Regen, regen, regen

Toen we in Pretoria waren ging het iedere dag tegen het einde van de middag onweren en regenen. En elke keer werd er door onze broeders en zusters gedankt voor de regen. Zij zijn blij dat het regenseizoen hier is begonnen. Ondertussen is er kilometers verderop in de Kaap een enorm tekort aan water.

Later toen we in Margate waren (aan de oostkust) begon het zelfs te regenen in mijn slaapkamer. Ik werd midden in de nacht wakker en dacht: ‘Wat hoor ik toch?’ en even later: ‘Wat voel ik toch?!’ Het bleek te lekken boven mijn voeteneinde. Ik heb er een lege prullenbak onder gezet en ben verder geslapen.

De volgende dag gingen we met de auto naar Durban. Het had daar die nacht enorm gestormd en het zou nog de hele dag blijven regenen. De autorit die normaal anderhalf uur zou duren heeft ons nu zes uur gekost. Er waren massaal overstromingen in en om Durban. De snelweg was afgesloten, stoplichten en van alles was omgewaaid, wegen werden riviertjes, bruggen waren overstroomd en bezweken, veel auto’s hadden pech en we kwamen vast in meerdere files. Het was de zwaarste storm in Durban geweest in meer dan 25 jaar. Als gevolg daarvan zijn 6 mensen om het leven gekomen. Op straat zie je overal modderstromen en schade. En nu schijnt de zon weer alsof er niets is gebeurd.