Yaniruma: 6 – 10 maart 2019

De reis

Op maandag 4 maart zullen we naar Yaniruma gaan om daar cursus te geven tot vrijdag en dan terug naar Sentani. Maar de vlucht is verplaatst naar woensdag. Daarom blijven we het weekend in Yaniruma. Dan is er tenminste tijd om enkele dagen te geven.

Dinsdag geven we onze koffers en andere spullen af bij Yajasi (de vliegmaatschappij voor de Bijbelvertalers van Wycliffe). Woensdag moeten we ons om half 6 melden bij Yajasi; gezien de Indonesische opvattingen over tijd, komen we toch maar wat later. Het komt erop neer, dat we nog lang moeten wachten. Om ongeveer half 8 vertrekt het vliegtuig met ons en meerdere passagiers voor het dorp Batom, niet ver van de grens met Papua- Nieuw Guinea en nog ten noorden van de hoge bergen. Het is een geasfalteerde strip.  Hier stapt een andere piloot op het vliegtuig.

Om een uur of 10 vliegen we boven Yaniruma. Op dat moment zien we praktisch geen mensen bij de strip staan. De piloot landt op een punt, waar aan de zijkant van de strip nog water staat. Als het vliegtuig geparkeerd is, zijn er toch een aantal toeschouwers. Eén van hen komt helpen met onze spullen en vraagt of wij de ouders van Peter Jan zijn! Als we zeggen, dat dat inderdaad het geval is, is het ijs gebroken.

Het blijkt tot onze grote verbazing, dat niemand ons verwacht. Men dacht, dat er toeristen in het vliegtuig zaten!

Communicatie

We hebben vanuit Nederland en vanuit Sentani meerdere keren telefonisch contact gehad met de predikant van Yaniruma. Hij bevond zich eerst in Kouh, later in Tanah Merah. De datum voor de cursus Timotius vond hij goed en hij zou het doorgeven aan Yaniruma. En ook aan het  volgende dorp, waar we cursus zouden geven: Wanggemalo (5 minuten vliegen van Yaniruma).  We rekenden erop, dat hij dat gedaan had. Maar dat blijkt niet het geval te zijn. Niemand weet iets van de cursus.

De bedoeling is, dat niet alleen mensen uit Yaniruma weer meedoen met de cursus, maar ook uit b.v. de Korowai-dorpen Sinimburu en Yafufla. Daarom lukt het ons gelukkig om iemand met een boot naar Sinimburu en Yafufla te sturen met de boodschap, dat de cursus morgen begint. Dat levert 4 cursisten uit Yafufla en een uit Sera op.

Cursus pastorale zorg

De cursus wordt, net als de vorige keer, in de school gehouden. Er is 1 persoon, die fatsoenlijk kan lezen en schrijven van de ongeveer 30 cursisten; een ander heeft die vaardigheid ook, maar heeft zulke slechte ogen, dat hij alleen met de grootste moeite iets kan lezen. Het heeft daarom geen zin de cursisten in groepen te verdelen. Dan zouden sommige groepen meer bezig zijn met: wat staat er, wat is de vraag? dan met het discussiëren over antwoorden. In groepen werken betekent voor ons als leiding even wat verminderde concentratie, even bijkomen. Daar is nu geen sprake van; het blijft steeds heel inspannend. We bespreken het resultaat van de werkplannen van de vorige cursus. De kerkeraad van Yaniruma blijkt maar een heel klein gedeelte van het werkplan te hebben uitgevoerd. Eén van de evangelisten, die zich daarover schaamt, doet om die reden niet mee met de cursus.De vrouwen maakten toen een mooi plan om weer een vrouwenvereniging op te starten. Dat is niet doorgegaan, omdat de leidster zoveel last van haar ogen heeft gekregen, dat zij niet meer kan lezen.

