dinsdag, maart 19, 2024

One of us

Terwijl we vandaag op de luchthaven Charles de Gaulle (Parijs) wachten op onze vlucht naar Schiphol, blikken we terug op de laatste twee dagen in Zuid-Afrika.

One of us
Woensdagochtend wonen we nog een paar lessen bij en zeggen we ‘goodbye’ tegen de leerlingen. Zij zijn vanaf elf uur vrij in verband met de studiebijeenkomst voor het team. Tijdens deze teambijeenkomst presenteren wij aan de leerkrachten het identiteitsdocument.

En – zoals we dat in Nederland ook doen – met beeld, woord en geluid. Bij het nummer ‘Fix you’ van Coldplay, in een uitvoering van Naturally, zien we ontroering en herkenning. We hebben zo scherp mogelijk geformuleerd, wat wij hebben gezien op de Lesedi-school. Loving, Excellence and Steadfast (liefdevol, excellent en koersvast). Dat zijn de drie waarden waarmee de Lesedi-school licht wil zijn in de donkerheid van sociale achterstand en economische armoede: onze leerlingen zijn niet het product van hun omstandigheden, maar kinderen van God. En God wil niets liever dan dat ze schijnen en bloeien in de wereld en verandering teweegbrengen. Dat is tegelijk een grote belofte aan kinderen en ouders en aan elkaar, en tevens een krachtige uitdaging voor de school. Maar dat is wel wat Lesedi wil, tot in de haarvaten.

Daarvoor moeten er nog dingen veranderen, maar dat is goed.

Na de presentatie blijft het stil in het lokaal. De secretaris van bestuur, noemt het een stilte als gevolg van diepe indruk en ook de stilte die je nodig hebt als je nadenkt over wat de belofte van iedereen vraagt. Maar dat het team ervoor wil gaan, is duidelijk. Voor minder doen ze het niet.

Daarna volgen woorden van dank, met taart. EĆ©n van de leerkrachten is opgevallen dat ze vanaf het begin het gevoel hadden dat we een van hen zijn. Door veel vragen te stellen en interactief te werken, hebben ze nabijheid ervaren. Daar zijn we oprecht dankbaar voor. En zij ook, want in de wereld van Zuid-Afrika is er nog steeds bij veel mensen een gevoel van superioriteit aan blanke zijde. Daar is geen enkele reden voor, maar het is er wel. Jammer genoeg heeft de politieke verandering de werkelijkheid nog niet kunnen wijzigen.

We nemen afscheid en gaan naar huis, met een prachtig certificaat van de school, waarin het team ons zegen en alle goeds toewenst.

De donderdag bepaalt ons bij ons afscheid van een land dat geboren is vanuit twee culturen, dat nog steeds worstelt met het verleden en in het heden daarvan nog steeds de pijnlijke gevolgen ondervindt. Een bezoek aan het apartheidsmuseum en aan Soweto laten dat verleden indrukwekkend zien, maar ook de hoop en het verlangen dat het anders kan en moet. Of zoals Mandela zei: Afrika is en blijft een land waar culturen bij elkaar komen en samen moeten werken om het land op te bouwen.

Met die hoop, verlaten we Zuid-Afrika, als ons vliegtuig om 19.55 uur opstijgt. Wat Lesedi doet en veroorzaakt in Soshanguve is prachtig, levensveranderend! Mooi dat we dat mochten zien.  Een druppel op de gloeinde plaat? Misschien, maar vooral healing rain van rainmakers die het verschil maken.

Als we landen op Schiphol ontvang ik een app, met een foto van een mail die Portia, de secretaris van bestuur, haar stuurde met de woorden: IT WAS WORTH IT! Dat was het! En vooral niet in de laatste plaats voor ons.

Mede namens Anne Jan,
Vriendelijke groeten,

Jan Klein


Vorig artikelDe laatste dagen
Volgend artikelDe kracht van God is sterk
Lees ook deze artikelen eens:

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Populaire artikelen

Bijna vlucht gemist

Vrouwenproject

Culturele show

Scholen bezoeken

Nieuwste reacties