors en tegens  worden gepresenteerd. De kinderen hebben mindmaps per groepje uitgewerkt voor zich liggen. Het lijkt wel een beetje op ons concept van onderwijs. Bijzonder om te horen wat ze zeggen over het Westen. Als voordeel noemen ze: ze zijn altijd op tijd. Als nadeel noemen ze: ze hebben zo weinig kleren aan 😀

We hebben het spelletje set opnieuw meegenomen voor de kinderen, we leggen het spel eerst uit aan de leerkrachten, bloedfanatiek beginnen ze te spelen, we zijn benieuwd wie er het meest gebruik gaan maken van het spel 🤣. Na de lunch gaan we terug naar het hotel even bijkomen van alle indrukken.

De volgende morgen zijn we opnieuw te gast en opnieuw beginnen we met een ceremonie van de junior highschool, maar wat een verschil! 100 leerlingen zingen uit volle borst aanbiddingsliederen ter ere van God. Begeleid door een aantal leerlingen op drum, piano en een koortje. Alle kinderen hebben een bijbel bij zich en hardop lezen de kinderen met elkaar psalm 1. We zijn onder de indruk van de passie, maar ook de eerbied die de kinderen en docenten uitstralen.

Na een uur gaan we verder met een vragenuurtje met alle basisschoolkinderen. Kinderen mogen ons vragen stellen, bijvoorbeeld: welk eten we lekker vinden, wat vinden we zo mooi aan Indonesië, hoe weten  jullie van het bestaan van onze school? Aan het einde van dit samenzijn zingen we vol enthousiasme allerlei christelijke liederen. Als wij in het Nederlands een rivier vol van vrede voor ze zingen,  vallen ze spontaan in met de Indonesische versie.

Wat geweldig om aan de andere kant van de wereld ons geloof samen te mogen delen.

Jannet Oosterveld, José Horst en Rianne van Ommen