Wanggemalo: 10 – 19 maart

De reis

Dit keer verloopt de reis volgens plan. We pakken alles in en het vliegtuig komt om een uur of 10. Als het opgestegen is, kunnen we in de verte het Kombai-dorp Wanggemalo al zien liggen. Na een vlucht van 5 minuten landen we daar.  En dan blijkt, dat iedereen verrast is, dat wij uit het vliegtuig stappen. Onze brief is ontvangen door evangelist Semuel, maar hij heeft er niets mee gedaan, niets bekend gemaakt. De reden is moeilijk te achterhalen. Het is volgens hem gekomen door een sterfgeval in de familie. Dus alweer een communicatie-probleem.

We worden door evangelist Petrus Tebukumu hartelijk ontvangen. Beide evangelisten deden vorig jaar mee met de TLT cursus in Ugo en nodigden ons toen dringend uit om de cursus ook in Wanggemalo te geven. Hij is verbaasd dat we toch gekomen zijn, want hij had gehoord, dat de CEVEO (de naam voor onze zendingorganisatie) met de hulp gestopt was. Hij dacht, dat dit ook voor onze cursussen gold. Hij is ontzettend blij, dat de cursus toch gegeven kan worden.

Cursus pastorale zorg

Het kerkgebouw is behoorlijk in verval. Na ons vertrek zal het afgebroken worden. De diensten en de cursus worden nu in het “dorpshuis” gehouden; zondagmorgen ga ik daar voor; driekwart van de kerkgangers bestaat uit vrouwen. Er is 1 middag, waarop geen cursus gegeven kan worden, omdat het regent. Het geluid van de regen op het zinken dak maakt alles onverstaanbaar.

Er zijn ruim 40 cursisten. Ook hier zijn de vrouwen in de meerderheid. Hier in Wanggemalo heeft het geen zin de cursisten in groepen te verdelen vanwege het algemene analfabetisme. Tijdens de cursus vertaalt evangelist Semuel Bolaro geregeld in het Kombai. Dat is heel belangrijk, want in het hele dorp is het Kombai de spreektaal; er wordt weinig met het Indonesisch gedaan. Omdat de schoolopleiding veel te wensen overlaat (op dit moment zijn de 3 onderwijzers al tijden lang ergens anders), is de kennis van het Indonesisch voor heel veel mensen minimaal.

Het kost nogal wat moeite om de deelnemers ertoe te brengen te reageren en te antwoorden op vragen uit de cursus. Langzamerhand gaat dat beter. Bijbels en liedboeken zijn er bijna niet. Evangelist Petrus (die ook onderwijzer is) zingt liederen met de cursisten uit een liedboek met eenvoudige teksten. En Semuel zingt samen met de deelnemers liederen in de Kombaitaal.

Voor de evangelisten is de cursus een opsteker. Ze zien hun taak in de gemeente weer zitten, terwijl ze daar voor de cursus niet veel enthousiasme meer voor konden opbrengen. De meeste vrouwen voelen zich minderwaardig omdat ze niet kunnen lezen. We zeggen dat zij heel goed kunnen luisteren en onthouden en dat dat net zoveel waard is. De deelnemers hebben allemaal een werkplan gemaakt. Er zijn er die hebben besloten om naar cathechisatie te gaan.

Zaterdag wordt de cursus besloten met een gezamenlijke maaltijd voor alle deelnemers. Er worden een haan en een soort mol gebracht als vlees. Allerlei groene groenten, sago en papeda (een soort pap,gemaakt van sagomeel) zijn de andere gerechten. Er wordt gesmuld, ook door sommige dorpelingen die niet mee deden met de cursus. Vooraf loven we  onze God met bijbellezing, liederen en gebed, onder leiding van Petrus.

Onderwerpen op de cursus

Als het onderwerp ‘de goede herder’ ter sprake komt, moet er uitgelegd worden wat een schaap is. Geiten kent men wel; dus vergelijken we schapen en geiten! Bij schapen is het belangrijk, dat ze geleid worden, vertellen we.

Er worden vragen gesteld over andere kerken. Men heeft een katholieke kerk gezien in Boma. Er zijn in Boma en Uni (in de buurt van Boma) vrij fanatieke aanhangers van de Pinksterbeweging. In een ander dorp is een evangelische kerk. We geven wat algemene lijnen van verschil aan. Wat de Islam betreft heeft men geen idee wat het verschil met het christendom is. We benadrukken, dat Jezus het verschil is.

