Ontmoetingen op de Kaapse Vlakte

Maandag 14 oktober

Vanmorgen kunnen we uitslapen, maar het lukt niet echt. Om één of andere reden zijn we steeds om 6 uur wakker. Omdat we pas om half 11 worden opgehaald, doen we eerst maar een ommetje. De huizen zijn allemaal laagbouw en enorme kasten. Ds. Piet Abrahams met Karen, zijn vrouw, haalt ons op. Vandaag eerst naar de kerk in Belhar (wijk in Kaapstad). Ze hebben daar eerst al een aantal vrouwen gebracht die soep koken. We maken kennis met de vrijwilligers die hier elke week komen voor de ene week naailessen, de andere week om soep uit te delen. Terwijl er vanaf vanochtend 8.00 uur al met een grote roeispaan in de soep wordt geroeid – 100 liter in totaal! – laten we Karen achter en gaan wij de andere wijk (Leiden) in van ds. Piet, ongeveer een kwartiertje verderop. Langs de basisschool waar ze ’s zondags een unit gebruiken en langs hun oude kerkgebouw. Dat wordt nu bewoond door een gemeentelid. Ze willen hier graag een overkapping bouwen, zodat ze weer hun eigen plek in de wijk kunnen innemen en zichtbaar zijn, want het schoolgebouw werkt niet. De armoede in deze wijk is opvallend. Op geen enkele plek was het zo erg als hier. De straten zijn vol kinderen en mensen, bijna niemand lijkt naar school of werk te gaan. De werkeloosheid en uitzichtloosheid  is bijzonder groot hier. Er is honger en veel onveiligheid, met name voor de vrouwen en kinderen.

We bezoeken een gemeente lid, ze wonen met acht mensen in een huisje met twee slaapkamers. Er is een erfelijke oogziekte die veel van hun familieleden treft. Het maakt de kans op werk nog kleiner. De mensen hier zijn mager. We rijden door blikkiesdorp terug. Triester dan dit kan haast niet. Geen riolering en elektriciteit. Ik kan wel raden naar de gevolgen. Bij de sopkombuis is het eten klaar, na bidden en bijbeloverdenking wordt de soep uitgedeeld. Oud en jong staat in de rij met een beker of plastic bakje. En als de school uit gaat, komt er nog van alles binnenrennen. Ik ben geschokt. Dit voelt zo mensonterend, vernederend. Wat doet dit met het zelfbeeld van deze mensen, wat moet ik met deze vorm van hulpverlening die dwars ingaat tegen alles wat ik gelezen heb over ontwikkelingssamenwerking.  Moeten wij de bijbel koppelen aan het uitdelen van soep? Het roept weerstand in me op.  Er is geen honger naar het evangelie, alleen honger naar eten. Tegelijk was het ook Jezus die 5000 mensen te eten gaf. We nemen afscheid met een hoofd vol vragen: hoe hier het goede te doen.

We eten met Piet en Karen en hebben goede, mooie gesprekken. Vanavond bij ds. Linus en zijn vrouw Trees, ook dat zal vast een goede avond worden.

Dinsdag 15 oktober

Dinsdag alweer. De dagen vliegen voorbij en dat is goed. Het thuisfront redt het prima zonder mij, zo wordt me tenminste verteld, en ook dat is goed. Vanmorgen onder een afdakje ontmoeting met gemeenteleden van Wesbank en ds. Carl. Wat zijn ze nog enthousiast en gelukkig over het feest van zondag en over Gods werk dat in de gemeente gebeurt. Koek en koffie, want dat hoort bij Hollanders en een hoop plezier. Daarna naar Fisantekraal, een arme wijk buien Kaapstad. Voor het eerst zijn we de stad uit en komen we in de buitengebieden. Ik vind het heerlijk. En daar afgelegen, midden in de armoede, start God iets nieuws, één echtpaar, dat nieuwsgierig is en meer wil weten van de bijbel, die hun kinderen naar christelijk onderwijs sturen en ondanks tegenslagen vasthoudend blijft, hier begint onder hun eigen golfplaten afdak een nieuwe gemeente. 20 leden inmiddels. Wat vraagt het ook veel bezinning over hoe kerk te zijn in deze situatie. Vanzelfsprekende antwoorden zijn hier niet. Het houdt ons ook een spiegel voor.

In de avond ontmoeten we het bestuur van Die Kaapse Vlakte Fonds. Dit fonds helpt studenten uit de kleurlingengemeenten die niet in aanmerking komen voor een studiebeurs van de staat aan een beurs om zo zich te kunnen ontwikkelen en van betekenis te kunnen worden voor de eigen gemeente. Verder biedt DKVF ondersteuning in wiskunde, waardoor de resultaten van de studenten enorm gestegen zijn. We praten door over uitdagingen, mogelijkheden, contacten, financiën en impact op de gemeenschap. De connectie met het soortgelijke Thusano-beursfonds (bij Pretoria) is voor hen van grote meerwaarde.

Jacob Halma, voorzitter van Zuid-Afrika Mission | Verre Naasten, komt ons vanavond vanuit Nederland ons versterken. We zullen hem ontvangen met pepernoten en stroopwafels, die nog steeds ruim voorradig zijn in onze koffers 😊