Djoko, Nico en ik troffen elkaar om half negen om te gaan ontbijten. Na alle rijst van de afgelopen week hadden we wel zin in een westers ontbijt. Djoko leidde ons wandelend door het drukke verkeer naar een pizzarestaurant. Na het ontbijt wandelden we terug naar ons hotel.
Om 14:30 uur werden we gehaald voor een bezoek aan de Sekolah Tinggi Agama Kristen Marturia in Yogyakarta, een theologische hogere school. We werden hartelijk ontvangen. Er waren docenten en studenten aanwezig, en ook leden van het bestuur. Verder waren er drie studentes aanwezig. EĆ©n van hen gaf aan dat ze het belang van christelijk onderwijs ziet en daarom godsdienstleraar wil worden. Ze heeft dat zelf gemist.
We kregen informatie over de school. Bijna alle studenten worden – op plekken in heel IndonesiĆ« – predikant of gaan het onderwijs in als godsdienstdocent.
Op onze beurt vertelden wij wie we zijn en waar Indonesiƫ Mission l Verre Naasten voor staat. We praatten door over wat over en weer verwachtingen en mogelijkheden zijn om eventueel samen te werken in Mission.
Hierna kregen we een rondleiding over het schoolterrein: we bezochten de kerk in Javaanse stijl en zagen de leslokalen en bibliotheek. Daarna kregen we een maaltijd aangeboden die goed smaakt.
We vertrokken en reden door het drukke verkeer eerst langs de kapper waar Nico en Djoko zich lieten knippen. Dan gaan we naar het hotel en doen wat boodschappen.
Nadat we ons dagverslag hebben gemaakt is het tijd om te gaan slapen: we worden om 6.30 uur gehaald voor de kerkdienst die om 7.00 uur (misschien een idee dat tijdstip ook in Nederland te introduceren? āŗļø) begint.