Bij de tekst over het laatste oordeel uit Mattheus 25 vragen we of er sprake is van gemeenteleden in de gevangenis. Ja, er is iemand veroordeeld vanwege moord op zijn overspelige vrouw; hij zit gevangen in Tanah Merah of Merauke. Maar hem bezoeken heeft geen zin vinden ze. Hij heeft zo’n ernstig misdrijf gepleegd; daar is geen vergeving voor meent men. Natuurlijk gaan we daartegen in met het voorbeeld van de moordenaar aan het kruis en koning David.

Dat echtgenoten elkaar uitschelden en slaan blijkt standaard te zijn! Niet, dat we daar erg verbaasd over zijn! Bij dit onderwerp komen de tongen echt los! Zij denken dat God het wel goed vindt als je er een goede reden voor hebt. Vanuit de liefde als basis van het evangelie reageren we hier op.

Verblijf

Het blijkt nu, dat er mobiel bereik is in Wanggemalo! We kunnen zo contact maken met Merauke over de cursussen daar en met vliegmaatschappij Yajasi; zelfs een telefoontje naar Nederland lukt! Internetverbinding is er (nog) niet.

We kunnen in het vroegere huis van ds. Groen logeren. Het is wel verzakt, maar dat went. Er is geen kraan en geen elektra. Het koken van onze maatlijden wordt door enkele vrouwen gedaan op een houtvuur. Daar wordt ook ons water voor de koffie gekookt. De rijst in het dorp is op en men vraagt zich af wat wij dan moeten eten. Ons antwoord: wat jullie ook eten! Dus: sago en groente met wat sardientjes uit blik en supermie, dat ze ergens in het dorp kunnen kopen, ook al is er geen winkeltje. Zo hebben we een week lang driemaal daags sago gegeten. We vinden nog een klein pakje kaas en een plak chocola in onze bagage voor de hoognodige afwisseling.

Er is een verwarde man in het dorp, het vroegere dorpshoofd. Hij loopt het huis binnen en bedelt dan om een sigaret. Bij de cursus begint hij er soms zomaar doorheen te praten. Maar duidelijk zeggen, dat hij stil moet zijn, werkt gelukkig wel.

We hebben gepland om vrijdag naar Sentani te vertrekken. Eerst zal een vliegtuig van de Yajasi ons halen, maar het blijkt gebedsdag voor de piloten te zijn. Daarna wordt er een vliegtuig van de MAF geregeld maar dat moet opeens gerepareerd worden. Vervolgens zal een vliegtuig van Yajasi ons op maandag halen, maar dat wordt uitgesteld tot dinsdag vanwege de grote overstromingen in Sentani.

Maandag horen we over de overstromingen in Merauke en Sentani. Kennissen en familie van mensen uit Wanggemalo, die daar wonen of studeren, hebben naar hun familie gebeld en daarover verteld. Als wij met iemand uit  Merauke bellen blijkt het niet zo erg te zijn, als verteld werd (een golf van 7 meter!). Sentani blijkt wel erg te zijn. We horen over tientallen doden.

Projecten

Er wordt verteld, dat het vliegveld in Wanggemalo tot meer dan 2 kilometer zal worden verlengd en dat het geasfalteerd zal worden. Dat lijkt ons wel wat erg veel voor een dorpje in het oerwoud. We vragen maar eens wat door en dan komt het uit op een lengte van ongeveer 1 kilometer. Dat past beter in deze situatie. Afwachten of dit ook doorgaat.

Er is een project geweest om de kerk te renoveren. Daarvoor was op verschillende manieren redelijk wat geld ingezameld. Uiteindelijk werden er alleen wat balken van slechte kwaliteit georganiseerd, die vrij snel vergaan waren. Wat er precies met de rest van het geld gebeurd is, is onduidelijk. Er zijn plannen om de renovatie alsnog uit te voeren.

Jan en Henny

Verre Naasten

Via deze reisblog zijn verschillende reizigers te volgen die via of namens Verre Naasten buitenlandse mission-partners en -projecten bezoeken. Denk bijvoorbeeld aan: lokale kerken die hun mission-gebied bezoeken, uitwisselingsreizen van scholen en inspiratiereizigers. Deel mee in hun reiservaringen en laat je inspireren door wat er wereldwijd wordt gedaan rondom mission! Geef je op voor de nieuwsbrief en blijf zo op de hoogte van de laatste updates van de reizigers.