Afscheid van Okto: op naar Merauke (Papoea)

Dinsdag 13 november (Tanah Merah)

Na ons ontbijt (dit keer brood met gebakken ei) gaan Nico, Robin en ik verder aan de slag met het verwerken van de informatie die uit de evaluatievergaderingen is gekomen. We doen dat door te delen wat per programma onze observaties zijn, en ook onze voorlopige conclusies en aanbevelingen. We maken daarmee een mooie slag. Op twee programma’s na hebben we ze allemaal gehad. We bestellen eten in het hotel (inderdaad bami goreng en mie goreng) en gaan na het eten nog even wat cadeautjes kopen voor de kinderen van Okto. Vanavond gaan we namelijk bij hen eten en zullen we Okto en zijn gezin nogmaals bedanken voor zijn inzet. We vinden de nodige spullen en gaan daarna kijken bij het nieuwe classisgebouw in Tanah Merah, dat door de drie classes in de binnenlanden gebruikt zal gaan worden. Ook is het de bedoeling dat er een boekwinkeltje in komt. Momenteel wordt het gebouw nog gebruikt als ruimte voor de zondagsschool van één van de twee GGRI-P kerken in Tanah Merah. De ene kerk staat tegenover het classisgebouw. Die kerk bekijken we, en we bezoeken ook het andere kerkgebouw. Daarna gaan we naar het hotel om de cadeautjes in te pakken.

Om 17.30 komt Okto ons halen. Hij brengt ons naar zijn huis. Dat is nog wel een eindje rijden, Tanah Merah is behoorlijk uitgestrekt.  Aangekomen bij Okto worden we onthaald op een heerlijke uitgebreide maaltijd. Dan is het tijd voor de cadeautjes: voor Yuliana, Okto’s vrouw, de kinderen en Okto zelf uiteraard. Die vallen in goede aarde.

Alleen: Bucer kreeg Rummikub. Maar hoe speel je dat? En er zitten spelregels bij in het Nederlands. Dus spelen we het een keer voor en binnen de kortste keren snappen ze hoe het spel werkt. Daarna laat Okto ons het internaat zien dat hij zelf bij zijn huis heeft gebouwd. Ook zijn werkplek bekijken we. Daarna gaan we, lopend langs een bak waarin hij een kleine krokodil houdt, terug naar zijn huis. Daar nemen we afscheid van de familie. Om 22.00 uur zijn we terug in het hotel. Bijna tijd om te gaan slapen: morgen gaan we per auto van Tanah Merah naar Merauke. Een weg van 450 kilometer dwars door de oerwouden.

Woensdag 14 november (Van Tanah Merah naar Merauke)

Op woensdag 14 november vertrekken we uit Tanah Merah naar Merauke an de zuidkust van Papoea. We hebben ervoor gekozen deze reis met de auto te maken over de 450 kilometer lange weg tussen Tanah Merah en Merauke. Om 8.00 uur is de auto gearriveerd die ons naar Merauke zal brengen. De bagage wordt in de achterbak vastgemaakt en rond 8.30 uur beginnen we aan de tocht dwars door de oerwouden. Volgens de informatie die we kregen, zijn we zo’n 8-9 uur onderweg.

Het eerste deel van de weg is goed berijdbaar. Je komt vooral vrachtwagens tegen beladen met allerlei goederen. Als we verder van Tanah Merah zijn weggereden, wordt het wegdek regelmatig een stuk slechter,  met diepe en grote gaten in het wegdek. Het scheelt dat het een tijd niet heeft geregend en alles kurkdroog is. Dat maakt dat de chauffeur gemakkelijker kan uitwijken naar de bermen, die dan soms nog beter berijdbaar zijn dan de weg.

Onderweg komen we door de gigantisch uitgestrekte olieplantages. Deze worden hoofdzakelijk door Koreanen geëxploiteerd. Grote stukken oerwoud zijn gekapt en weer ingeplant met palmen voor de oliewinning.

Halverwege de rit maken we een stop om wat te eten en de benen te strekken.

We rijden verder en vanaf die plek vind je vaker bebouwing langs de weg en is er ook wat meer verkeer op de weg. Ook zijn er nog lange stukken waar het erg stil zit. Af en toe zie je iemand lopen met een groot kapmes en/of een boog met pijlen: iemand die op zoek is naar eten voor die dag. Grote stukken van de weg zijn hier goed berijdbaar, al moet je altijd opletten of er niet opeens een barrière opdoemt of er ineens wel weer gaten in de weg zitten.

Zo’n 50 kilometer voor Merauke stoppen we om te tanken. Terwijl de auto wordt getankt, drinken wij koffie. Vanuit de vitrine lachen de vissen ons toe. Als we niet al te ver meer van Merauke zijn, lijkt het wel mistig te worden. Het is opstuivend stof: over een grote afstand is men hier bezig de weg te vernieuwen.

Zo komen we rond 16.00 uur aan in Merauke in ons hotel. Gelukkig wist Okto nog een plek te vinden. Bijna alle hotels zitten vol omdat op vrijdag de president van Indonesië Merauke komt bezoeken. We installeren ons in het hotel en gaan eten in een restaurant met de naam Tulip (mooie Hollandse naam). Het eten smaakt er prima.

Terug in ons hotel gaan we nog even aan de slag met het verwerken van de informatie uit de evaluatie. Daarna is het tijd om te gaan slapen.

Verre Naasten

Via deze reisblog zijn verschillende reizigers te volgen die via of namens Verre Naasten buitenlandse mission-partners en -projecten bezoeken. Denk bijvoorbeeld aan: lokale kerken die hun mission-gebied bezoeken, uitwisselingsreizen van scholen en inspiratiereizigers. Deel mee in hun reiservaringen en laat je inspireren door wat er wereldwijd wordt gedaan rondom mission! Geef je op voor de nieuwsbrief en blijf zo op de hoogte van de laatste updates van de reizigers.