Goede gesprekken: God over grenzen heen

Stop allemaal een snoepje in je mond en maak deze open zonder je handen te gebruiken. Hoe dan? Laat je helpen door je buurman! Gisteren hadden we een ‘hora social’, enorm hard gelachen met een boodschap. Zo mogen we elkaar helpen i.p.v. het zelf te willen doen. Daar hoeven we geen Portugees voor te spreken :).

Sape en Pieter verzorgen ook vanmorgen de laatste trainingsdag. Ik interview wat mensen. We beginnen met een filmpje te kijken en met stilte. Er wordt een filmpje van David uit Leeuwarden getoond. Hij heeft het traject van discipelschap gevolgd. Dit heeft hem veranderd en heeft een levende relatie met God gegeven. Voor hem is discipelschap meer dan een actiepunt: Jezus zocht actief naar intimiteit met zijn Vader, dat was geen actiepunt die afgevinkt moest worden. Dat zoeken en de intimiteit waren niet plichtmatig, het daalt veel dieper in door de hele dag in.

We moeten 10 minuten stil zijn en luisteren, ja LUISTEREN wat God ons vertelt. Vaag? Doe het eens, en wie weet wat Hij tegen je zegt. Hoe vaak hebben we niet de neiging om God toestemming te vragen over onze plannen, in plaats van Hem het Woord te laten en te horen en te wachten wat Hij ons wil vertellen. Vervolgens mogen we datgene delen in ons groepje. We zitten met de Hollander s samen, mooi hoe kwetsbaar en open iedereen durft te zijn over de gedachten die we kregen in de stilte. Ja in de stilte was er eerst soms ook helemaal niks.

Vandaag mogen de deelnemers concretiseren hoe ze hun doel als discipel in zijn of haar omgeving en kerk willen uitwerken. De IPB (Presbyteriaanse kerken in Brazilië) groeit enorm hard de laatste jaren, maar er is ook veel wisseling van leden. Het huidige systeem is namelijk zo dat een voorganger een groep mensen bij elkaar brengt, en daarmee een kerk plant. De voorganger is de touwtrekker en soms ook wel de motor van de kerk. Wanneer een voorganger weggaat, dan zakt de kerk vervolgens in. Het is daarom belangrijk dat de laag hieronder sterker wordt, en daarom mag Mission Alive gebruikt worden om discipelschap te bevorderen en te concretiseren.

De plannen worden gepresenteerd aan de groep en er wordt een actieve houding gevraagd. Heel mooi, er wordt vervolgens met- en voor elkaar gebeden en om zegen gevraagd over de plannen die de deelnemers hebben voor hun kerk. Ter afsluiting vertellen ze aan elkaar wat ze hier achter laten en wat ze meenemen naar huis.

Tijdens de lunch interview ik Juciana, over hoe ze bij de IPB gekomen en over haar geloof. Door een tragisch ongeval ging ze naar haar klasgenoot luisteren die steeds vertelde over God. Dat betekent niet dat er geen dieptepunten waren in haar geloof. Drie jaar geleden kwam ze erachter dat zij en haar man geen kinderen kunnen krijgen via de natuurlijke weg. Door dit verdriet heen kwam ze erachter dat haar kerk erg meelevend is en echt als familie voelt. Nu zijn ze bezig met adoptie, wat erg lang duurt. Maar dit alles heeft haar nog dichter bij God gebracht en heeft God gebruikt om haar geloof te versterken.

Na de lunch in de auto richting Bagé, dichtbij de grens van Uruguay. Carlos Garcia rijdt ons erheen. Hij is vice-voorzitter van PMC (overkoepelende organisatie van de IPB). Een dikke 400 km in de auto, mooie omgeving. De maïs staat kniehoog en onderweg overal Limousine koeien voor het vlees. We eten pizza vanavond en onder het eten vertelt Carlos hoe hij zo’n 25 jaar geleden van rijke en corrupte zakenman naar dominee is veranderd. Rijk in de zin van dat hij z’n vrouw een auto als cadeau gaf. Een christelijke zakenpartner van Carlos vertelde steeds over zijn geloof. Omdat Carlos afhankelijk hem was, luisterde hij beleefd. Het was een geleidelijk proces, tot hij de bijbel ook ging lezen en zijn leven aan God heeft gegeven toen hij en z’n vrouw uiteindelijk naar de kerk gingen. Hij is toen alles anders gaan doen, hij verloor z’n huis, z’n vrienden, z’n geld. Hij moest lopen want er was geen auto meer. Hij bestudeerde de Bijbel toen intensief en de mensen in zijn omgeving moedigden hem aan om een theologie opleiding te volgen, maar de eerste twee jaar had hij er geen gevoel bij. Hij kwam er achter hoe goed God was, hij heeft een stuk grond gekregen van iemand en iemand anders heeft z’n huis gebouwd en betaald zonder er één keer om te vragen. Dat heeft ervoor gezorgd dat hij nooit aan Gods goedheid twijfelt en God echt bestaat.

Voldaan gaan we terug naar het hotel. Morgen is hier ook de kerkdienst. We gaan een kerkdienst bijwonen van een groep mensen die in het proces zijn om zich aan te sluiten bij de IPB. Goede zondag allemaal!

Korte feitjes:

• Het ontbijt noemen ze hier café (koffie)
• Er is hier een gebedscultuur: voor we starten aan de autorit (500 km) gaan we eerst bidden en God vragen of Hij ons wil beschermen.
• We verblijven op een terrein met wat losse gebouwtjes en een hek eromheen, daar wordt Mission Alive georganiseerd.
• Een hond blafte iedereen wakker vannacht
• Het weer? Warm en vochtig, zoals onze Hollandse zomer van dit jaar
• Je wordt direct door de vrouwen gezoend als groet
• Brazilianen zijn enorm aardig
• Mannen echte gentlemen zijn en willen graag mijn koffer tillen
• Avondeten is rond 8, 9 uur
• Veel mensen in de IPB waren voorheen baptist en zijn nu Presbyteriaans; ze hoeven de genade niet te verdienen, want deze is gratis, ze hebben het al ontvangen.
• Portugees lijkt enorm veel op Spaans; ik spreek Spaans, de Brazilianen spreken Portugees terug

Marina Antonides

Namens Drenthe Mission: Van 15 november t/m 29 november bezoek kerken IPB in Rio Grande do Sul en de kerken van IRB (Brazilië)