Een cursist uit Yafufla had in zijn plan staan, dat hij heel vaak naar bijbelverhalen zou gaan luisteren en hij wilde oefenen om ze allemaal te onthouden, zodat hij ze kan doorvertellen. Dat is gelukt en hij gaat er mee door. Hij is ook onze tolk en vertaalt onze woorden en de bijbelgedeelten in de Korowai taal. Ook al wordt er niet in groepen gewerkt, er is toch veel discussie. En dat is precies de bedoeling van deze cursussen. De lessen gaan over pastoraal bezoek bij bijzondere moeiten en over troost. Bij het slot van de lessen leveren de deelnemers weer een werkplan in.

Om voor een volgende keer geen onduidelijkheid te hebben over onze komst, geven we 30 september op als voorlopige datum voor ons volgende bezoek. Want de deelnemers willen heel graag een voortgezette cursus.

De gemeente van Yaniruma

Tijdens de cursus wordt herhaaldelijk gezegd, dat de zending jongeren voor een theologische opleiding naar Nederland had moeten sturen. Dan zou het goed gegaan zijn met de kerk. De jongeren, die opgeleid zijn aan een Indonesische theologische school worden niet vertrouwd. In deze opmerkingen herkennen we de echo van de plaatselijke predikant.

Nu is er de klacht, dat het meeleven van de gemeente hard achteruit gegaan is. De tweede dienst is afgeschaft, omdat er heel weinig mensen kwamen. De kerkelijke bijdragen zijn minimaal. Zelf constateren we op zondagmorgen, dat het aantal kerkgangers voor driekwart uit vrouwen bestaat. Wat de pastorale zorg betreft, is er ook weinig activiteit. Dat kon er wel eens mee te maken hebben, dat er voor buitendorpen evangelisten gezocht zijn uit de kerkeraad van Yaniruma. Dat beperkt de werkkracht van de kerkeraad en dat heeft weer zijn invloed op de gemeente. De predikant is ook schoolhoofd en doet het volgens de mensen heel goed op de school. Die functie levert hem het inkomen op, dat de gemeente niet opbrengt. Maar dat beperkt hem ook sterk in zijn mogelijkheden om de buitendorpen te bezoeken en pastorale zorg aan zijn eigen gemeente te geven.

Korowai-feest

Het blijkt dat het hele dorp druk is met de voorbereidingen voor een feest. Er zullen toeristen komen, die het één en ander van het traditionele Korowai-leven gaan meemaken. Daarvoor zal men de gewone kleding vervangen door een adat-kostuum! Er is voor deze gelegenheid zelfs een buitengewoon hoog boomhuis met twee verdiepingen gebouwd. Voor al die activiteiten wordt er zo’n 10.000 euro betaald aan de mensen uit het dorp, die meewerken! In Yaniruma wonen zowel Korowaiers als Kombaiers en allemaal doen ze mee met de voorbereidingen. Er valt wat te verdienen! Maar kort voor we vertrekken horen we dat de toeristen vanwege ziekte voorlopig niet komen. Gelukkig is er wel betaald.

Verblijf

Na onze aankomst op woensdag moeten we eerst een poosje geduld hebben. Daarna krijgen we onderdak in het huis van de predikant en overnachten in dezelfde kamer als vorige keer. Een ouderling beheert het huis zolang de predikant met zijn gezin elders is; op dit moment is hij in Tanah Merah. Er wordt voor eten gezorgd en op ons verzoek krijgen we niet alleen rijst met Super Mie, maar ook sago. De verzorging is prima.

Donderdag regelen we boodschappers met een brief naar Wanggemalo. Als onze komst in Yaniruma een verrassing is, zal dat voor Wanggemalo ook het geval zijn. Vrijdag vertrekken er 2 jongeren met een brief, waarin staat, dat we maandag in Wanggemalo hopen aan te komen voor de cursus.

Jan en Henny

Verre Naasten

Via deze reisblog zijn verschillende reizigers te volgen die via of namens Verre Naasten buitenlandse mission-partners en -projecten bezoeken. Denk bijvoorbeeld aan: lokale kerken die hun mission-gebied bezoeken, uitwisselingsreizen van scholen en inspiratiereizigers. Deel mee in hun reiservaringen en laat je inspireren door wat er wereldwijd wordt gedaan rondom mission! Geef je op voor de nieuwsbrief en blijf zo op de hoogte van de laatste updates van de reizigers.