TLT cursus in Merauke 15 t/m 20 oktober 2018

Zondag

Zondag 14 oktober heb ik in Merauke gepreekt over 2 Timotheus 2,1-13. Aan vers 2 is de naam van de cursus (Timotheus) ontleend. Dat was dus een goede gelegenheid om ook wat te vertellen over de inhoud van de cursus.

Cursus (pastorale zorg) voor de (GGRI-)gemeente in Merauke.

De inhoud van deze cursus kon op grond van onze ervaringen wat aanpassingen gebruiken. De taal, zoals die in het binnenland gebruikt wordt, is Papoea-Maleis. In principe is dit een vereenvoudiging van het officiële Indonesisch. We hebben eerst zelf wat aanpassingen gedaan en daarna onze zoon Peter Jan gevraagd om dat te controleren. Hij is tenslotte taalexpert met veel meer ervaring met het huidige Papoea-Maleis dan wij. Hij heeft de hele cursus doorgewerkt en nog een groot aantal aanpassingen voorgesteld. Die hebben we overgenomen en het resultaat was, dat de taal van de cursus voor de deelnemers in het binnenland nu veel begrijpelijker is. Voor plaatsen als Waena en Merauke was dat niet echt nodig, maar daar kan men met de huidige tekst prima uit de voeten. O.i. zeker voor het binnenland een mooie verbetering. De afgesproken cursustijden waren van 5 tot 7 uur. Overdag hebben de meesten werk of zitten op school. Meestal begonnen we wat later en eindigden we ook wat later.

Het aantal deelnemers uit de gemeente kwam officieel uit op meer dan 15. In de praktijk deden ook jongeren mee, die in de namiddag soms les hadden en dan niet konden komen. Daarom schommelde het aantal aanwezigen rond de 12. Wat ons betreft een prettiger aantal om les aan te geven dan b.v. 30. Er werd gezorgd voor eten en drinken tijdens de cursus. Na afloop werden wij met een auto naar ons hotel teruggebracht.

Bij het werken in groepen viel ons op, dat er flink gediscussieerd werd. Dat is ook de bedoeling van de cursus, maar in het binnenland valt dat soms tegen. Hier waren de deelnemende cursisten dus duidelijk sterk betrokken en geïnteresseerd.

Tijdens de cursus kwamen er ook allerlei vragen, die wat meer indirect met de cursus te maken hadden. B.v. over de viering van het avondmaal (dat vele jaren geleden voor het laatst gevierd is), over de tucht, verschillen met andere kerken, toegankelijkheid van kerkelijke vergaderingen, ontrouwe ambtsdragers, vrouw in het ambt.

Zaterdag was de laatste dag van de cursus. ’s Morgens hebben we de laatste les gegeven aan de STT, waar alle studenten een werkplan ingeleverd hebben. Meerdere studenten zijn heel duidelijk gemotiveerd om in het binnenland van Papua het evangelie te brengen. Ze hopen, dat het vervolg van de cursus ook gegeven kan worden.

’s Middags en ’s avonds was de laatste les voor de gemeente. Bij het voorlezen van hun werkplan waren er twee cursisten, die aangaven, dat ze nu besloten hadden belijdenis te doen en de belijdeniscatechisatie te volgen. Eén van hen was zo ontroerd, dat ze in tranen was. Ze vertelde, dat ze uit een actief christelijk gezin komt: haar vader was evangelist. Maar na zijn dood in 1999 is het kerkelijk meeleven van het gezin voor een groot deel verdwenen. Dat deed haar verdriet. Ouderling Maniawasi is van plan de cursus voort te zetten met de cursisten! Bij een volgend bezoek zouden dan de antwoorden doorgenomen kunnen worden. Tijdens de cursus was er om het uur storing door de luide geluiden van een moskee in de buurt. Voor ons gevoel behoorlijk opdringerig. Maar we gingen gewoon verder. Ook hier was een sterk verlangen om het vervolg van de cursus te krijgen.

Diversen

Maniawasi had een afscheidsmaal voor de cursisten georganiseerd in zijn huis in Semangga, een transmigratiedorp aan de overkant van de rivier de Maro. Dat was na de dienst in Merauke. Daar ontmoetten we ook ds. O. Mahuse, de eerste inheemse predikant van de gemeente Bomakia. We hebben samen herinneringen opgehaald.

Er was een poos geleden een verzoek van de SMTK (middelbare theologische school) van onze kerken om de Timotheus cursus te geven. Dat is toen niet doorgegaan vanwege een onjuiste planning (het was toen gepland in een examenweek). De SMTK was nu niet ingepland en daar is van de kant van de school (terecht) wat van gezegd. Het lijkt ons goed om dat voor een volgende keer in te plannen.

In 1986 heb ik een brochuretje geschreven met wat kerkhistorische notities en een globale beschrijving van het zendingswerk in het Boven-Digoel gebied sinds 1956. Verschillende mensen hadden me gevraagd naar dit werkje. Ik heb 20 exemplaren via fotokopiëren laten maken; geïnteresseerden konden die dan (tegen betaling!) aanschaffen. Een boekje van ds. Versteeg over de heilsgeschiedenis en één met een eenvoudige catechismus werden op de STT gretig gekocht!

Er werd naar mijn leeftijd gevraagd en toen heb ik gezegd: nu nog 71, donderdag 72. Dat hebben de cursisten blijkbaar in hun oren geknoopt. Donderdag gingen we weer gewoon verder met de cursus. Maar in de pauze bleken de cursisten een speciale verjaardagstaart meegebracht te hebben. Die werd met veel ceremonieel en gezang aangesneden en verdeeld. Daarna kwam er nog een ‘klein’ cadeau: een batik overhemd voor mij! Ze hadden zich echt uitgesloofd om er een feest van te maken!

Jan en Henny de Vries.

Verre Naasten

Via deze reisblog zijn verschillende reizigers te volgen die via of namens Verre Naasten buitenlandse mission-partners en -projecten bezoeken. Denk bijvoorbeeld aan: lokale kerken die hun mission-gebied bezoeken, uitwisselingsreizen van scholen en inspiratiereizigers. Deel mee in hun reiservaringen en laat je inspireren door wat er wereldwijd wordt gedaan rondom mission! Geef je op voor de nieuwsbrief en blijf zo op de hoogte van de laatste updates van de reizigers.